I'm still Married (Book Two)

Chapter 1:1^New Life, New Journey

[ MZG a/n : short UD lang po ito dahil sa di ako nakaUD kanina sa comp. So, no choice po ako kundi magUD sa phone. 5K characters lang to ] 

********** 

She's Living With The Superstar 

Chapter One~Part 1

-

Malungkot na naman siya. Mahigit tatlong buwan na rin siyang nasa puder ko ngunit hindi pa rin siya nakakaadjust ng mabuti. 

Tama ba yung ginawa ko? 

|Theo's POV| 

"Ayen, babe halika na dito" muling tawag ko sakanya. Lumapit na siya sa akin na hawak-hawak ang tiyan niya. 

"Theo, bakit wala pa rin akong maalala?" tanong niya. 'heto na naman po tayo' 

"Wag' mong pilitin ang sarili mo Babe, makakasama yan para sa baby natin" sabi ko. 

"Sorry babe, hindi ko lang kasi maintindihan" sabi niya. 

"Kung hindi kita nahanap noon siguro may masam ng nangyari sa anak natin.. I mean, mga anak natin" ngumiti ako. Naalala ko kung paano ko siya nakita. 

[FLASHBACK] 

Andito ako ngayon sa subic para sa photoshoot at kakatapos lang nun. Naisipan kong umuwi na at nagpaalam na ako. 

Habang nagmamaneho may nakita akong isang pigura ng tao na nakahiga sa dalampasigan. 

Bumaba ako sa kotse ko at tumakbo palapit dun. 

Laking gulat ko noong nakita ko na isang babae pala ang nakahiga, walang malay, puno ng pasa at natutuyong dugo sa ulo at buong katawan. 

"Sh*t" bulalas ko. 

Agad kong inihirap sa akin ang babae at chineck ang pulso nito. 

"Humihinga pa!" binigyan ko siya ng mouth-mouth. At sinapo ang dibdib niya. 

Ilang sandali... 

Wala pa rin! Pe-pero humihinga pa siya! 

Kaya agad ko siyang kinarga at dinala patungo sa kotse ko. 

@ Hospital 

Bumukas ang pintuan ng ICU at lumabas mula rito ang isang doctor. 

"Doc? Ano pong kalagayan niya?" tanong ko. 

"Dun tayo sa office Mister Chandler" te-teka? Paano niya? 

"Kilala mo ako Doc?" 

"Ang sikat na racer at model.." Oo nga pala! Nakalimutan kong mag-disguise.. 

"ah?" 

"Dun tayo sa office ko" at iginiya niya ako patungo sa office niya. 

Pagkarating namin sa office ay agad siyang nagsimula. 

"Your wife is in the state of comatose, we can't tell kung kailan siya magigising and..." nashock ako sa sinabi ng doctor. Wife??? Pero mas nagulat ako sa comatose. 

"And?" I asked. 

"Hindi pa ako nakakaencounter ng katulad ng kalagayan ng asawa niyo." he explained. 

"What do you mean doc?" 

"She's more than 5 weeks pregnant" OhMyGod! 

"Paano yun Doc? 5 weeks at comatose pa siya" 

"Yun nga e Mr. Chandler. So, I adviced kung dalhin niyo siya sa Manila" 

Pagkatapos ng usapang iyon agad kong inayos ang mga papeles para maidala siya sa isang ospital sa Manila. Hindi ko alam kung bakit ganun ang naging trato ko sakanya. Hindi ko naman siya kilala? She's a STRANGER to me. 

Ilang buwan din siyang nasa state of coma pero pagkalipas ng mahigit isang buwan... 

Nagising siya na hindi kilala ang sarili niya. 

[END OF FLASHBACK]

"Gaano mo ako kamahal?" naputol ang pagiisip ko sa biglaang tanong ni Ayen. Oo. Siya si Ayen... 

"Mahal kita higit pa sa buhay ko." ngumiti ako sakanya at ngumiti din siya sa akin. 

"Talaga?" tanong niya. Niyakap ko siya paharap. 

"Hindi ko kayang mabuhay ng wala ka sa tabi ko." pagsisinungaling ko. 

"Mahal din kita, kahit wala akong maalala.. Nararamdaman ko yun dahil sa mga pinapakita at pinaparamdam mo Theo" sabi niya. 

"I Love You Ayen" 

"I Love You Too Theo" hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya at hinalikan ang noo niya. 

Down to the tip of her nose...

And then I claimed her lips...

I suddenly remembered Ayina...

Natapos ang halik namin dahil sa tunog ng cellphone ko.

"Go ahead.." sabi niya. 

"Sorry" sinagot ko ang call without bothering to see who's calling. "Hello?" 

*"Theo!? Nasaan kana??"* si kuya lang pala. 

"Andito ako sa Resort natin sa Mindanao" I said. 

*"Kailan ka pala babalik ng States??"* Kailan nga ba? 

"I dunno.. Sige kuya, have to go" at ini-off ko agad ang cellphone. 

"Sino yun?" tanong ni Ayen. 

"My brother.. Tara' kain na tayo at baka magutom ang kambal.." nginitian niya ako. 

Sawakas natututo na rin siyang ngumiti. Ang halik na yun... Ang unang halik naming dalwa... 

Siempre hindi niya yun alam dahil may amnesia siya... 

"Anong gusto mong pangalan?" tanong niya. 

"Pangalan??" 

"Yes. Pangalan para sa anak natin.." 

"Aaaaaammmpp." nagisip ako. "Kapag lalake gusto ko... Daile! Tama! Daile nga!" sabi ko. 

"Daile lang??" 

"gusto mo yung may second name pa??" 

"What if kung.. Adrian Daile?" suggest niya. 

"Ang ganda rin! Eh kung babae?" 

"Gusto ko Rhiea.." 

"Sige.. Diba Daile kapag lalake?? So sa babe ay Rhiea Daine na lang.." 

"Ang ganda" 

"Ang ganda nga ng pangalan ng twins natin Babe.." at pinisil ko ang kamay niya sabay yakap ulit. 

|End of Theo's POV| 

----

[MZG a/n : Part 1 pa lang po yan kaya may part 3 pa.. =) Don't forget to VOTE AND COMMENT din po! :) Thanks! ]

#Zana