Social Media

Gevoelig type

Ik sta voor zijn deur, althans hoop ik dat dit het goede huis is. Ik sta een beetje zenuwachtig met mn plastic tas in mijn hand voor de deur. Of mijn hart wordt gebroken, of ik ben te vooroordelend. Ik klop. Voetstappen, hopelijk Jay zijn voetstappen. "Princessa, kom binnen." De deur ging open, en hij stond daar zonder shirt. Hij glimlachte maar het was niet de glimlach waar elk meisje verliefd op zou worden. Ik ga naar binnen maar hij stapt niet naar achter, waardoor er nu maar een ruimte van 3 cm tussen ons is. Ik voel zijn warmte, het voelde zo vertrouwd als ik bij hem was. "Je ziet er prachtig uit." Terwijl hij dit zegt stralen zijn ogen lichtjes, niet zoals alle andere keren. Hij was echt ziek. Ik glimlach. "Dankjewel Jay." Hij pakt mn hand en loopt naar, waarschijnlijk, zijn slaapkamer. Logisch. "Ga maar zitten, of als je wilt liggen ook goed." Hij springt op het bed en ligt in een paar seconden onder de dekens. Ik ga naast hem liggen, maar boven de dekens. "Dankjewel dat je bent gekomen Jelaysa, maar ik moet je wat vertellen." Hij streelt mn bovenbeen. Zou hij het toegeven? Was hij echt zo dom als dat hij er uit zag? "Ja, ga verder." Ik kruip tegen hem aan. "Ik ben niet wie je denkt dat ik ben," Ik wil mijn ogen rollen maar hou mezelf in, ik wist al wie je was, een vieze vuile leugenaar die spelletjes speelde. "Ik vind je echt leuk, en om eerlijk te zijn had ik eerst slechte dingen met je voor..." Ik kijk hem aan, eerst. dus nu niet meer, wilt hij mij dat wijs maken? "Ga verder..." Ik slik en mijn ogen worden waterig. Waarom wilde ik huilen? Ik weet het niet, misschien moet ik stoppen met me zelf wijs te maken dat hij slecht is. "Ik heb dingen gedaan waar ik spijt van heb, en ik wil niet dat je me daardoor verlaat. Ik wil mn leven met je delen." Ik zag in zijn ogen dat hij dit meende, en rustte mijn hoofd op zijn schouder. "Wat voor dingen dan?" Hij slikt en gaat met zijn hand door mijn haren. "Drugs, schietincidenten, noem het maar op. Is het je niet opgevallen dat ik alleen woon? Ik ben 17 jaar, en mijn moeder heeft me weggestuurd want ze kon mij niet meer aan." Ik kijk naar mijn nagels. Hij vind me leuk, een fucking crimineel. Hij was het type waarvan ik zou zeggen dat hij gewoon stoer deed voor zijn matties, maar hij was echt en alles wat ik dacht van hem is weg. Ik had hem niet moeten veroordelen. "Shit is fucked up, en echt waar, ik ben geen gevoelig type. Normaal gesproken zou ik je allang genaaid hebben en nooit meer gesproken." Normaal gesproken, hij deed alsof ik speciaal was, en ik vind het leuk. Ik ga nu op hem zitten, met mijn gezicht naar hem toe, en onze lippen enkele centimeters van elkaar verwijderd. "Ik hou van je." fluisterd hij zachtjes en op dat moment kus ik hem.