Social Media

26

Het enige wat ik me nog kan herinneren, na het moment dat een ambulance is gebeld, is veel geschreeuw en tranen. Ik mocht niet mee, dus moest ik zelf naar het ziekenhuis gaan. Ik werd gefrustreerd van alle mensen die zeiden dat ik niet mee kon, dat was het beste. Ik had geschreeuwd en gehuild, maar zonder succes. Nu zit ik in de auto van mijn moeder die geen woord tegen mij zegt. Ze concentreert zich volledig op de weg en zingt soms zachtjes mee met de liedjes die op de radio komen. "Ma..." "Het is niet jouw schuld," Ma kijkt nog steeds geconcentreerd naar de weg. "We praten wel wanneer je thuis komt." Ik zucht en kijk uit het raam. Alles zou goed komen met Jay, dat moet wel.

Ik wrijf zachtjes met mijn vinger over zijn hand en staar naar zijn gezicht. De dokters zeiden dat het goed zou komen, met veel geluk zou hij vandaag al weer kunnen praten. "Ik hou van je." Fluister ik zacht. Een traan rolt over mijn wang en verdwijnt op mijn lippen. Ik zucht en kijk naar de tv die op het kastje staat tegen de muur.

Zo gingen 4 dagen voorbij, een bezoekje aan Jay om 6 uur, voor de rest kon ik me nergens op concentreren. Na school lag ik in bed tot het half 6 was. Dan maakte ik me klaar om Jay te bezoeken. Het ging beter, hij kon alles doen, maar zijn nicht vond het beter als hij nog een paar dagjes rustte in het ziekenhuis. Vandaag was de laatste dag dat hij in het ziekenhuis verblijft, morgen mag ik hem ophalen en naar huis brengen. Ik klop zachtjes op de deur van zijn kamer. "Binnen." Ik loop naar binnen en Jay begroet mij met een brede glimlach. Ik loop naar hem toe en geef hem een kusje. "Hoe was je dag?" Ik ga zitten op de stoel naast zijn bed en trek mijn jas uit. "Ging wel, ik ben blij als ik hier weg ben." Jay kijkt naar me en pakt mijn hand vast. "Jelaysa, we pakken hem nog wel. Jamahl is een klootzak, maar hij weet niet dat ik erger ben." Jay knijpt in mijn hand. "Jay, je doet me pijn." Jay laat mijn hand los en grinnikt. "Oh, sorry prinses. Back to the point, ik heb al een paar dingen geregeld en alles komt goed." "Wat heb je geregeld? Je gaat een oorlog aan, en ik sta in die oorlog, je gaat het alleen erger maken." Ik verhefde mijn stem en Jay keek weg. "Hij kan niks doen als hij dood is. Geloof me, na dit gaan wij als rijke leven." Hij kijkt nog steeds naar de andere kant. Ik zucht en zak onderuit op mijn stoel. "Mij best." Zeg ik geïrriteerd. Hij kijkt weer mijn kant op en glimlacht. "Mijn meisje."

Ik wachtte op Jay in zijn huis. Ik had ballonnen opgehangen en een taart besteld. Alysha en Kyara zouden hem ophalen en ik moest hier blijven om het huis in een nette staat te brengen. Ik ga vermoeid op de bank liggen. Het viel me pas vandaag op dat dit huis zo een rommel was, overal lagen kleren op de grond, de afwas was een grote stapel en in de koelkast stond allemaal bedorven eten. Ik hoor de deur open gaan en ga snel staan om Jay te begroeten. Ik strijk mijn blouse recht met mijn handen. Jay komt binnen en lacht. "Voor mij?" "Ja! Je bent net een broer voor ons," Alysha wijst naar haar en Kyara. "Je verdiende dit." Jay zijn ogen stralen en zijn lach is zo breed dat ik bang ben dat zijn kaken gaan breken. Hij loopt naar me toe en knuffelt me. "Bedankt prinses." "Geen dank Jay, ik heb het voor je over." Ik kus hem en hij kust terug. "Halloooo? Ik wil graag een stukje taart eten in plaats van naar dit geflikflooi te kijken." Zegt Kyara lichtelijk geïrriteerd. Jay laat me los en pakt een mes om de taart aan te snijden. De bel gaat. Ik loop naar de deur en maak open. Mijn mond valt open en ik voel woede in mij naar boven komen. "Mag ik ook mee doen met het feestje?" Hoe durfde hij...