Het Liefst Met Jou✔

Hoofdstuk 4

"Jurgen?" vroeg Eva, verbaast om het feit dat hij haar nog kende. Hij knikte met een glimlachje. "Wat toevallig." antwoordde hij en ging op de barkruk naast haar zitten. "Ja, vond ik nou ook." Eva speelde met haar vingers. Het was altijd een trekje van haar geweest als ze ergens nerveus voor was. 

"Klopt, ook lekker aan het feesten?" vroeg Jurgen geïnteresseerd. "Nou, het is eigenlijk niet zo mijn ding." gaf Eva eerlijk toe. "Jij niet?" vroeg hij verrast en ze schudde haar hoofd. "Nope, mijn vriendinnen hebben me mee gesleept hierheen omdat ze vonden dat ik er eens uit moest." legde Eva uit. 

"Ah, vandaar. Ik dacht al, ik had je hier nog niet eerder gezien." glimlachte Jurgen vriendelijk naar haar. "Daarom dus." ze grinnikten allebei. Eva was niet van plan om Jurgen te vertellen dat ze eigenlijk niet eens uit kon. Zo goed kende ze hem niet eens. Waarschijnlijk probeerde hij alleen maar aardig te doen. 

"Moet jij niet trainen morgenvroeg?" vroeg Eva. Ze wist zelf niets van voetbal maar wist toevallig via Luna haar broertje, Rick, dat Ajax vaak iedere dag trainde. Hij was ontzettend fan en ging ieder weekend zowat naar een wedstrijd van de Amsterdamse club. 

"Nee, het Nederlandse elftal speelt deze week. Dus we hebben een weekje vrij." antwoordde Jurgen. "Lekker hoor!" zei Eva. "Zeker weten, dus ik en wat vrienden gebruiken deze tijd goed." hij knikte naar de dansende mensenmassa in de zaal. 

"Snap ik! Maar hebben voetballers niet een bepaald soort schema waar ze zich altijd aan moeten houden? Tenminste, dat word altijd verteld." zei Eva en Jurgen schoot in de lach. "Nee hoor, zo erg is het nog niet bij ons. We moeten gewoon een beetje opletten met wat we precies doen en wat we eten." legde hij uit en ze knikte begrijpend. 

"Is dat niet heel vervelend?" vroeg ze en probeerde om een goed gesprek op gang te blijven houden. Tot nu toe verliep het lekker soepel waarover ze zich verbaasde. "Mwah, af en toe. Maar je raakt er op een gegeven moment aangewend." en Eva knikte. 

"Wil jij ook iets te drinken? Ik ga eventjes wat bestellen." vroeg Jurgen en keek haar aan. "Uhm, geen alcohol, alsjeblieft." reageerde Eva. Jurgen fronste eventjes maar glimlachte daarna vriendelijk naar haar. "Is helemaal goed. Wat wil je?" vroeg hij. Chiara had er gelijk een opmerking over gemaakt maar hij leek het te accepteren. Je kon ook gewoon uitgaan zonder alcohol, toch? Daarnaast was het ook nog eens slecht voor je. 

"Eh, doe maar een colaatje." Jurgen knikte. Hij bestelde een baco voor hemzelf en een colaatje voor Eva. "Ik ben van plan niet heel veel te drinken hoor. Ik ben met twee andere vrienden, maar die moeten ook nog naar huis." Jurgen wees een eindje verderop waar Eva twee jongens enthousiast zag dansen. 

"Dat zijn Perr en Kjell, twee teamgenoten van mij. Eigenlijk hebben we een soort van mannenavond." Eva grinnikte. "En ik denken dat vrouwen dat alleen maar deden." beide gniffelden ze. "Nee joh, wij doen het hartstikke vaak als we er de gelegenheid voor krijgen." antwoordde Jurgen glimlachend. 

"Vertel eens, waarom zit jij trouwens hier zo alleen en ben je niet met je vriendinnen?" nadat ze allebei eventjes naar de dansende mensen hadden gekeken, keerde Jurgen zich weer naar Eva. Shit, die vraag had ze niet verwacht. "Als je het er niet over wil hebben, hoeft het niet." zei Jurgen gelijk toen ze niet meteen antwoordde. 

"Uhm, naja, het ligt best gevoelig. Mijn ouders zijn heel arm. Chiara, een van mijn vriendinnen, had via een jongen van haar klas VIP pasjes geregeld. Toen vroeg ik waarom ze het niet verteld hadden want ik wist daar niets vanaf. En Chiara zei: anders was je toch niet mee gegaan. Daar ben ik best boos over." 

"Dat snap ik heel goed. Wat een lullige opmerking zeg. Dat hoort ze niet te zeggen als ze van je thuissituatie af weet." vond Jurgen en probeerde zijn irritatie te verbergen. Maar Eva zag het en een klein glimlachje doorbrak op haar gezicht. Jurgen was een aardige jongen en ze had het gevoel dat ze hem na vanavond iets beter had leren kennen. Eva moest ook niet zo snel vooroordelen over andere mensen. 

"Jurrie!" joviaal sloeg de blonde jongen Jurgen op zijn schouder. Zijn lange maat kwam naast hem staan. Eva herkende hem van een paar dagen terug toen ze bij de voedselbank waren. Ze kon goed merken dat deze twee jongens wat op hadden want ze waren al aardig in de stemming. 

"Ben je chicks aan het fiksen?" grijnsde de meest blonde. "Houd je mond, Schuurs. Ik probeer hier een serieus gesprek te voeren en dan komen twee kleuters het eventjes onderbreken." verzuchtte Jurgen geïrriteerd. 

"Hai, ik ben Perr Schuurs." Perr gaf Eva een hand en ze grinnikte. "Hoi, ik ben Eva." glimlachte Eva. "Dan kan ik niet achterblijven, hé! Ik ben Kjell Scherpen." de lange jongen stak nu ook uitnodigend zijn hand uit naar Eva. "Eva Verbrugge." antwoordde ze beleefd naar de twee jongens. 

"Ben jij de nieuwe vriendin van Jurgen?" vroeg Perr en deed alsof hij haar heel serieus aan keek. Maar dat mislukte totaal omdat hij drank op had en hij trok een gekke bek. Allemaal schoten ze in de lach. "Nee, dat ben ik niet. Ik ken hem pas." maakte Eva gelijk duidelijk. 

"Ah, wat nog niet is, kan natuurlijk altijd nog komen!" knipoogde Kjell. "Stop maar, jongens. Het is wel weer mooi geweest." ze zuchtte van opluchting toen Jurgen dat zei. "Ik ga mijn vriendinnen maar eens opzoeken. Volgens mij willen jullie naar huis." Eva gleed van de barkruk af. 

"Het was gezellig om je even gesproken te hebben…" Jurgen krabde ongemakkelijk achterin zijn nek. "Vond ik ook!" antwoordde Eva oprecht. "Zie ik je nog eens?" vroeg Jurgen en glimlachte naar haar. "Wie weet." Eva werd knalrood. Wat reageerde ze nou raar? Ze hadden het juist zo gezellig en nu werd het allemaal ongemakkelijker door haar stomme actie. Wat moest Jurgen er wel niet van denken? 

"Zou ik je nummer misschien mogen? Dan kunnen we eens afspreken." Jurgen stak zijn handen in zijn broekzakken en schoof met zijn voet over de grond. "Ja, tuurlijk." antwoordde Eva en ze wisselden nummers uit. "Ik stuur je nog een berichtje als ik deze twee belhamels naar huis heb gebracht." Jurgen gebaarde met zijn hoofd naar Perr en Kjell. De mannen stonden nu gek te dansen met zijn tweetjes. 

"Veel sterkte. Ik ga mijn vriendinnen opzoeken." grinnikte Eva. "Bedankt, zal ik hard nodig hebben. Fijne avond nog." Jurgen glimlachte naar haar. De twee namen afscheid van elkaar. Eva duwde zich in de drukte en probeerde Chiara en Luna terug te vinden…