The Marriage Deal

Chapter 13

Chapter 13 : Save Me

Natapos na akong maghapunan.Madilim na sa labas.Natapos na sa huling pagpatrolya ang mga pulis na nagbabantay kung sakaling bumalik ang nagtangkang pumasok sa bahay.Tapos ko na ring ma-check ang mga cctv cameras at security alarm sa loob at labas ng bahay making sure they are all not defected.

Lahat ng ilaw ay binuksan ko maging sa garage.Iyon ang bilin ng pulis na nakausap ko para daw mas madaling makita kong may nakapasok.Lock the doors and all possible entrances.Habang hindi pa nahuhuli ang pumasok sa bahay kailangan namin ng tripleng pag-iingat or else our friends will find ourselves in  a pool of blood.

Nakatulog na si Zero sa sofa pagkatapos kung pakainin.Mabuti na lang din at may binili nang dog food si Axel para sa kaniya.Hindi ko na kailangang lumabas para bumili.

Natapos na ako sa dapat kung gawin pero hindi parin bumababa si Axel.Ang sabi niya awhile.Inabot ata siya ng forever sa taas o wala na talaga siyang balak na bumababa.

With a curious mind I found myself in front of his door.Nakatayo lang ako roon , nag-iisip kung kakatok ba ako o hindi.Nagulat na lang ako ng biglang sumulpot si Zero sa gilid ko at pumasok sa pinto na nakaawang ng bahagya.

Naghintay ako ng boses na nagalit pero wala akong narinig.Tanging katahimikan.

Dahan dahan akong pumasok at baka nakatulog na ito.Mahimbing na nakadapa sa kama si Zero.Walang tao roon.

My lips formed into thin line when I found Axel on his study table. Head on the keyboard of his computer with some windows  still running on.Walang ingay akong na lumapit rito.Mahimbing na itong natutulog.

Sinulyapan ko ang mga ginagawa niya sa computer at it is no related with any annulment papers.Mga office work lang.

Dumapo ang tingin ko sa picture frame na nasa gilid ng computer nito.It was his mom.

It just reminded me of my own mom.Kung paano siya naroon sa bawat pagkakataong nahihirapan ako just to cheer me up that despite of hardship I can still go on and fight.

I know how it exactly feels to have no one in your side when time comes that you are in your hardships.Iisipin mong sumuko na lang.You eventually lose hope.At  nakikita kong ganoon si Axel ngayon.He lose his mom , his dad doesn't care at all.May mga kaibigan nga siya pero hindi naman niya sigurado kong sino sa kanila ang totoo.

Natigil ako sa pagtitig rito ng tumunog ang phone niya na nasa mesa lang din.

A message arrive.Pero wala namang nakalagay na pangalan.

Muli kong sinulyapan si Axel bago kinuha ang phone niya at binasa ang mensahe.

Unknown number

Una pa lang yan.Kapag nagkataon sisiguruhin ko sa susunod ay sa hukay na ang bagsak mo

Sa halip na kabahan ay galit ang naramdaman ko.So this is the person who threatened us.

I smirk and type a reply.

Make sure to improve your work.We're not children to fool for a lunatic joker like you.A friendly advice.Rifle naman ang dalhin mo nang mas matakot kami but make sure you will win against us dahil kung hindi.Ako mismong magbabaon sayo sa hukay na hinukay mo para samin.

Umirap ako pagkatapos ma-sent ang reply.

"Anong ginagawa mo?." muntik kong mabitawan ang phone nito dahil sa biglaang pagsalita niya.

Akala ko ba tulog na ang isang to?

Palipat lipat ang tingin nito sakin at sa phone niya na hawak ko parin.