STERİLİZE AŞK | bxb

22. Tatminsizlik

14.04.2021

***

Berzan önündeki malzemelere bakıp düşünmeye başladı. En mantıklı olanına karar verip glutensiz unu aldı ve tezgaha koydu. Yumurta süt gibi malzemeleri alıp unun yanına bırakırken kısa bir süre malzemelere baktı. Browni tarzı bir şey yapacaktı.

Ceviz, fındık vb birçok kuru yemişi içine attı. Minimum katkı maddeli kakao ve tat vermesi için bal ekledi. Fırına verip sandalye çekti.

Mükemmel olmasını istiyordu. Gerekirse başında beklerdi. Browniyi Çiçek'e götürecekti. Hem belki biraz oturabilirdi değil mi?

Evet artık onları yavaş yavaş aşmış, dibinden ayrılamayan küçük kızın, o dibinden ayrılmamaya başlamıştı.

Kolunu masaya, çenesini eline yaslayıp düşünürken fırından ses gelmişti. Ne ara o kadar süre geçmişti?

Hızla keki alıp biraz soğumasını bekledikten sonra sosunu ekledi. Odasına gidip üstüne düzgün bir şeyler almak için dolabı açmışken telefonu çaldı.

"Kim bu saatte?" Telefonu eline aldığında ona işleri bulan adam olduğunu anladı. Açıp kulağına koydu. "Efendim." O arada bir şeyler bakmaya devam ediyordu.

"İş var. Müsaitsin değil mi? Son zamanlarda pek mümkün olmadığını görüyorum ama..." Göz devirip bir gömlek seçti. "Evet müsait değilim. Belki birkaç saat sonra." Dedi telefonu uzaklaştırıp saate bakarken. Gerçekten bir cinayet için uygun saat değildi.

"Berzan yapma böyle. Gittikçe uzaklaşıyorsun, uzaklaştırıyorlar." Berzan bu farkındalıkla görmese de kafasını salladı.

"Sen normal biri değilsin. Seni kendilerine çekmeye çalışmalarına izin verme. Senin kirli bir geçmişin var. O kadar öldürdüğün insandan sonra rahat bir vicdanla yaşamayı filan mı düşünüyorsun? Senin işin bu. Bırakamazsın."

Berzan elindeki gömleği yatağa fırlattı. "Şimdi hemen hazırlanıp atacağım adrese geliyorsun." Telefonu kapattığında Berzan bir süre daha kulağında tuttu ve bekledi.

Sonunda kendine geldiğinde aynada ki görüntüsüne baktı. Gerçekten öyle miydi? Hiçbir zaman normal insanlar gibi olamayacak mıydı?

Onlarla vakit geçirdikçe normal biri olabileceğine inancı artıyordu ama gerçeklerlerden kaçılamazdı değil mi?

Yüzüne baktı bir süre. Sonra ellerine... Ne kadar silse de yıkasada bu ellerde kan vardı. Aldığı canların kanı. Belki masum insanları öldürmüyordu ama katildi işte.

Dolabın yanına gidip içinden her zamanki 'cinayet' kıyafetlerini aldı. Hızlıca giyindikten sonra mutfağa gidip yaptığı browniyi aldı ve evden çıktı.

Karşı daireye gelip kapıyı çaldı. Az sonra kapıyı İlker açmıştı. Eşofmanı ve bol tişörtü vardı üzerinde. Fazlasıyla yorgun görünüyordu. Saçları nemliydi ve yoğun bir şampuan ve traş losyonu kokusu geliyordu. Berzan kokuyu içine çekmeden edemedi.

Bir süre güzel yüzüne baktı. İstemsizce dudakları kıvrılmıştı. İlker ilk anda şaşırsa da o da gülümsedi. "Böyle bakışacak mıyız?" İlker'in söyledikleriyle daha çok gülüp kafasını eğdi.