Sana Yazdığım Mektuplar

Kahkaha

Mesela insanoğlu acısını saklamak için gülermiş.
Ben de gülüyorum bu aralar.
Hele ki etrafımda insanlar olduğunda.
Hiç gülmediğim kadar, hiç kahkaha atmadığım kadar gülüp kahkaha atıyorum.
Çünkü korkuyorum her gülmediğim an içimin derbeder oluşunu, paramparça oluşunu görmelerinden korkuyorum. Gözlerime baksalar yeter halbuki. Ben kahkaha atarken onlar boş boş etrafa bakar oldu.
Ben büyük kaybettim, senden sonra üstüne bir de kendimi kaybettim.
Bulamıyorum. Kendimi bulamıyorum. Nasıl kaybolduysam artık...
Seni kaybetmek nasıl derbeder ettiyse beni artık kendimi bulamıyorum.
Ortam yok. Ya insanlarla çevrili etrafım ve ben kahkahalara boğuluyorum.
Ya da inzivaya çekilip kilit vuruyorum dilime.
Diyorum ya işte seni kaybettikten sonra kendimi de kaybettim, bulamıyorum...