ဆောင်းရာသီ၏ မနက်ခင်းလေးတစ်ခုမှာ စောင်တစ်ထည်ထဲ အတူခြုံကာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ပြီး အိပ်မောကျနေသည့် ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကတော့ နွေးထွေးလျက်ရှိပါသည် ။
" တီ....တီ.....တီ...."
အသံပေးနေသော နှိုးစက်သံကြောင့် ဆက်မာန်ဟိန်းတစ်ယောက် နိုးလာသည် ။ နှိုးစက်ကို လှမ်းပိတ်ပြီး မိမိရင်ခွင်ထဲတွင် နှစ်မြုပ်နေတဲ့ ဖြူဖြူဥဥကောင်လေး၏ နဖူးကို ပြုံးရင်း နမ်းလိုက်သည် ။ ထို့နောက် အိပ်ယာမှ နိုးထလိုက်သည် ။
" အင့်! "
" ကျွတ်... ကျွတ်....ကျွတ် "
သတိကြီးစွာ ထလိုက်သော်လည်း အိပ်နေတဲ့ ကောင်လေးထံမှ တိုးငယ်သောအသံလေးထွက်လာကာ လှုပ်ရွလာ၍ ပြန်အိပ်ပျော်စေရန် ရင်ဘတ်လေးအား ဖွဖွပုတ်ပြီး ပြန်သိပ်လိုက်သည် ။
မနက်ခင်းစျေး၌ စုံလင်လှသော ရောင်းကုန်များ ၊ စျေးရောင်းသူများ ၊ ဝယ်သူများ ၊ ရောင်းသံ ၊ ဝယ်သံ များဖြင့် ဆူညံ့ပွက်လောရိုက်ကာ ဈေး၏အထာအတိုင်း စည်ကားလျက်ရှိသည် ။
City mart တွေမှာပဲ Shopping ထွက်ချင်တဲ့ အိမ်က ကောင်လေးက ဒီလိုရပ်ကွက်စျေးမျိုးကို ယောင်လို့တောင် မလာပေ ။ ကိုယ်ကတော့ ဒီလိုရပ်ကွက်စျေးလေးထဲမှာပဲ ရနိုင်တဲ့ သန့်ရှင်းလတ်ဆက်တဲ့ အသီးအနှံ ၊ အသား ၊ ငါးတွေကို ချက်ကျွေးချင်လို့ အိပ်ပုတ် လေးမနိုးခင် အစောကြီးစျေးလာခဲ့ခြင်းပင် ။
မိမိတို့အိမ်ရာဝင်းရဲ့ လမ်းနှစ်လမ်း အကျော်မှာ ရှိတဲ့ ရပ်ကွက်စျေးလေး ဖြစ်သလို ထိုရပ်ကွက်မှာ စေတနာကြေးသာယူပြီး ဆေးကုပေးနေတဲ့ စေတနာဆေးခန်း၏ ဆရာဝန်လေးဖြစ်တာကြောင့် ရပ်ကွက်က လေးစားပြီး အားကျတန်ဖိုးထားရတဲ့ ဆရာဝန်လေး တစ်ဦးဆိုလည်း မမှားပေ ။
" ဆရာလေး... စျေးလာတာလား "
" ဆရာလေး... ခရမ်းချဥ်သီး ယူသွားပါဦး "
" ဆရာလေး... ရော့ ..ဘိန်းမုန့် ..ပူပူလေးရှိသေးတယ် .. အိမ်ကျစားဖို့ "
" ဆရာလေး ... ဒီမှာ လတ်လတ်ဆက်ဆက် ပဲသီးတွေ အိမ်က ခုမနက်မှ ခူးလာတာ ကြိုက်သလို ချက်စား ချို မှ ချို "
