STERİLİZE AŞK | bxb

23. Hak Edilmeyen Duygular

16.04.2021

***

Berzan arabasını uzak bir köşeye park edip savsak adımlarla apartmana doğru yürümeye başladı. Kendini inanılmaz bir derecede bitkin hissediyordu. Kalbi iç savaş veriyor, beyni düşüncelere arasında kavruluyor, vicdanı sızlıyordu. Ancak telefonuna gelen mesajda yaptığı iş için tebrik ediliyordu.

O adam onu kaybetmek istemiyordu. Peki Berzan'ın kaybettiği insanlık? Kendini bir robot gibi hissediyordu. Birkaç ay öncesine kadar öyle değil miydi zaten? Ne güler, ne ağlardı. Hiçbir tepki vermeyen yüz ifadesinden, o ikili sayesinde gülümseme eksik oluyordu. İş yerine bile yansımıştı bu tavırları. Kendini normal hissetmeye başlamıştı. Çok mu görüyorlardı ona bunu? Evet. O bunları hak etmeyen, robottan öteye geçemeyecek biriydi.

Sonunda apartmanın önüne geldi. Yavaş hareketlerle kapıyı açıp içeriye girdi. Asansörü beklemeden merdivenleri çıkmaya başladı. Sonunda kata ulaştığında duyduğu seslerle karşı dairesine yani İlker'in kapısının önüne baktı.

İlker, karşısındaki Züleyha ile konuşuyordu. Kadın gözünün içine bakıyordu. Bu kadar önemli ne vardı da bu saatte konuşacak?

Acaba ondan umudu kesip bu kadınla birlikte olur muydu? Neden olmasın diye düşündü. Sonsuza kadar onu bekleyecek değildi ya.

Berzan, İlker'i hak etmediğini düşünüyordu. Onun saf duygularını, bu kirlenmiş beden hak etmiyordu. Ondan çok daha iyisini bulabilirdi. Peki bu kişi Züleyha mıydı?

Sonrasında paranoyakça düşündüğünü fark etti. Eğer birlikte olacaksa baştan yüz verirdi bu kadına. Ama İlker'in dibinden ayrılmayan bu kadın, yine bir şeyler bulmuştu da gelmişti diye düşündü.

''Züleyha hanım ben anlamam tamirden filan.'' Ki çok geçmeden derdini anlamıştı.

''Bu saatte kimseyi bulamadım. Lütfen yardım edin.'' dedi Züleyha yardıma muhtaç bir ifadeye bürünerek. İlker ise bakışlarını etrafta gezdirirken onları izleyen adamı fark etti. Saçı başı dağılmış, hırkasının önü açıktı. Yüzü terlemiş, yanakları kızarmıştı.

Kaşlarını çatıp baştan aşağıya süzdü. ''İyi misin?'' Karşısında ki kadını unutmuş, tamamen ona odaklanmıştı. Berzan derince yutkunup bakışlarını kaçırdı. Birkaç adım atıp önüne gelirken, Berzan hızla kapısına gidip anahtarı yuvaya soktu. ''İyi akşamlar.'' deyip evine girdi. İlker ve Züleyha arkasından şaşkınlıkla bakarken o kapattığı kapıya yaslanıp boğazından çıkmaya çalışan hıçkırığı bastırmaya çalıştı.

''Nesi var ki?'' Züleyha'nın sesini duyduğunda omuz silkti İlker. Sonrasında kapıyla bakışmayı kesip kadına döndü. ''Dediğim gibi ben anlamıyorum Züleyha hanım. Başkasından yardım alsanız daha iyi olur.'' dedi ve o da dairesine girdi.

Züleyha yerinde tepinip kendi evine doğru çıkarken, İlker mutfağa ilerleyip bir kahve yapmak için suyu ocağa koydu. Su ısınırken ellerini ve kalçasını tezgaha dayadı. Bir süre düşünmeye başladı. Son zamanlardaki davranışlarını, değişimini... Peki ya bu gece ne olmuştu? Bir farklılık vardı hissedebiliyordu.

Düşüncelerinden, kaynama sesleriyle kurtulup ocağı kapatırken, Berzan duş sonrası odasına girmiş ve yine aynı uyuşuklukla üstünü değiştirmişti.

Yatağa geçip göğsüne kadar çekti örtüyü. Kaskatı bir halde durmuş, tavanı izliyordu. İçindeki sıkıntı biraz olsun gitmemişti. Derin bir nefes alıp gözlerini kapattı. Koyun saymak filan yetmiyordu. Güzel şeyler düşünmeye çalıştı ama hayatında güzel ne vardı ki?