Het Liefst Met Jou✔

Hoofdstuk 1

A/N:

JA, mijn nieuwe verhaal gaat dan finally van start waar ik al maanden over praat!🥳  Dit gaat voorlopig de laatste A/N zijn tot er echt iets is waarom ik niets kan plaatsen.

Vaste uploaddag: woensdag.

Enjoy!:)

Liefs, missingvampsajax.
~~~

"Ik zie je zo." Eva sloot het gesprek af met Luna. Luna was sinds mensenheugenis haar beste vriendin en gelijk ook haar enige. Eva hield er niet van om grote vriendengroepen te hebben. Ze was erg verlegen en daarnaast hield ze er niet van als er vaak ruzie zou zijn. 

Eva had het gesprek beëindigd omdat Joris haar geroepen had vanaf beneden. "Ik kan hier ook nooit rustig bellen hé." mopperde ze terwijl ze naar beneden liep. "Je moet ook de goede tijdstippen uitkiezen, schat, als je moeder en ik aan het werk zijn, bijvoorbeeld." gniffelde Joris. "Het is niet grappig want ik was met Luna in gesprek." zuchtte Eva geïrriteerd. 

"Hoe was het met haar?" wilde Joris weten. "Prima." antwoordde Eva kortaf. Ze was al chagrijnig genoeg omdat iemand voor de zoveelste keer het gesprek onderbrak. Eva wist heus wel, dat als haar ouders aan het werk waren, ze er ook niet aan toe kwam. 

Haar ouders waren heel arm en constant aan het werk. Iedere dag moesten ze naar de voedselbank om een pakket op te halen. Joris en Cynthia werkten overdag waardoor Eva op haar vijfjarige broertje moest passen. Xem was hier vaak de dupe van geweest maar haar ouders konden niet anders. Naast het oppassen deed ze vaak het huishouden. 

Dit was ook een van de vele redenen waarom Eva er niet bij hoorde op school. Ze had vaak genoeg op het politiebureau gezeten omdat ze gevochten had met medeleerlingen. Bij de meeste zaken was ze er gelukkig goed vanaf gekomen omdat ze haar vaak aan het uitdagen waren. Eva droeg geen merkkleding en daarom daagde ze haar vaak uit. Omdat ze anders was dan anderen van de school. Maar daar kon zij eenmaal niks aan doen. 

Een tijd geleden had Eva al haar emoties aan de kant gezet. Niemand mocht zien wat er in haar omging. Eva wilde niet dat mensen medelijden met haar kregen dus vertelde ze zo weinig mogelijk over haar situatie aan anderen. Alleen Luna wist het en zo wilde ze het ook graag houden. 

"Maar wat is er nou waarvoor je me zo nodig moest hebben?" vroeg Eva en rolde met haar ogen. "Wil je morgen naar de voedselbank gaan met Xem? Je moeder en ik moeten morgen de hele dag werken. Van half negen tot vijf uur. Dus wij hebben geen tijd." Eva zuchtte. 

"Ja, natuurlijk." antwoordde ze toen maar. "Ik weet het, lieverd. Sorry." zei Joris. "Het geeft niks, ik ben eraan gewend geraakt." mompelde het meisje. "We hadden het zo graag anders voor jullie gewild. Echt waar. Maar sinds we allebei ontslagen zijn, en een tijd thuis hebben gezeten..-" begon Eva haar vader. 

"Die heb ik vaker gehoord." mompelde ze. "Ik ga zometeen met Luna afspreken." zei Eva erachteraan. "Wat leuk, veel plezier! Ben je voor het eten terug?" vroeg Joris belangstellend. "Ja, ik denk het wel. We gaan gewoon wat bijkletsen." antwoordde Eva en hij knikte. 

Eva pakte haar jas en fietssleutels. Haar grote droom was om ooit een eigen auto te krijgen maar wist dat dat toch nooit ging gebeuren. Ze stopte haar oordopjes in en haalde haar fiets uit het kleine schuurtje bij hun huis. Eva stopte haar telefoon in haar jaszak en ging onderweg naar Luna. 

"Hey Eef!" zei Luna vrolijk terwijl ze de deur voor haar open deed. "Luun!" een glimlach doorbrak op Eva haar gezicht. Luna was ook de persoon bij wie ze zich echt thuis voelde. Niets was te gek en Luna sprak haar vaak de moed in. 

"Goedemiddag, mevrouw Sanders." glimlachte Eva beleefd naar de moeder van Luna, ze stond te koken aan het fornuis. "Ha meis, hoe is het? Gaat alles goed bij jullie?" vroeg Nicole. "Ja zeker, en hier ook?" vroeg Eva terug. "Ja, alles zo zijn gangetje." glimlachte ze.

"Kom." Luna had een zak winegums uit de provisiekast gehaald. "Gek, dat had je niet hoeven doen." zei Eva meteen toen ze naar boven liepen. "Natuurlijk wel, ik heb hem al gekocht dus tegenstribbelen heeft geen zin. Daarbij zie ik dat je het stiekem niet erg vind dat ik hem heb gekocht." antwoordde Luna en ze duwde tegen de deur van haar slaapkamer. 

"Nee dat is waar." gaf Eva grinnikend toe maar toch vond ze het altijd een beetje een ding als andere mensen wat voor haar kochten. Ze voelde zich dan zo ongemakkelijk. Vooral omdat er geen discussie met Luna mogelijk was over dat ze iets terug moest doen. Maar het was aardig bedoeld en met een lichte zucht liep Eva achter Luna aan de slaapkamer in. 

"Heb je zin om mee uit te gaan met mij en Chiara uit te gaan aanstaande vrijdag?" vroeg Luna nadat ze een poosje gekletst hadden met elkaar. "Uhm…" reageerde Eva verrast en keek verbaast naar haar beste vriendin. 

"Het gaat echt leuk worden, dat zweer ik je! Kom op Eef, ga er eens eventjes uit. Je zit al zo vaak thuis." antwoordde Luna voordat ze iets kon zeggen. "Vind Chiara dat wel een goed idee? Jullie mogen ook gerust met zijn tweetjes gaan." antwoordde Eva. 

"Ik heb er met Chiara over gepraat. Wij nemen jou eens mee uit." zei Luna.

"Nee joh, gekken, dat hoeft echt niet, ik wil ook iets betalen." maar Luna wilde er niets over horen. 

"Please, ga een keer mee?" met puppy oogjes keek ze haar beste vriendin aan. 

"Oké, vooruit dan maar." en gelijk had Eva spijt van haar beslissing...