Şehrin sessizliğe büründüğü bir vakit çık gel
Meselâ şimdi. Tam da şu anda. Çık gel. Derdine derman, yaralarına merhem, hayallerini gerçekleştirmek için geldim de. Asla hayır demem, geri itmem seni. Çünkü sen de biliyorsun, sana muhtacım.
Birine muhtaç olmak... Ne berbat bir histir bilir misin? Çünkü eğer birine muhtaçsan muhtaç bırakılmışsındır, muhtaç olduğun sana sırtını dönmüştür, sen de sadece arkasından "sana bukadar muhtaçken nereye gidiyorsun" diyerek gözyaşlarına boğulursun. Boz bu muhtaçlık kuralını, herkese ve her şeye inat çık gel...
Çık gel ki yüzüm çiçek açsın. İçimdeki küçük kız çocuğu en sevdiği şekeri elde etmiş gibi sevinsin.
Sana en muhtaç olduğum zamanda, tam da şu anda, çık gel...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Yazdığım Mektuplar
Poesía"İşte sen de tam buradasın. Mısralarımda saklı" Hiç okumayacağını bile bile yazmak. Sadece içinden geldiği için. Sadece onun için.
