ANG MAHAL KONG MODELO

Chapter 32

REINA'S POV

Nasa aking kwarto ako ngayon, nakatalukbong ng kumot habang tahimik na umiiyak. Limang araw na ng lamay ni Aeron. Kinulong ko ang aking sarili sa kwarto. Gusto kong mapag-isa at sisihin ang aking sarili sa lahat ng nangyari kay Aeron.

"Reina, anak," tawag ni Mama sa akin mula sa labas ng aking silid. Hindi ako umimik at patuloy pa rin sa pag-iyak.

Nilock ko ang pinto, ngunit nawala sa aking isipan na may spare key pala si Mama. Bumukas ang pinto sa aking silid at may narinig akong nagbubulungan.

"Reina," tawag ni Helvric sa akin. Alam kong boses 'yan ni Helvric. Alam ko kasi isa akong babae na kinababaliwan. Ngayon, hindi ko alam. Puno ng lungkot at sakit ang puso ko. Hindi ko mahanap ang naramdaman kong pagmamahal kay Helvric. Bigla nalang natabunan ng sakit, galit, at kalungkutan.

Naramdaman kong gumalaw ang kama dahil umupo siya sa tabi nito.

"Reina, I cook something for you. Will you eat a little?" malambing niyang saad saka ipinatong ang kamay niya sa balikat ko.

He tried to uncover me but I yelled, "TUMIGIL KA NGA!"

Napatigil siya sa pagtanggal ng kumot sa akin upang makita ang mukha ko.

"Your crying," malungkot niyang sambit.

"Umalis ka muna, Helvric," malamig kong tugon.

"It h-hurts to see y-you like that," sabi niya. "I tried to understand you. You're in pain and how I wish I could take that because I don't want you to be that way, " dagdag niyang sabi.

"Everyone is worried about you . Do you think... " he paused as I hear him took a heavy sigh. "Do you think Aeron would be happy to see you that way?"

Agad akong bumangon at inis siyang tinignan na may mga tumutulong luha sa mga mata.

"Sa tingin mo hindi ko sinubukang maging okay?!" inis kong tanong sa kaniya. "Hindi mo a-alam 'tong nararamdaman ko, Helvric!"

I saw how his expression softened and looked away. "I know. I know how you feel," sabi niya.

"HOW DID YOU KNOW?! MAY NAWALA NA BANG IMPORTANTE SA 'YO HA?! WALA! SO, DON'T ACT LIKE YOU KNOW MY PAIN!" I yelled at him.

When he looked at me again, I saw him crying which made me shock. "Nawala siya sa 'yo and you are in pain. I know how you feel because I feel like... I feel like  I am losing y-you too. It starts to wretch my heart, " he cried, he is crying in front of me.

"I am s-starting to s-see t-that." He hang his head low as he wipes his tears away. "Y-You actually love him and n-not me," sabi niya na umiiyak.

He lifted up his head and stared at me intently. "What y-you had for me is j-just a mere f-feeling o-of infatuation. You d-don't actually l-love me and that's when you realized w-when he's gone. Y-You actu---" I cut him off

"You're right! I am so confuse right now. I will be lying if I tell you I still have a feelings for you. Kasi sa totoo lang...hindi ko na alam," sabi ko sa kaniya na umiiyak din.

"Naguguluhan na ako!" sigaw ko saka marahas na ginulo ang aking buhok.

"I am sorry," he apologized as he wipes his tears away. "I am sorry for making the situation even harder for you. I'm sorry. I don't care if your love for me is gone, I will stay beside you because I lov---" I cut him off.

"We should break up," seryoso kong sabi sa kaniya na ikinagulat niya.

"I said, I lov---" I cut him off again.

"I said, I'm breaking up with you," sabi ko ulit sa kaniya.

Sumeryoso ang mga tingin niya sa akin. "Is that what you want? Is hurting me again like the others will make you fine? Is it breaking up with me is the way to find yourself again?" he asked, consecutively.

"I'm breaking up with you because I don't want to hurt you. And yes, breaking up with you is the only way for me to find myself again," sabi ko sa kaniya saka ako umiwas ng tingin sa kaniya. Tinalikuran ko siya, nakaupo sa kabilang side ng kama. Tahimik akong umiyak muli, tinakpan ng aking kanang palad ang aking bibig.

Ito lang kasi ang paraan upang ayusin muli ang sarili ko. Hindi ko kayang manatili sa kaniyang habang naguguluhan at hindi ako sigurado sa lahat pati sa nararamdaman ko. Ayoko maging unfair sa kaniya. Mas mabuti ng maghiwalay kaming dalawa.

"I will wait for you," sabi niya. "I definitely will. I love you, Reina. I do love you, so much," dagdag niyang sabi.

Naramdaman kong gumalaw na naman ang kama kasi tumayo siya. "Please, take care of yourself. I don't want anything to happen to you because I am sure that will definitely make me worry," sabi niya saka siya tuluyang lumabas sa akin silid.

Pagkalabas niya, saka na ako humikbi ng malakas.

••••

Bago ako pumunta sa lamay ni Aeron ay binisita ko muna si Ceila sa presento.

Tahimik akong nakaupo sa silya habang hinihintay siya rito sa silid. Mayamaya, bumukas ang pinto at pinaupo siya sa silya na nasa aking harapan.

Nang makalabas na ang pulis, agad ko siyang tinignan.

"Puro nakaitim ka ata ngayon? May lamay ba?" nakangiti niyang tanong.

Peke akong ngumiti saka inayos ang pagkakasuot ng shade ko. Lumapit ako sa kaniya at mahinang nagsalita, "Oo. Lamay mo."

Tumawa siya nang malakas. "Wala kang magagawa sa akin dito. May nakabantay sa labas! At isa pa, marami kaming pera, makakalabas din ako rito!" singhal niya sa pagmumukha ko.

Umatras ako at sumandal sa silya.

"Tsk, Tsk, Tsk." Hinuhubad ko ang aking itim na gloves saka ko tinanggal ang pin na nasa buhok ko.

"Alam mo... hindi ka na makakalabas dito. Bakit? Inatras ko ba ang kaso? Inatras ba ng pinakamamahal mong si Helvric ang kaso? Hindi, diba? Huwag kang boba," seryosong sabi ko sa kaniya at matalim siyang tinignan habang nilalaro ko ang pin sa aking kamay.

"At isa pa, nandito ako para ipaalam sa 'yo na, nilalamay ngayon si Aeron kaya nakaitim ako. Gusto ko ipaalam sa 'yo na namatay siya kakaligtas sa akin dahil sa kagagawan mo!" gigil kong sabi sa kaniya.

Nagulat siya sa sinabi ko. "P-Patay na si Aeron?"

Tumayo ako mula sa pagkakaupo at pumunta sa likod niya. Tinusok ko ang pin sa may batok niya na kung saan may lason. Eepekto lang 'to sampung araw mula ngayon.

"Ano ang ginawa mo sa akin?!" galit niyang tanong.

"Sabi ko diba, lamay mo ang gaganapin? Hindi kasi ako makakapunta kaya naka-itim na ako ngayon, " sabi ko at ngumiti sa kaniya.

"ANO BA ANG GINAWA MO?!"

"Huwag kang atat. Lason lang 'yan. Mamamatay ka rin. May siyam na araw ka pa para magpakabait," sabi ko sa kaniya saka siya tinalikuran at lumabas sa silid.

"Tss. Masyadong paranoid.  She will not die but she'll just get paralyze for a month, " sabi ko habang naglalakad sa hallway ng police station.