Social Media

18.

Ik schrok wakker en keek om me heen. Er lag niemand naast me terwijl ik toch zeker weet dat ik in Jay zijn bed lig. Ik wreef met mijn hand over het kussen. Het was nat. Ik voelde of mijn pyjama ook nat was. Doorweekt van het zweet. Ik had de zelfde droom als een paar dagen geleden. Dit keer was het anders, er stond iemand bij mij die zachtjes in mijn oor fluisterde "Alles is voor niks geweest." Toen werd ik wakker. Ik stond op en voelde dat heel mijn lichaam zwaar aanvoelde. Ik wist niet waar Jay was. Er kwam geen geluid van beneden niks. "JAAAAAY!" Schreeuw ik hard. Geen antwoord. Ik loop moeizaam naar beneden, maar ik zie niemand in de woonkamer of keuken. Ik voelde me alleen, alsof hij me achter gelaten heeft. Ik liep naar de hal en probeerde de deur open te maken. Op slot. Wat was er aan de hand? Werd ik gek of is dit een droom? Jay houdt van me, hij laat me niet zomaar achter. Misschien heeft hij een ander en dacht hij dat hij wel in de ochtend weer naast me kon liggen. Ik liep naar de woonkamer en zakte op de bank. Tranen rollen over mijn wangen. Jay heeft me verlaten.. Met die gedachten val ik in slaap.

"Babe?" Jay zit naast me en wrijft door mijn haren. "Ik dacht dat je me verlaten had..." Ik voel dat mijn ogen weer waterig worden. "Nee! Ik ga je nooit verlaten. Ik was even naar de winkel, maar ik kwam een mattie tegen." Ik leg mijn hoofd op zijn schoot. "Waarom was de deur op slot?" "Er zijn veel mensen die graag hier een bezoekje willen brengen. Zou zomaar kunnen gebeuren toch, sorry dat ik geen briefje achter gelaten heb." Jay streelt mijn slaap en glimlacht. "Ik heb weer die droom gehad. Maar dit keer stond iemand naast me." Ik slik en kijk omhoog naar Jay. "Ey, die dromen zijn niet echt. Maak je niet druk." We liggen nog een tijdje in elkaars armen totdat Jay zijn telefoon af gaat. "Ja? Wat? Ik kom eraan." Ik hoor paniek in Jay zijn stem. "Wat is er?" "Jennice heeft een miskraam gehad... Ik moet er naar toe gaan. Kom je mee?" Ik knik. "Kom, we gaan snel douchen."

Jay vraagt bij de receptie waar Jennice ligt. "Sorry meneer, ik mag geen informatie vrij geven." Zegt de vrouw die achter het bureau zit sadistisch. "Ik ben de vader van die kinderen!" Jay knijpt zachtjes in mijn hand. "Mevrouw, we moeten naar haar toe. Mijn vriend is de vader van die kinderen! U moet dit toch echt snappen." Zeg ik en ik kijk haar aan. Ze rolt haar ogen en tikt wat in op haat computer. "Kamer 639, 4e etage. De lift is sneller." Jay maakt een dank gebaar en trekt me snel de lift in. Hij kust mijn voorhoofd. "Gaat het Jay?" "Ja, het is beter zo... Nu kan ik al mijn tijd aan jou besteden zonder dat Jennice komt bemoeien." De lift gaat open en we lopen hand in hand naar de kamer. Jay zucht en klopt op de deur. "Kom binnen." Jay stapt naar binnen en we schrikken beide als we zien wie binnen staat. Giorgio.