Occupation Series #2: The Pilot

KABANATA 29

"Deiva! " napatingin ako sa pinto nang marinig ko ang sigaw ni Lucy.

Matalim ang tingin nito saakin habang may hawak itong patalim. Patuloy ang pag atras ko hanggang sa maramdaman ko ang pader sa aking likod.

She smirked devilishly. "Papatayin ko ang anak mo gaya ng ginawa mo sa anak ko. " till nito bago isaksak saakin ang patalim nya.

Nanglalabo na ang paningin ko at ang huling nakita ko ay ang dugo na dumadaloy sa hita ko.

Hinihingal akong napabangon sa pagkakahiga dahil sa masamang panaginip na iyon.

Napahawak ako sa aking tiyan. Thank God it's just a dream.

Gaya ng mga araw ay patuloy ang pagsusuka ko kada umaga. Agad akong nag ayos ng sarili para pumunta sa ospital.

Pagkababa ko ay nakita ko si manang na nag aayos sa sala.

"Manang, pupunta muna po ako sa ospital. Makiki balita lang po ako. " sabi ko dito.

Nakita ko ang pag aalinlangan sa mukha ni Manana pero hindi nya na mababago ang isip ko.

Pagdating ko sa Hospital ay hinanap ko agad ang room ni Lucy na pinagtanungan ko sa nurse.

Mula sa malayo ay nakita ko si Nimbus na nakaupo sa waiting area. Agad akong pumunta sa pwesto nya.

"N-nimbus " pagkuha ko ng kanyang pansin. Napa angat naman ito ng tingin saamin.

Agad itong tumayo at hinila ako papalabas ng hospital hanggang sa makarating kami sa parking lot.

Binitawan nya ang braso ko. Matalim ang mga tingin nya saakin.

"You really have the audacity to show your self here, huh? " napakunot ang noo ko dahil sa sinabi nya.

"N-nimbus wala akong k-kasalanan. " nauutal na sabi ko.

He just laughed without humor and then looked at me with coldness in his eyes.

"Do you think I would believe you?  I almost lost a child because of you. " mariing sabi nya.

Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luha mula sa aking mga mata.

"I don't do anything. Kahit tanungin mo pa yung kaibigan ni Lucy."

"Amanda is the one who told me that you pushed Lucy. " sigaw nito.

Amanda?  Is that Lucy's friend?

"S-she's lying, please b-believe in me N-nimbus. I can't d-do such t-thing " hahawakan ko sana ang kamay nito nang tabigin nya lang ito.

"I almost lost our baby do you know how scared I was. " he's gritting his teeth.

Napalunok ako at inalis ang luhang kanina pa tunutulo.

"Yes, I know that feeling. Ganun ang naramdaman ko nang mawala ang anak ko. Do you know how fucking scared I was to see a blood running down to my legs?!" galit kong sigaw sakanya.

Nanglalabo na ang pagtingin ko dahil sa mga luhang patuloy na tumutulo.

"I didn't blame you for what happened to my child, I didn't say any words that may hurt you. Because I know deep inside you you're still grieving because of our angel but when I came home you're with Lucy and you will have a child with her... Ganun ba kadaling kalimutan na may anak kang nawala. " nanatiling malamig ang tingin nya saakin. I know that maybe I'm just too emotional but I want him to know the things that are playing around my mind.

"You didn't even bother to ask me if I'm OK or if I'm still grieving for my child but you're there with Lucy taking care of her. Hindi mo nga nalaman na buntis na pala ako noon. Mas pinili mong alagaan ang anak mo sa kabit mo kaysa sa asawa mong nawalan ng anak.  So don't say those words that I didn't know how fucking scared you are to loose a child because bago mo maramdaman iyon mas nauna ko iyon naramdaman. " galit kong sabi sakanya.

Nanatili itong tahimik. Wala ni isang salita ang lumabas sa labi nito.

"Nimbus,  what is she doing here?  Dapat nasa loob ka dahil hinahanap ka ni Lucy. " napatingin kami sa mama ni Nimbus.

Matalim ang mga tingin nito saakin. Napabalik ang tingin ko kay Nimbus.

"What are your doing here? Hindi pa ba sapat na muntik nang mawalan ng anak ang anak ko dahil sayo. " Galit na tanong saakin ni Tita Bianca.

"I didn't do anything. " malamig kong sabi.

"Nonsense! " sigaw nito.

"Why is it to easy for all of you to judge me without knowing the truth?" tanong ko sakanila.

"We have a witness..You pushed Lucy and that's the truth. " mariing sabi ni Tita.

Napayuko ako at pinunasan ang luha. Huminga ako ng malalim bago bumalik ang tingin kay Nimbus na ngayon ay nakatingin na saakin.

"I hope you won't regret the things that you have said to me and I hope that you will have a happy family with your girl. " nakatingin ako ng diretso sa mga mata ni Nimbus habang sinasabi ko ang mga salita na iyon.

"Don't worry I will sign the annulment paper just send it to me. " malamig na sabi ko.

Nagtama ang mga mata namin ni Nimbus. Why can't I be the main character in my own story?

I think this is where our story ends.. The story that I thought that I am the main character but I'm just the second lead.

Nangilid nanaman ang luha sa aking mga mata. Tumingin ako kay Nimbus. Sana hindi nalang ako pumayag sa kasal na ito. Masaya pa sana ako.

I just hope that my child won't need a father figure because I can be the mother and father for him.

"Good bye, Nimbus." sabi ko bago ko sila talikudan.

Parang hudyat iyon dahil bigla namang tumulo ang mga luha kanina na gustong bumagsak.

Pumunta ako sa aking sasakyan at nagsimulang mag drive papaalis.