Sana Yazdığım Mektuplar

Yedinci Mektup

Herkesten sakındığım melodisin...

Hani bir melodi vardır ilk dinlediğinde vurulursun, senin dile dökemediğini anlatır, içinde barındırdığın tüm hislerini tek bir melodiyle anlatmayı başarırsın ya... Tam da bu yüzden herkesten sakınırsın, kimse duysun, kimse dinlesin istemezsin, kimse senin o melodide gördüklerini hissettiklerini hissetmesin istersin;
İşte sen de benim kalbimin melodisisin, herkesten sakındığım kimselere anlatmadığım, kimseye dinletmediğim, kimsenin seni görüp, duyup, bilmesini istemediğim melodimsin. Çok bencilce biliyorum ama beni anlamalısın. Benim sende gördüklerimi görmelerinden ödüm kopuyor, benim sana baktığım gibi bakmalarından... Sana başkaları da benim baktığım gözle bakarsa, benim gördüğümü görürse...
Herkesten sakladığın yaralarını sadece bana göster istiyorum, sadece ben bileyim, sadece ben göreyim, sadece ben sarayım, ben sana merhem olayım. Yaralarını herkese kapat ama bana aç. Aç ki, sarayım. Sen de olan yaraların tıpa tıp aynıları bende de var, işte bu yüzden en iyi ben anlarım seni, en güzel ben severim, en sıkı ben sararım yaralarını. İz kalmaz demiyorum, iz her daim kalır bunu ben bile engelleyemem ama öyle bi sararım ki yaralarını bir daha asla kanamazlar, kim ne kadar deşmeye çalışsada beceremez! Sadece... Sadece bana şans ver, beni gör...
Biliyorum bu isteklerim fazla imkânsız ama insanoğlu her daim imkânsıza âşık olmaz mı? Her daim imkânsızı yeğlemez mi?

Benim herkesten ve her şeyden sakındığım kimseye dinletmediğim ama her daim mırıldandığım en güzel melodimsin.