ANG MAHAL KONG MODELO

Chapter 24

AERON'S POV

I'm already in front of the condominium. Tinignan ko ang bouquet na hawak ko ngayon. I can't help not to smile. Even though Reina doesn't loves me, I will forever love her. Pumasok na ako sa loob at naglalakad na patungo sa elevator.

••••

I am walking on the hallway where Reina's place is. Nang marating ko na ang room niya ay agad na akong nagdoorbell. Isang beses pa lang 'yon at binuksan na niya agad.

Napitlag ako sa biglaang pagsulpot niya sa harapan ko. Nakaguhit ang malapad na ngiti sa kaniyang mukha. Napa-atras ako at napalunok sa sarili kong laway.

"Aeron! Sa wakas nandito ka na! Excited na ako sa araw na ito!" she chirped.

"Ha? Ah... Oo." Tumikhim ako at pinakita sa kaniya ang isang bouquet ng rosas. "F-For you. Tss. Alam ko pagkatapos ng Fashion show mo, maraming magbibigay sa'yo ng bulaklak," sabi ko sa kaniya at tinanggap niya ito saka inamoy.

"Hmm. Yellow roses!" Malapad siyang ngumiti sa akin at sinara na ang pinto niya.

Naglalakad na kami sa hallway ngayon papunta sa elevator na nasa dulo.

"Maraming salamat nito, Aeron!" pasalamat niya.

"You're welcome," sabi ko.

Tinignan ko siya na nasa gilid ko. Tumungo ako kaunti upang makita ang mukha niya. Nakangiti ito na nakatitig sa mga rosas.

Inilagay ko ang mga kamay ko sa aking bulsa at tumikhim. "You look so happy."

Tinignan niya ako na may pagtataka sa kaniyang mga mukha. "Ako? Palagi naman ako masaya," sabi niya at tumango-tango lang ako.

Why does it feels so awkward? What should I say next?

"Um...mabuti naman at hindi ka na malungkot at nagmumukmok," sabi ko sa kaniya.

"I'm sorry if I made you worry," ani niya.

Umiling ako. "It's okay. I'm your friend. I'm always here for you," sabi ko sa kaniya at ngumiti.

"I'm so thankful to have someone like you. I'm sorry..." Huminga siya ng malalim at tumigil siya sa paglalakad. Tumungo siya at tinignan ko lang siya na may pagtataka.

"Bakit? Ayos ka lang?" I put both of my hands on her shoulders and bend a little to see her face. "Bakit ba?"

"Sorry kasi hindi ko kayang suklian ang feelings mo sa akin," mahinang wika niya.

Saglit akong tumingala at tinignan siya muli. "Don't say sorry for your feelings. I'm fine." Ngumiti ako ng peke. "I'm aware na si Helvric ang mahal mo. "

Inangat niya ang mukha niya upang makita ako ngunit ako naman ang umiwas. "Beside... I'm suppose to be the one to say sorry for not keeping it inside. I'm sorry. It's so selfish of me. Naguguluhan ka pa tuloy at nahihirap--"

Bigla siyang yumakap sa akin. "I want us to stay friends forever. I don't want us to feel awkward with each other."

I remained silent for a while for I was stunned by her sudden action, hugging me. Both of my hands that are on my side are now slowly lifting up to hug her back. I bit my lower lips as I close my eyes.

My heart, it's bursting in pain. Just like the meaning of the yellow roses, this is what she can offer to me and we will remain as friends.

"I understand, Reina. You don't have to worry. I'm okay. I'm happy as long as you're happy," sabi ko sa kaniya at unang humiwalay sa pagyayakapan namin.

"L-Let's go. Male-late ka na." Nauna akong naglakad sa kaniya kasabay ng pagpahid ko sa aking mga luha.

••••

"Nga pala, Aeron?" tawag ni Reina sa akin. Nasa loob na kami ng sasakyan. Nasa likuran siya umupo. Tinignan ko ang salamin sa harapan upang makita siya sa likod. Bigla siyang tumayo na yumuyuko papunta sa tabi ko.

"Ano ba! Nagmamaneho ako eh! Paano kong bigla akong prumeno?!" Sinamaan ko siya ng tingin.
Tumawa lang siya at umayos ng upo. "Sorry na," paumanhin niya.

"May sasabihin kasi ako sa 'yo," sabi niya.

"Oh?" tanging sambit ko habang nasa daan ang aking tingin.

"Kami na ni Helvric," sabi niya.

Saglit akong tumingin sa kaniya at ngumiti. "Kaya pala ang saya-saya mo," sabi ko saka binalik ang tingin sa daan.

"Oo. Masaya ako pero hindi ko parin maiwasan na hindi mag-alala kay Ate Ceila," malungkot niyang saad.

I took a sigh and tightened the grip on the driving wheel. "Don't mind her. Do what makes you happy, Reina." Tinignan ko siya sa gawing kanan ko. "I will protect your happiness. I will protect you," seryosong sabi ko sa kaniya.

'This is the only thing I can do for you because I love you.'

"Aeron..." Aakmang kakapit siya sa braso ko ngunit sinita ko siya.

"O, nagmamaneho ako Reina, ha!" Umayos ako ng upo at binalik ang tingin sa daan.

"Tsk. Kahit kailaaaaann ang suplado ng taong 'to," she drawled and I just glared at her.

Reina is finally happy for her wish to be love by the person she loved for how many years, loves her back. Even though I'm hurting inside, I'm also happy. Seeing the person you love is happy, wala ka ng ibang mahihiling pa; kung hindi, maging masaya para sa kaniya kahit sa piling ng iba.

••••

Bumaba na kami sa van at kinuha ko ang mga gamit niya sa compartment. Nang nasa tapat na kami ng gusali at papasok na, may isang lalaki na nakasuot ng itim na jacket at naka itim na cap. Bigla itong lumapit sa amin ni Reina. Haharang na sana ako ng biglang inangat kaunti nito ang suot niyang cap.

"It's me, Helvric," sabi niya at bigla nalang napasinghap si Reina.

"Hinihintay mo ako?" tanong ni Reina.

"Of course! I can't wait to see my girlfriend," nakangiting sabi ni Helvric. He spreads his arms wide open and Reina walk near to him. Niyakap siya ni Reina at niyakap niya rin ito pabalik. "There are so many fucking press inside," sabi ni Helvric saka humiwalay sa pagkakayakap kay Reina. "That's why I wait for you outside because I know I can't hug you." Niyakap niya ulit si Reina.

"Mauna ka na sa loob." Tinulak siya ng mahina ni Reina kaya nakawala siya sa pagkakayakap ni Helvric.

"No, Reina. Mauna ka sa loob. I have something to say to your boyfriend," seryosong sabi ko.

Tinitigan ako ni Reina at ngumiti lang ako sa kaniya saka ipinatong ang kamay ko sa tuktok ng ulo niya. "It's okay."

"Sige. See you guys inside!" Kumaway siya sa amin at pareho lang kaming tumango ni Helvric.

Nang makapasok na siya sa loob ay hinarap na ako ni Helvric.

"What do you want us to talk about?" tanong ni Helvric sa akin.

"Do you really love her?" diretsahan kong tanong.

"Yes!" diretso niya ring sagot. Both of us seriously stare each other, no one even dare to blink for a second.

"What about you?" tanong niya sa akin.

"I do. But she loves you. I know it more than anyone else. Even you, you don't know how much she loves you." I took a step towards him. "So... you better love her. Because as a friend, I wouldn't stay quiet," seryoso kong sabi sa kaniya.

"Dapat mas lagpasan mo pa ang pagmamahal niya sa 'yo," sabi ko sa kaniya.

I stood beside him while my hand was on his shoulder. "I give you my support. Congrats, Helvric. You just won a precious girl," sabi ko at naunang naglakad sa kaniya papasok sa gusali.