Biliyorum bu aralar sana pek yazmıyorum diye kızıyorsun gerçi sen bunları okumuyorsun ama ben kızıyormuşsun gibi davranayım, bırakta en azından hayallerimde yaşatayım seni.
Yazmıyorum bu aralar çünkü elime kalemi alasım yok aldığımda ise sarf edecek cümle bulamıyorum...
Peki ozaman sana neden gecenin bir vakti yazıyorum? Çünkü yüreğim yangın yeri. Neden mi? Bazı insanları haketmedikleri yere koymuşum ondan, daha doğrusu hakettikleri yer neresi onu bile bilmiyorum, anlayacağın kafam allak bullak.
İnsanlarda ki değerimi merak etmiyor değilim. Onların gözünde kim olduğumu bilip onlarda ki yerimi ve değerimi fazlasıyla merak ediyorum. Bunları bilsem beni koydukları yere ben de onları koyarım. Gerçi koyamam çünkü benim bir değer problemim var. Hiç haketmeğen insalara fazlasıyla değer vermek en büyük hobimdir. Onlardan aldığım değerin tonca fazlasını geri vermek. Niye? Bence büyük saçmalık. Ama işte huyum böyle. Kurusun huyum ozaman.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Yazdığım Mektuplar
Poesía"İşte sen de tam buradasın. Mısralarımda saklı" Hiç okumayacağını bile bile yazmak. Sadece içinden geldiği için. Sadece onun için.
