The Marriage Deal

Chapter 29

Chapter 29 : Friends

Love is just love and it can never be explained. May ibang sumusubok na ipaliwanag iyon. Some tried to find answers and explanation but no one found the right one. Love is more complicated more than what we think. Love can never be explained. It's just love and it is.

"Your the donor?." ningitian lang siya ni Axel at saka sinulyapan ang pasyente sa loob.

"Anong pumasok sa isip mo ha?." kunot noong tanong ni Eris pero hindi ito pinansin ni Axel at nakatitig lang sa loob.

Sa ilang saglit na lumipas bigla na lamang nagkagulo sa loob ng operating room.

Nakatingin lang si Eris sa loob habang pilit sinasalba ang nag-aagaw na buhay na pasyente.

"Ma'am. We can't proceed to the hear transplant. Hindi na ata kakayanan ng pasyente." malungkot na ani ng doktor.

Hindi umimik si Eris maging si Axel.

"Pwede na ba akong magpahinga?."

Nagkagat labi si Eris habang muling sinulyapan ang nag-aagaw buhay na pasyente.

You can rest now.

Napatingin kay Eris ang mga doktor sa loob at mahina itong tumango. A loud beeping noise
of the apparatus echoed in the silent room. Napasandal si Eris sa dingding ng Operating Room habang blangko ang mukha.

Of how many hours passed by , she lost count. Nakatayo lang siya roon habang inaayos ng mga doktor ang labi nito. She remembered what her dad told her when her mom died.

You don't have to be sad when someone passes away because it will mean that they will be happily resting in heaven and won't be suffering again.

Gaano man kalaki ang paniniwala niya roon masakit paring mawalan. Pain is a natural. Natural lang para sa atin na maramdaman ang sakit , it was part of our life gaano man natin gustong iwasan na maramdaman ito. We can't be happy without being sad.

"Ma'am?." ningitian niya ang doktor.

"Ako na ang bahala sa pagpapalibing sa kaniya." tumango ang doktor.

"She can finally rest now."

"Yeah. She's finally happy now."

"Magtatanghali na po. Nakahanda na po ang tanghalain niyo."

"Don't bother. Kaya ko na ang sarili ko."

"Sige po. Mauuna na po ako." bahagya itong yumuko sa kaniya maging kay Axel na tahimik paring nakatingin sa loob.

"She want to say thanks to you." sabi nito sa kaniya at naunang naglakad pero tumigil din ito kasandali.

"Wag ka na raw malungkot." dagdag niya at naglakad na palayo.

Some people part ways because it is for the best. Even though every parting times , one will really get hurt.

Ilang minuto ang lumipas bago sumunod na umalis si Axel but to his surprise naabutan pa niya si Eris sa harap ng elevator. Nakakapagtaka lang na hindi pa ito nakababa samantalang ilang minuto na ng umalis ito.Ayaw isipin ni Axel ang ibang dahilan na naiisip na niya. Nang makalapit ito sa may elevator ay siya ring pagbukas ng elevator. Naunang pumasok si Eris at kasunod ito.

Sila lang dalawa ang nasa loob at nakakamatay na katahimikan ang namayani. No one dares to speak and break the silence. Tila takot na magsimula ng pag-uusap na mauuwi na naman sa walang kabuluhan.

Kahit pa nagbukas na ang pinto ay walang nagsalita sa kanilang dalawa. Napatingin sa kaniya si Axel. Hindi na sana niya plano pang muling sumubok na kausapin siya dahil batid niya at maliwanang ang huli nitong sinabi na tantanan na siya. But something inside him kept on telling him that he should try one more time. Just one more. Malakas ang kutob niyang maayos niya rin ang lahat. Hinabol niya si Eris na nauna nang naglakad. May iilang doktor at tao sa paligid.