Oy vermeyi ve yorum yapmayi unutmayin :3 -28. bolumu okumamis cok kisi var bildirim gelmemis olabilir-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 ay sonra
"Zhan! Çabuk buraya gel!" Xia sinirli bir anne gibiydi. "Ne oldu Xia?" "Bak emin misin son kez soruyorum?!" "Bunun için geciktin. Çoktan teşhisi koydum bile ve yarın çıkıyor." Omzuna vurdu. "Niye bana söylemedin!" "Sana söyleseydim büyüsü kaçardı." Xia elini yüzüne vurdu ve başını iki yana salladı.
"Umarım ikinizin başında bir şey gelmez." Zhan gülümsedi. "Teşekkürler Xia." Xia'da gülümseyip Zhan'ın omzunu sıvazladı.
Xia'nın odasından çıkıp Yibo'nun odasına doğru ilerledi. Kapıyı tıklatıp içeri girdi.
"Hmm Bay Xiao Zhan. Hâlâ gitmemişsiniz. Yoksa bugün mesaiye mi kalacaksınız?" Zhan başını iki yana salladı. "Yibo unuttun mu yarın buradan çıkıyorsun." Yibo birden aydınlandı. "Ah doğru yarın buradan çıkıyorum."
Yanına oturdu. "Pek mutlu olmuşa benzemiyorsun?" "Aslında çok mutluyum ama sizin için endişeleniyorum Bay Xiao Zhan. Eğer sahte teşhis koyduğunuz-" Zhan Yiboyu susturdu. "Yibo bunları düşünme. Ne olacaksa bana olacak. Hem artık özgür olacaksın."
Yibo iç çekip başını öne eğdi. "Ben özgür olmak değilde sizinle hep birlikte olmak istiyorum Bay Xiao Zhan."
Zhan gülümsedi ve Yiboya sarıldı. "Bu gece haplarını almayı unutma. Hem artık nöbetlerin azaldı değil mi?" Yibo başı ile onayladı. "Nöbetlerim gerçekleşiyor gibi hissediyorum Bay Xiao Zhan." Zhan çekilip Yiboya baktı.
"Ne demek istiyorsun?" "Nöbetlerimdeki her şey sanki artık bu dünyaya gelmişler gibi. Onları görüyorum. Bana zarar veriyorlar. Bana kendimi öldürmemi söylüyorlar. Her zaman omzumda onların nefeslerini hissediyorum."
Zhan Yiboyu bu durumdayken onu dışarı çıkarıp çıkarmamayı tekrar sorguladı. Ama eğer onu buradan çıkarmasa deneyler ile onun durumunu dahada kötüleştireceklerdir.
Elleri ile saçını okşadı. "Sana söz veriyorum Yibo bunuda atlatacaksın. Sadece onları dinleme. Ben senin yanında olduğum sürece sana hiçbir şey yapamazlar." Yibo başını onaylarcasına salladı.
"Hem kendinde dedin değil mi? Ben yanındayken onları duyup göremiyorsun." Tekrar başını salladı.
"Eve gitme zamanım geldi. İlaçlarını almayı unutma." Gülümsedi ve elini yanağına koyup öptükten sonra odadan çıktı.
"O artık gitti Yibo." Yibo yanındaki kendisine baktı. "Gerçekten mi? Ben hâlâ burada zannediyordum. Dur emin olmak için tekrar bakınayım." Etrafına bakındı.
Tekrar ona döndü ve gözlerini kapatıp dil çıkardı.
"Ne zamandan beri bu kadar cesaretlisin? Her an seni öldürebilirim." Yibo yutkundu. Kendi halüsinasyonu Yibo'nun çenesini sıkıca tuttu.
"Onun yanına gitmen güvende olacağın anlamına gelmez! Elbet bir gün seni öldürüp yerine ben geçeceğim!" Canı yanıyordu.
"T-tamam şimdi bırak beni." Halüsinasyonu tısladı ve Yibo'nun yanağını keserek önüne döndü.
"Sinirlerimi çok bozuyorsun!" "Ne tesadüf sende benim." Tişörtünün kolu ile yanağını sildi.
İlaçlarından birkaç hap aldı ve bardağını eline alarak konuştu. "Bu kadar aptallık ile beni öldürebileceğini düşünmüyorum." Hapları ağzına yerleştirirken halüsinasyonu ayağı kalkarak Yiboya ilerledi.
Hızlıca hapları yuttu. Öksürdü. Göğsünü yumruklayarak elindeki suya baktı. "S-seni içmeyi unuttum." Suyu başına dikti.
Elindeki hap kutusuna baktı. "Artık bu haplar ile ne kadar dayanabileceğimi bilmiyorum. Umarım aptal kendimden bir an önce kurtulurum."
---- buyuk ihtimalle su son sahne bir cogunuza sacma geliyordur ama hikayede yibo oldukca zeki zaten adi ustune halusinasyon. halusinasyon oldugu icin onlarin gercek olmadigini biliyor bunlara katlanmaya calisiyor umarim aciklayabilmisimdir
her neyse hikaye angstta 44. siradaydi ama artik en sonlara dusmus😞
neyse bu cok onemli degil onemli olan verdiginiz oylar ve okunmalar tesekkur ederim verdiginiz oylar ve okudugunuz icin<3
klasik sozumuzu soyleyeyim gece okuyanlara iyi geceler sabah okuyanlara gunaydin oglen okuyanlara tunaydin aksam uzeri okuyanlara iyi aksamlar 💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐
