Yoksun, hiç olmadın da...
Yoksun Baba, yine sana muhtacım ama sen yine yoksun.
Bunun için seni suçlayamam belki, sonuçta ben de her daim güçlü izlenimi bıraktım sende değil mi?
Ama mecburdum baba, mecburdum...
Sen gittikten sonra güçlü olmaya da, ayakta durmaya da, büyümeye de mecburdum...
Ama yaralarım çok derin baba, sarmanı istediğim yaralarım var, hele bir yara var ki sanki sen merhem olsan anında geçecek, sanki sadece senin merhem olmanı bekliyor..
Ben haftalarca, aylarca uğraştım kapanması için ama olmuyor, senin merhem olmanı bekliyor baba...
Karşına geçip "yaram var merhem ol" da diyemiyorum ki geçsin..
Ne yapacağım ben baba? Nasıl geçecek bu yara? Sen merhem olmadıkça geçmez ki ama senin karşına çıkıpta anlatamam ki, yardım isteyemem ki...
Ben nasıl yardım istenir onu bile bilmiyorum ki baba, sen gittikten sonra kimseden yardım istemedim, kimsenin el uzatmasına izin vermedim; şimdi senden nasıl yardım isteyeyim ki baba? Nasıl yarama merhem ol diyeyim?
Yoksun baba, ben sana yine muhtacım ve sen yine yoksun, hiç olmadın da...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Yazdığım Mektuplar
Poetry"İşte sen de tam buradasın. Mısralarımda saklı" Hiç okumayacağını bile bile yazmak. Sadece içinden geldiği için. Sadece onun için.
