Yirmibirinci Mektup

109 7 7
                                    

Hani bazen dersin ya "daha ne kadar kırılacağım? Daha ne kadar kırılabilirim ki? Bundan fazlası olamaz? Oluyor işte. Ben, beni paramparça eden o yetmezmiş gibi bir de parçalarımı etrafa savuran bir babanın kızı. Benden fazla bir şey bekleme, kendine yazık edersin. Çokça sever ve değer veririm ama göğe kadar yükselen duvarlarımda vardır onlara çarparsan canın yanar, kıyamam. Kıyamam ama onları da kaldıramam. Onların arkasında kendimi güvende hissediyorum, yalnız hattâ yapayalnız ama güvende.
Sana şimdiye kadar hep gel dedim ama artık gelme. Gelme çünkü sana kendimi açamam. Sana gerçek benliğimi gösteremem, her daim bir adım uzak dururum, canını yakarım. Yıpratırım seni. Bu savaştan, aşk savaşından ikimiz de mağlup geliriz o yüzden gelme...

Sana Yazdığım MektuplarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin