Aklım hiç olmaması gereken derin sularda geziniyor yine bu aralar.
Gezindikçe de beni boğuyor. Ama okadar umursamaz davranıyor ki boğulsam hiç üzülmeyecek. Canı yanan kendisi değil tabii ki, o sadece düşünmekle yetkili bense hissetmekle.
O düşündükçe ben hissediyorum, hissettikçe yanıyorum.
Düşünmek yanmakla eş değer ama ben artık yanmak istemiyorum, çünkü yeterince yandım. Hattâ okadar yandım ki küllerimden doğacak halim bile kalmadı çünkü küllerimi bile yaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Yazdığım Mektuplar
Puisi"İşte sen de tam buradasın. Mısralarımda saklı" Hiç okumayacağını bile bile yazmak. Sadece içinden geldiği için. Sadece onun için.
