Issız gecelerde sükûnetim ve kalemim yoldaş oluyor yine. Sessiz sedasız gözyaşı döküp sessiz sedasız yazıyorum yine.
Kaç acı daha yaşanması gerek? Kaç hayal kırklığı? Kaç yitirilmiş can?
Yoruldum. Kaçasım var. Herkes ve her şeyden uzak olasım. Herkes ve her şeyi yitiresim.
Tanınmayan bir yere gidesim, hiç tanımadığım bir dilin olduğu bi diyar meselâ. Çok uzakta olsun. Ne biri beni tanısın ne de ben birini.
Yalnız geldiğimiz ve yalnız öleceğimiz bu dünyada hayatımı da yalnız yaşayayım.
Tükendim artık.
Dert dediğin imtihandır, amenna. O yüzden de üst üste gelir zaten.
Ama öyle bir noktaya geldim ki dibine kadar tükendim.
O yüzden daha fazla acı yaşamadan çok uzaklara göçesim var. Her şeyi, en çokta içimdekileri, kalbimdekileri ve aklımdakileri arkamda bırakasım var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Yazdığım Mektuplar
Poesía"İşte sen de tam buradasın. Mısralarımda saklı" Hiç okumayacağını bile bile yazmak. Sadece içinden geldiği için. Sadece onun için.
