STERİLİZE AŞK | bxb

9. İlkler

21.02.2021

***

Medya: Sena Şener- Sevmemeliyiz

''Hayır hayır lütfen! Dokunma lütfen...'' Yatakta debeleniyor, vücudundan terler akıyordu. Çarşafı tutan elleri beyazlamıştı. Dişlerini sıkmaktan çenesine kramp girmişti. 

Büyük bir bağırışla yataktan kalkıp nefes nefes soluklandı. Boğazını yakan acı ile öksürdü. Baş ucundaki sudan bir yudum alıp nefesini düzene sokmaya çalıştı. Hâlâ geçmeyen acıyla boğazını tutmuştu. Derince yutkundu genç adam.

Biraz daha kendine geldikten sonra ayaklarını sarkıtıp gözlerini kapattı. Başı çatlayacak şekilde ağrıyordu. Yataktan kalkıp banyoya ilerledi. Soğuk suyu yüzüne çarptığında biraz olsun kendine gelmişti. Üstünü çıkarıp suyun altına girdi. Ilık su vücudundan akarken kendine gelmeye çalıştı.

Uzun zamandır akmayan gözyaşları yanaklarından süzülürken, tutmaya çalıştığı bedenini kaydırarak, duşun zeminine çökmüştü. Dizlerini kendine çekip, kafasını duvara yasladı. Suyun sesinin olduğu banyoda, ağlamaları şiddetlenirken sesler birbirine karışıyordu.

Bir anda ayağa kalkıp lifi aldı eline. Sabunu sürüp kendini çitilercesine vücudunda gezdiriyordu. Kıpkırmızı olmaya başlamış vücudunu umursamadan aynı şiddetle lifliyordu. Geçmiyordu işte. Ne yaparsa yapsın ne kadar çabalarsa çabalasın mıhlanmıştı bir kere zihnine... Gitmiyordu o lanet gün...

**

İlker kapıdan çıkmış ancak hâlâ ayakkabısını giyinemeyen kızına göz devirdi. ''Çiçek, babacım öğrettim ben sana ama.''

''Çok zor ama...'' dedi omuzlarını düşürerek. İlker oflayıp yanına ilerledi. Tabi ki de onun için ayakkabı bağlamak sorun değildi. Ancak artık kendisi öğrenmesi gerekiyordu. 

İlker bağladıktan sonra doğrulup kapıyı kilitlemeye başladı. Asansör düğmesine basan Çiçek, babasına baktı. ''Hadi babacığım geldi.'' dedi aynı esnada kata ulaşan asansörü işaret ederek.

''Geldim bebeğim.'' İlker anahtarı cebine koyup yanına ilerledi. Karşı dairenin kapısı açılmış, Berzan asık suratla çıkmıştı. ''Günaydın Berzancığım.'' Çiçek yine heyecanla bağırmıştı.

''Günaydın Çiçek.'' dedi çatallaşmış sesiyle. İlker kaşlarını çatıp yanına ilerledi. ''İyi misin?'' Berzan bir süre yüzüne baktı. İyi miydi? İyi olmaktan çok uzaktı.

Omuz silkip merdivene ilerlediği esnada onun kötü görüntüsü, İlker'in kalbini acıtmıştı. Konuşmak için ağzını araladı. Ne diyecekti? Onu ne mutlu ederdi ki? Bu adam her şeye esip gürlüyordu.

''Bugün gelecek misin restorana?'' Berzan adımlarını durdurup arkasını dönmeden hafifçe kafasını çevirmişti. Gitmemiş ancak cevap da vermemişti. Ki zaten çok geçmeden basamakları inmeye başlamıştı.

''Geleceksen eğer istediğin yemeği yaparım. O kadar beklemezsin de.'' dedi geçen günü ima ederek. Yemeğin pişme sürecinin uzun olduğunu söylemişti.

Berzan adımlarını tekrar durdurdu. Bu sefer arkasını dönüp kendisine beklentiyle bakan adama çevirdi bakışlarını.

Berzan omuz silkip tekrar önüne döndü. ''Ben yine de hazırlatacağım.'' dediğinde Berzan'ın dudakları kıvrılmıştı. Ancak hızla ilerlediği için İlker ve Çiçek bunu fark etmemişti.

''Berzancığım bu aralar çok üzgün gibi.'' İlker derin bir soluk bırakıp usulca kafasını salladı. ''Öyle.'' Arkasını dönüp kafasıyla işaret verince Çiçek asansöre ilerlemişti. Onlar otoparka inerken Berzan da sokağa çıkmıştı.