Het Liefst Met Jou✔

Hoofdstuk 8

Hey man." Jurgen glimlachte terwijl hij bij Kjell instapte. "Maat." lachte Kjell en Jurgen legde zijn sporttas achterin. "Heb je er een beetje zin in?" vroeg Kjell. Het was de tweede middag training nadat ze een weekje vrij hadden gehad. Jurgen was blij dat het om half drie was in plaats van half tien in de ochtend. 

"Ja, nou, het is echt weer aanpoten na een week vrij." zei Jurgen met een zucht terwijl Kjell richting De Toekomst reed. "Maar jij doet dan ook letterlijk niets." zei Kjell en grinnikte. "Mag ik even? En ik heb niet niets gedaan." ging Jurgen er tegen in. "Nee, dat heb ik gezien." grijnsde Kjell en keek even veel betekend naar zijn teamgenoot. 

"Hoe bedoel je?" fronste Jurgen maar wist ondertussen donders goed wat Kjell bedoelde. "Eva?" hij wiebelde met zijn wenkbrauw en Jurgen zuchtte. "Dat is niks, oké? Ik help haar gewoon, thats all." antwoordde hij. "Met een reden, ja." gniffelde Kjell. "Zo schattig hoe je probeert bij haar in de buurt te komen." 

"Ik ben niet verliefd op Eva." zei Jurgen geïrriteerd. "Blijf dat vooral zeggen." grinnikte Kjell en begon stapvoets te rijden terwijl ze op het terrein kwamen van De Toekomst. De twee mannen staken hun hand op naar de bewaker in het hokje en de poort ging voor hen open. 

"Toch ben ik bang dat je het mis hebt." Jurgen rolde zijn ogen terwijl Kjell hem uit probeerde te horen. "Geef het maar gewoon toe, Ekkelenkamp. Je bent veel vrolijker de afgelopen dagen." vond Kjell toen ze de auto uitstapten. "Wie moet wat toegeven?" vroeg Antony, de verdediger verscheen vlak achter hen en keek vragend naar de twee jongens. 

"Dat Jurgen een hardloop wedstrijd had verloren van zijn zusje." verzon Kjell snel om zijn beste vriend te beschermen. "Dat word dan hard werken vandaag, jongen." Antony gaf Jurgen een vriendelijk klopje op zijn schouder en de jongens gniffelden. Dankbaar keek Jurgen Kjell aan toen ze naar de kleedkamers liepen. 

"Ekkelenkamp, houd je hoofd erbij!" riep Erik voor de zoveelste keer over het veld vanmiddag. "Wil je zondag verliezen tegen Heerenveen?!" Jurgen zuchtte en stopte even met rennen om wat water te drinken van zijn flesje. De spelers deden wat basisoefeningen maar Jurgen had de concentratie niet goed te pakken vandaag.

"Niet verliefd, hé?" Kjell kwam naast hem staan. "Houd je mond erover." Jurgen besefte wat hij zojuist gezegd had. "Ah, ik zei het toch!" zelf voldaan keek Kjell naar hem. "Het is pas dus doe maar niet al te enthousiast." wees Jurgen hem erop. "Kleine jochies worden groot." Jurgen gaf Kjell een stomp en hij begon te lachen. 

"Denk je dat zij jou niet ziet zitten? Jullie hadden het samen wel heel gezellig in Jimmy. Een nee heb je en een ja kun je krijgen." zei Kjell aanmoedigend en liep daarna weg. Jurgen wist dat zijn vriend gelijk had. Maar hij merkte dat Eva heel lastig mensen binnen liet dus hij moest eerst haar vertrouwen zien te winnen. 

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Met een brok in haar keel stond Eva voor de deur van Chiara. In haar hand hield ze een plastic zakje waarin de broek zat die ze afgelopen vrijdagavond aan had gehad. Eva had zojuist aangebeld en de moeder van Chiara deed open. Opluchting verspreidde zich door het lichaam van Eva. 

"Ha Eva, jij was hier afgelopen vrijdag toch ook?" vroeg mevrouw van der Heijden. "Ja dat klopt. Ik wilde eventjes de broek van Chiara terugbrengen, die had ik geleend." antwoordde Eva beleefd. "Ach, dank je wel, kind. Wil je anders eventjes binnen wat drinken?" de moeder van Chiara had dus niet door wat Luna en Chiara die avond allemaal wel niet gedaan hadden. 

"Uhm, een andere keer misschien, ik moet iets voor mijn moeder doen in de stad." verzon Eva gauw. Had ze Chiara ontlopen was er een kans dat ze haar alsnog zou zien. Eva wist dat ze hen ooit een keer onder ogen moest komen maar voor nu durfde ze dat nog niet. 

"Ik uhm, ga er weer vandoor." mevrouw van der Heijden knikte begrijpend. "Ik zie je nog eens verschijnen. De uitnodiging blijft staan, hoor!" riep ze Eva na. Eva zwaaide nog eventjes en liep snel de straat uit. Eenmaal op de hoek voelde ze weer haar tranen prikken. Eva vond mevrouw van der Heijden echt heel aardig maar Chiara vond ze tien keer niks. 

"En? Was het gelukt?" Eva liep de keuken binnen en Cynthia was aan het koken. Het was inmiddels vijf uur geweest. "Ja, mevrouw van der Heijden deed de deur open." knikte Eva en haar moeder glimlachte. "Wat fijn, ga je vanavond nog iets doen?" vroeg ze vervolgens. 

"Uhm, ik weet het niet, ik zie wel." antwoordde Eva en Cynthia glimlachte. "Een avondje voor jezelf kan ook geen kwaad." vond ze. "Wat gaan we eten?" Eva liep naar het fornuis. "Spaghetti." "Lekker." zei ze en haar moeder knikte. "Ik ga eventjes naar boven." snel liep Eva de trap op en pakte vervolgens haar telefoon. Ze zag dat ze een berichtje had van Jurgen en een glimlach doorbrak op haar gezicht. Na het bezoek aan Chiara had ze dit echt eventjes nodig. 

Jurgen Ekkelenkamp 

Hey Eef! 

Heb je misschien zin om morgenavond langs te komen? Ik heb helemaal niks te doen. Iedereen van het team heeft al andere plannen. x Jurgen 

Eva fronste toen ze de 'x' zag. Ze besloot het te negeren en typte haar antwoord terug. 

Eva Verbrugge 

Lijkt me heel gezellig! Het is alweer even geleden dat ik je gezien heb. Hoe laat had je in gedachten? x Eva 

Jurgen Ekkelenkamp 

Mis je me nu al? ;) En rond een uurtje of half negen? x Jurgen 

Eva grinnikte en beantwoordde de jongen dat het goed was. Ze spraken rond die tijd af "Eef! Eten." riep Joris vanaf beneden. Eva legde haar telefoon aan de oplader en liep weer naar de keuken. "Eet smakelijk." zei Cynthia. Eva wenste haar ouders hetzelfde en nam een grote hap van haar spaghetti met haar gedachten bij morgenavond.