Het Liefst Met Jou✔

Hoofdstuk 37

Na een heerlijke week op Curaçao waren de vrienden weer terug in Amsterdam. Ze waren al twee weken gesetteld in hun eigen huis. Het was nog steeds zomervakantie dus de jongens hadden alle tijd om iets te gaan doen. Vandaag hadden Eva en Jurgen een familie barbecue bij Jurgens ouderlijk huis in Zeist. 

Eva was enorm zenuwachtig en hij werd er gek van. "Eef, ik heb je toch verteld dat mijn ouders al weten dat je komt? Kristel weet er ook vanaf." zei Jurgen en ze zuchtte. Eva had Jurgen zijn familie vaak via de telefoon gezien met videobellen maar nog nooit in het echt. Vandaag ging dat eindelijk gebeuren dus het was een spannende dag. 

Het was heel mooi zomerweer dus daar hadden ze geluk mee. Vanavond bleef ze logeren bij Jurgens ouders want anders moesten ze vanavond laat helemaal nog terug naar Amsterdam. "Hoe lang is het ongeveer rijden?" vroeg Eva terwijl ze zich aan het klaarmaken waren.

"Een uurtje." zei Jurgen na even denken en ze knikte. "Valt mee. Maar voor jou is het veel makkelijker om in Amsterdam te gaan wonen." antwoordde Eva. "Klopt, anders moet ik iedere dag zo lang op en neer." knikte Jurgen. "Kom, laten we gaan." voegde hij eraan toe. "Yes." zei Eva en trok haar bikerjack aan. 

De barbecue was een ultieme manier om te vertellen over hun gebeurtenissen op Curaçao en de foto's te laten zien die ze allemaal gemaakt hadden. Het waren er meer als duizend en Eva's telefoon stond er vol mee. Ze hadden besloten de ruzie achterwege te laten. Het was verleden tijd en dus niet meer nodig om erover te praten. 

Eva wist niet eens of het eigenlijk wel een ruzie was geweest...

*
Rond een uurtje of vijf kwamen de twee aan in Zeist. Jurgen parkeerde de auto en terwijl ze uitstapte begon Eva's hart weer sneller te kloppen. Tijdens het autorijden hadden ze zoals gewoonlijk weer muziek geluisterd en waren de zenuwen voor even verdwenen. Nu kwamen ze net hard weer terug als dat ze gekomen waren. 

"Maak je maar geen zorgen. Het komt echt wel goed hoor." stelde Jurgen Eva gerust en gaf haar een kus. Ze glimlachte dankbaar naar hem en Jurgen klikte zijn auto op slot. Hij pakte haar hand en samen liepen ze naar één van de huizen. Eva vond het wel gek om zich te realiseren dat Jurgen hier gewoond had als kind. Maar tegelijkertijd vond ze het ook heel mooi om te zien waar hij zijn jeugd had doorgebracht. 

Nadat Jurgen aangebeld had werd er na een paar minuten opengedaan door een jonger meisje. Eva schatte haar rond de zestien jaar oud. "Jurrie!" meteen gaven ze elkaar een knuffel waardoor Eva heel eventjes ongemakkelijk op de achtergrond bleef staan. "Hai, jij moet vast Eva zijn." glimlachte het meisje en Eva knikte verlegen. 

"Eva Verbrugge." de twee meisjes gaven elkaar een hand. "Ik ben Kristel Ekkelenkamp. Ik heb namens Jurgen al veel over je gehoord. Welkom in de familie!" glimlachte Kristel. "Dank je wel. Alleen maar goede dingen, mag ik hopen?" allebei grinnikten ze. "Natuurlijk." antwoordde Kristel glimlachend en Jurgen schoof verlegen met zijn voet over de grond. 

Na de kennismaking met Jurgen zijn zusje liep het drietal door naar binnen. Het huis was gezellig ingericht en een heel normaal familiehuis. Eva had een super grote villa verwacht maar dat viel gelukkig erg mee. Het was gewoon heel normaal. Als een verdwaalde puppy liep ze achter de broer en zus Ekkelenkamp aan anders zou ze sowieso de weg kwijt raken hier. Jurgen pakte haar hand en glimlachte bemoedigend. 

"Jurgen, eindelijk!" zei een enthousiaste vrouwenstem en een volwassen vrouw omhelsde haar zoon. "Hoi mam." glimlachte deze en omhelsde haar terug. Eva kon het niet laten om eventjes te glimlachen bij het zien daarvan. "Jij moet Eva zijn." zei de vrouw toen ze zich op haar richtte. 

"Dat klopt. Ik ben Eva Verbrugge." zei ze verlegen en wist niet waar ze kijken moest. "Ik ben Miranda Ekkelenkamp! Ik hoop dat je het naar je zin zult krijgen vanavond." glimlachte de moeder van Jurgen. "Dank u. En ik ben benieuwd maar ik denk het wel!" glimlachte Eva verlegen terug. 

"Hoi, ik ben Quinten Ekkelenkamp. Leuk je te leren kennen." ook Jurgens vader kwam nu naar voren en ze gaven elkaar een hand. "Insgelijk." zei Eva zacht en Quinten glimlachte naar haar. "Als je wat te drinken wil, geef maar een gil. Dan regelen we dat eventjes." Eva bedankte hem en liep samen met Jurgen naar Kristel. 

*
Na een uurtje of negen druppelden Jurgens familieleden langzaamaan de deur weer uit. "Hoe vond je het?" vroeg hij toen ze in de keuken waren. Jurgens ouders en Kristel zaten nog bij het kampvuur na te praten maar zij hadden het erg warm gekregen. 

"Hartstikke gezellig." glimlachte Eva. "Ik zei het je toch!" antwoordde hij en gniffelde. "Ja ja. Jij reageert straks precies hetzelfde bij mijn familie hoor, dan piep je wel anders." Eva kneep haar ogen tot spleetjes en Jurgen moest lachen. "Ik begrijp het wel." lachte hij en Eva rolde haar ogen.

"Wij gaan boven even een filmpje kijken." ze liepen naar buiten om Miranda en Quinten welterusten te wensen. "Is goed kinderen. Ga maar lekker." glimlachte Miranda naar ze. "Moet ik echt niet helpen?" vroeg Eva nogmaals maar ze schudde haar hoofd. "Nee joh, ga maar met Jurgen mee." en ze knikten allebei. 

"Kom." Jurgen trok Eva mee en ze zag vanuit haar ooghoeken dat Kristel nog grijnsde naar hun. "Wat heb jij een haast ineens?" vroeg Eva grijnzend naar haar vriend. "Ik heb je al veel te lang gemist." mompelde Jurgen en gaf haar een kus. "Sukkel." lachte ze en rolde haar ogen. 

"Vanavond ben je van mij." fluisterde hij en trok haar mee naar boven. "Houd ook van jou?" reageerde Eva en liep snel met hem mee. "Ik meer van jou." hij gaf haar een kus en sloot de deur achter hen.