Los Ricos #2: A Man Once Mine (Memories)

Part 30

Espesyal

Glint of pain flashed on his eyes but disappeared immediately. He took a deep breath, crossed his arms over his chest and still clenching his teeth.

"I don't want this to happen again. You can fight, but please not in physical way. Hindi na kayo bata."

Pain drifted on me, I can't help but give differrent meaning on it.

"Sir paano ako lalaban?" lakas loob kong tanong. "Paano kung iyong pinaglalaban ko, hindi ko maiipanalo kung hindi ganito ang gagawin ko?"

His eyes narrowed, confused on what I'm trying to emphasize. Kahit ako rin naman naguguluhan sa pinupunto ko.

Himala na nga na mahinahon niya akong kinakausap ngayon, despite of me being late this morning and me unable to make an appointment with Mr. Miller and lastly me being a trouble maker.

"Wait for the right time, Miss Ramirez."

"Sir paano kung hindi dumating 'yong right time na sinasabi mo?"

Kung kanina kinakabahan ako, ngayon desidido akong alamin mula sa kanya kung ano ba dapat ang gawin ko. Hindi sa kaaway ko kanina, kundi sa paghihitay ko sa kanya.

"Maybe try to wait again for the right time." he shrugged.

"Paano kung huli na pag dumating 'yong right time? Umalis na pala iyong nag-iisang bus na hinihintay mo."

Gusto kong marinig mula sa kanya dahil ito ang dahilan ng pagkapuyat ko kagabi at pagka-late kung kaya't nangyari ito.

"What do you mean?" he's brows kniited and forehead drew more lines. "Hindi nauubos ang tamang pagkakataon, Miss Ramirez."

"Pero bakit sa akin parang minsan lang dumating ang tamang pagkakataon? Noong nawala parang wala ng darating ulit?"

Bakit parang minsan lang ang pagkakataong darating sa akin ang isang Trez at hindi na mauulit pa. Pilit ko mang iwaksi ang bagay na iyon, ngunit patuloy na sumusiksik sa isipan ko.

He tilted his head, naguguluhan sa sinasabi ko.

"I don't get your point Miss Ramirez, are we still talking about what happened earlier?"

"Kasi, Sir, ayaw mong unawain, subukan mong buksan ang mga mata mo para maunawaan mo ang lahat."

"What did you say?" he said a bit irritated.

Natauhan ako. Wala nga pala akong karapatang magsabi sa kanya ng ganito. Kumurap ako at tumikhim.

"Wala po Sir. Sorry po sa nangyari kanina, hindi na po mauulit." bawi ko ng maramdaman ang iritasyon niya.

"Just make sure that it won't happen again." his voice back to a cold tone.

"Yes, Sir."

Tumalikod na ako at naglakad sa pinto, pero muli siyang nagsalita bago ko mabuksan iyon. Napabaling ulit ako sa kanya.

"Go to the clinic, your bleeding." tukoy niya sa braso ko.

"Ako nalang po ang gagamot Sir."

"Tsss."

Iyon lang ang narinig at lumabas na ako ng pinto.

Naghahanap ako ng first aid kit ng may pumasok sa pinto ng office.

"Miss Celeste." gulat kong turan.

Pumasok siya ganoon rin ang kasama niyang lalaki na minsan ko ng nakitang kasama ni Trez, siguro'y bodyguard niya.