Los Ricos #2: A Man Once Mine (Memories)

Part 36

Both

Hindi ako nakapagsalita agad, napatitig nalang sa kanya. Akala ko deadma siya all this time. Hindi ko inasahang tatatak sa kanyang isipan iyon.

"Any plan of getting off the car?" tumaas ang kilay niya, nanunuya.

I blinked and looked outside. Nakarating na pala kami ng BGCI Building ng hindi ko namalayan.

"M-meron , S-sir." sabi ko at binuksan na ang pinto. 

Why my voice is trembling?

Nakaramdam ako ng hiya para kay Zach kanina dahil sa ginawa ni Trez, pero sa nalaman ko, naglaho iyon at napalitan ng ibang nararamdaman para kay Trez.

Sabay kaming pumasok sa BGCI Building, sa VIP elevator rin ako pinasakay kasabay niya.

Kataka-taka rin na wala na siyang laging kasamang mga bodyguards nitong mga huling araw, lumalabas lang sila kapag tinatawag niya.

Ganoon rin ang set-up ngayong araw gaya kahapon. Pagkahatid ko ng kape niya, pinabasa lang ang schedule at pagkatapos pina-cancel din naman.

Sa loob ulit ako ng opisina niya at nakaupo sa kanyang upuan. Abala rin siya sa ginagawa, madalas nga lang lumapit sa akin at pumuwesto sa likod ko para tingnan ang ini-encode ko at i-compare iyon sa data na meron siya. Nagtaka ako kung bakit mayroon siya noon, pero binalewala ko nalang, wala akong karapatang magtanong, sinasahuran ako para magtrabaho at iyon ang dapat ko pagtuunan ng pansin.

Kaya lang sa tuwing yumuyuko siya palapit sa akin at halos ikulong ako sa pagitan ng braso niya, hindi na ako maka-focus. He's smell always atacking me whenever he do that, at halos kadikit ng mukha ko ang mukha niya.

Nananadya ba ang taong 'to? Pakiramdam ko nag-iinit ang pisngi ko. At hindi ko maiwasang lihim na mapangiti. Kung nananadya nga siya ayos lang.

We ate lunch together again, this time I brought foods for two. But still, he asked Hayes for food.

He's gestures we're same as yesterday, halos tambakan ng pagkain ang plato ko. But unlike yesterday, I didn't walked out, I just enjoyed the moment and the foods he served.

Apat na araw kaming ganoon, sundo ako sa umaga. Itinutuloy ang mga dokumento pagdating sa opisina, paminsan minsan lang naaabala dahil sa tawag sa telepono at dating ng mga pipirmahang mga dokumento. Idagdag pa ang mga meetings niya na hindi na pwedeng ikansela.

Inabot kami ng isang linggo bago natapos ang lahat ng iyon, kasama na ang kadalasang pag-uwi ng late sa gabi dahil sa overtime at sa buong linggong iyon, lagi niya akong hinahatid.

Hindi na nga lang naulit ang simba naming magkasama. Natapos na kami ng Sabado kaya nakapahinga na ng sumapit ang Linggo. Mabilis iyon kumpara sa inaasahan namin, sa sobrang dami ng mga dokumentong iyon ang buong akala ko'y aabutin kami ng buwan sa mga iyon.

The next week were expecting an invitation from Mr. Miller, but his Secretary called and told us that Mr. Miller had another unexpected business trip, it's urgent so he needs to go, and she advised us that she will call as soon as Mr. Miller came back to the Philippines again.

Trez face darkened when I mentioned that, but he managed to control it and just nod. We can't do anything about it, that's the nature of their work. Sudden meetings, business trips and more.

"Miss Ramirez." tawag niya sa intercom, indikasyon na kailangan kong pumasok sa loob.

"Yes, Sir, coming."

Itinigil ko ang ginagawa, tumayo at pumasok sa opisina niya.

"Cancel my ten o'clock, I'll be heading outside."