Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ying Xia koşarak asansörden çıktı. "Zhan Zhan bekle!!" Zhan ona döndü. "Sorun ne ayrıca hastanedeyiz biraz sessiz olur musun lütfen?" Boğazını temizledi.
"Yeni bir hasta varmış. Dosyası burada." Uzattı. "Onunla tek senin iyi anlaşacağını düşündüler."
Dosyayı açtı.
Wang Yibo 23
"Sanırım bir tür kişilik bozukluğu var tam olarak ne olduğunu bende anlamadım. Küçükken babasından psikolojik şiddet görmüş. Her zaman sessiz. Biz konuşmaya çalıştık ama asla cevap vermedi."
Zhan dosyayı Ying Xia'ya uzattı. "Bunu benim odama götür sonra ilgileneceğim. Hm hangi odada?"
"İlerideki 102. oda."
Hafifçe omzuna vurdu. "Tamam Ying sonra görüşürüz."
Ellerini doktor önlüğünün cebine koyup ilerledi.
Odaya vardığında kapıyı tıklattı. Yaptığı saçmaydı çünkü oda 4 kişilik bir odaydı.
Kapıyı açtı ve içeri girdi. Hastalara selam verdi. "Wang Yibo burada değil mi?" Hasta eliyle son yatağı gösterdi. Perde ile kapalıydı."Teşekkürler."
İlerledi ve perdeyi açtı. Cama dönük oturuyordu. Ellerini dizlerine koymuş düşünüyordu.
Zhan gülümsedi ve sandalyeyi yanına çekti. "Yibo merhaba." Cevap vermedi.
"Ben Doktor Xiao Zhan. Buraya seninle arkadaş olmaya geldim. Nasılsın?" Yibo çok sessizdi. Gözleri parlıyordu. Kahve rengi saçları ise anlatılamayacak kadar güzeldi.
"Tıp oynadığımızı düşünüyorum. Hmmm o zaman kazandın!!" Yibo usulca kafasını Zhan'a döndürdü.
"Ahh-- Çok masum baktın. Eh nasılsın Yibo?" Konuşmuyordu. Oldukça sessizdi.
"A-ah ama baban şuan burada değil. Benim yanımda güvendesin kimse sana bir şey yapamaz." Gülümsedi. Yiboda gülümsedi.
"Hm Yibo bana biraz kendini tanıtır mısın?" Alçak bir ses tonu ile konuşmaya başladı. "Adım Wang Yibo, burada neden olduğumu bilmiyorum. Mhm başka bir şey gelmiyor aklıma..."
Güzel tanıtmaydı Zhan saniyede tanışmıştı.
"Yibo kıyafetlerin gerçekten çok güzelmiş." "Çok teşekkür ederim Bay Xiao Zhan. Beyazı çok severim. Bir melek gibi hissettiriyor."
"Sana beyaz çok yakışmış. Banada yakışmış mı?" Gülümseyip başı ile onayladı.
"Ne düşünüyorsun Yibo?" "Gökyüzünü."
Yibonun muhabbetleri gerçekten sarıyor diye düşündü.
"Bir anlamı var mı?" "Melekler uçuşuyor orada. Bir gün orada bende uçmak istiyorum Bay Xiao Zhan." Melek gibiydi.
"Yibo bana hayatını anlatır mısın?" Onayladı.
Başını gökyüzüne çevirdi. "Mükemmel bir hayatım yok Bay Xiao Zhan. Ama madem korkunç hayatımı merak ediyorsunuz anlatayım."
"5 Ağustos 1997 tarihinde dünyaya geldim. Babam beni annemden ayırdı. Annemi bir daha asla göremedim. Babam kötü birisiydi beni her zaman dövüyordu. Sebebi ise..." Yutkundu.
"Sebebi neydi Bay Xiao Zhan?" Zhan'a döndü.
"A-ah-ı b-bilmiyorum Yibo...?" "Konuşup babama 'seni seviyorum' dediğim için." Saçlarını araladı ve devam etti.
"Çığlıklar atıyordum bağırıyordum. Hic kimse sesimi duymuyordu. Belkide duyuyorlardı ama duymazlıktan geliyorlardı. Babamdan dolayı okulda çok fazla zorbalık görmüştüm. Bir gün babam beni o kadar fazla dövdü ki kulaklarımdan kanlar aktı. Nefesim kesildi." Gözünden yaş süzüldü.
Zhan onun gözlerine baktığında duygularını görüyordu. Üzüntü, acı, azıcık mutluluk ve kin.
Birden ağlamaya başladı. Nefes nefese kalmıştı. Zhan'ın eli ayağı birbirine dolaştı.
Ayağa kalktı ve masasından sakinleştirici hapları aldı.
Yibo'nun ağzına hapı koydu ve çenesinden tutup suyu içirdi. "Sakin ol Yibo sakin ol. Geçti artık."
Zhan Yibo'nun saçlarını okşadı.
"B-bay Xiao Zhan ben k-kötü birisi miyim?" "Hayır tabiki Yibo neden?" "O zaman neden bu cezayı çektim...?"
---- Huhu umarim begenmissinizdir benim cok hosuma gitti lutfen fikirlerinizi belirtin iyi geceler ♡
