Los Ricos #2: A Man Once Mine (Memories)

Part 43

Stalk

Nasagot ang tanong ko makalipas ang ilang sandali. Siya na rin ang nag-umpisa.

"My Mom told me, I was lost for a day. They sent search and rescue but I couldn't be found anywhere. I suddenly disappeared a week after we landed here and they was relieved when I showed up with that man. My mom even told me that I'm wounded then, hindi ko na rin masyadong maalala. They wanted to sue the man I'm with. But she said, I stopped them and told them that he helped me. Then, I passed out. I barely remember, cuz it's blurry." he explained.

Gusto kong matawa sa galing nilang magtahi ng kuwento. Hindi totoo ang lahat ng iyon. Dalawang taon siya sa amin at wala akong nabalitaan na may naghahanap sa kanya. Wala ni isang lumapit galing sa police station sa aming lugar o kahit sa Barangay Chairman.

Biglang sumiksik sa isip si Mr. Buenavista ng makita ko siya sa Barangay Hall kasama si Kapitan Vargara. Or did he knew?

Magkaibigan raw sila ng Kapitan namin. Pero hindi ko naman naaalalang nagkita si Trez at si Kapitan Vergara. Malayo ang Barangay Hall sa amin kaya hindi basta-bastang pupunta roon kung walang mahalagang gagawin.

"Let's eat."

Natigil ang pagbabalik tanaw ko ng magyaya siyang kumain. Putol-putol sa akin ang lahat. Ang daming butas ng istorya niya. Tama nga ako isa siyang puzzle na mahirap mabuo dahil mahirap hanapin ang bawat piraso.

"Let's talk about it tomorrow, alright. Let's eat dinner for now."

I exhaled, ayaw ko noon pero parang lalo akong malilito kapag may nalaman pa akong kasinungalingang pinaniniwalaan niya.

Why are they doing this? Hindi ba sila naaawa kay Trez? Sila ang pamilya niya, sila dapat ang unang nagsasabi ng totoo sa kanya.

And how about his brother's and sister? Aren't they concerned about him?

Ngayon nasagot ang tanong namin ni Elize na kung hindi ba naghanap si Trez sa nag-alaga sa kanya sa loob ng dalawang taon? Dahil ang alam niya hindi siya nawala. Iyon ang pinaniwala nila kay Trez. Paano nga naman siya maghahanap kung sa palagay niya wala naman siyang hahanapin?

Pero mabuti nalang rin at hindi siya ginawan ng masama ng taong sumama sa kanya pauwi. Kunsabagay kung pera ang gusto ng taong iyon at pinangakuan siya ni Trez bakit nga naman siya hindi sasama?

Lagi ring nakikita ni Trez ang owner ko, hindi ba niya nakikilala iyon? Pero sabi rin niya bagaman naaalala niya, malabo ang lahat.

Muli akong bumuntong hininga, ligalig kahit nasa harap ng hapag. Lagi rin akong sinusulyapan ni Trez pero abala ang utak ko sa pag-analisa ng lahat kaya hindi siya kinakausap.

"You barely eating. Don't like the food?" he asked.

"Hindi ako gutom, madami akong nakaing popcorn kanina."

His lips twitched. "Reason why I don't want to tell you anything. I don't like your spacing out." hindi pinaniwalaan ang dahilan ko.

Pero hindi puwede iyon. Gusto kong malaman ang lahat para masagot ang tanong ko kung bakit hindi niya ako hinanap.

"Puwede na ba akong umakyat, pagod na ako. Gusto ko ng magpahinga."

Lumungkot ang mukha niya, ngunit tumayo siya. Ganoon rin ang ginawa ko.He guided me until my room, tahimik siya, ganoon rin ako.

"Sana bukas hindi na ganito. Ayaw ko lang pilitin ka na maging ayos ngayon, pero kung magagawa ko ayaw kong matulog ng ganito." his eyes were pleading, he exhaled and kissed my forehead. "Goodnight... Babe." he whispered.