Het Liefst Met Jou✔

Hoofdstuk 27

a/n:

Wauw! Dit boek staat voor de tweede keer op #1 ! Eerder stond het een week lang op #1 in de categorie humor. En nu, komt dit boek vanaf de dertigste plek naar #1 in de categorie avontuur! Dank jullie wel; ik kan het niet geloven. En daarnaast wil ik jullie vertellen dat het nog maar tien hoofdstukken duurt...! Ook wil ik jullie verwijzen naar het account van sweetenersm die een boek over Frenkie online heeft staan en het zeker waard is om er is naar te kijken.

Dat was de update wel weer.😊 - Lotte

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Negentig minuten lang!

Voor onze club uit Amsterdam!

Negentig minuten!

Niemand die ons stoppen kan!

Het laatste kwartier was zenuwslopend. Voor de supporters maar zeker voor de spelers op het veld. Ajax stond 2-2 gelijk tegen Juventus in de halve finale van de Champions Leauge. De afgelopen tijd had Eva alle wedstrijden van Ajax gevolgd op de televisie tot op de dag van vandaag.

"JA!" Isis greep Eva's arm vast en zo stonden de meiden gearmd in grote spanning toe te kijken. Eva droeg haar Ajax tenue met trots. Ze had hem helemaal zelf kunnen kopen van haar spaargeld en Jurgens achternaam stond erop. Jurgen rende momenteel naar voren samen met David Neres. Allemaal hielden ze hun adem in.

David zocht naar een opening in de drukte voor het doel. Eva voelde haar hart kloppen in haar keel en kneep Isis haar hand zowat fijn. Jurgen gaf zich uiteindelijk vrij en stond te zwaaien naar zijn teamgenoot. David schoot de bal netjes naar Jurgen. Jurgen gaf alles wat hij nog had en rende richting het doel.

"Het staat 3-2 voor ons aller Ajax door Jurgen Ekkelenkamp!!!" Jurgen zijn gezicht verscheen op het kleine televisiescherm in de Arena. Nadat dat omgeroepen werd barstte het publiek los. Ronaldo lag op het gras op de grond en verbaast keek Jurgen erna. Hij was Ronaldo voorbij en had gescoord!

"Dat is nou mijn vriend!" schreeuwde Eva enthousiast en verrast keken de andere meiden haar aan. Normaal gesproken was zij degene die zich altijd inhield en niet zo uitbundig was. Jurgen maakte een hartje met zijn vingers naar de camera. Hoe cliché ook; Eva wist gelijk dat het voor haar bedoeld was. "Hij doet dat voor jou, hoor." knipoogde Anna en ze werd rood.

Naderhand was de wedstrijd afgelopen en stroomde het stadion langzaam leeg. Nog steeds napratend liepen de vier meisjes met de families naar het spelershome. De jongens waren nog eventjes douchen en de trainer hield een korte toespraak in de kleedkamer. Daarom konden zij nog lekker genieten van een drankje en Eva scrolde door haar social media heen.

"Hey." na een poosje herkende ze de stem van Antony. "Hai." glimlachte ze en klikte haar telefoon uit. "Wat vond je nou van je allereerste wedstrijd?" glimlachend nam hij plaats op de barkruk naast haar. "Heel gaaf." zei ze enthousiast en hij moest erom lachen. Sinds ze haar arm gebroken had, hadden de twee samen een hele sterke band gecreëerd.

"Top!" lachte Antony. "Ik heb er dan ook erg van genoten." voegde hij eraan toe. "Het wás ook genieten." verbeterde Eva hem en allebei moesten ze lachen. "Ja, dat is helemaal waar." grinnikte Antony. "Je Nederlands is ook heel erg goed geworden." vond Eva. "Ik volg de afgelopen periode een cursus Nederlands taal, het is best lastig hoor, dat taaltje van jullie. Maar ik begin het onder de knie te krijgen." "Wat goed van je." glimlachte Eva trots en hij keek haar dankbaar aan.

Ineens voelde ze vanachteren twee armen om haar heen. Ze rook zijn bekende aftershave en draaide zich glimlachend om. "Hey." ze gaven elkaar een kus. Jurgen droeg een zwarte trui met Iconic erop in witte letters met een spijkerbroek. "Ik ben zo trots op je." glimlachte Eva. "Het was allemaal voor jou." fluisterde Jurgen en gaf haar opnieuw een kus. Antony keek voorzichtig weg en Eva fronste maar probeerde er niet op te letten.

"Zullen we straks naar ons gaan?" vragend keek Isis naar Eva en Jurgen. "Roos en Perr gaan morgen naar Limburg omdat we een paar dagen vrij hebben. Anna en Kjell gaan naar hun families." legde ze uit aan het stel. "Wat vind jij?" vroeg Jurgen aan Eva. "Lijkt me super gezellig." glimlachtte ze. "Top! Dan is dat geregeld." antwoordde Isis en liep naar Carel om hun afspraak te bespreken.

"Wat is er?" vroeg Eva aan Jurgen terwijl ze achter Isis en Carel aan naar het privé dek liepen. "Niks." mompelde Jurgen en keek haar niet aan. Sinds dat hij er was, was hij al een beetje stil. "Jur." begon Eva voorzichtig. "Vind je mij leuk?" vroeg hij en stond stil. Ze fronste haar wenkbrauwen, wat was dit nou weer voor rare actie?

"Ja, natuurlijk, hoezo?" stelde Eva hem gerust. "Jij en Antony hadden het wel gezellig samen." mopperde Jurgen terwijl ze verder liepen. "Jurgen, dat is niks! Ik en Antony hebben gewoon een goede vriendschap opgebouwd. Mogen wij eventjes? Je bent gewoon jaloers. Daar heb ik even geen zin in." snauwde Eva en liep iets sneller door.

"Eva..." Jurgen haalde haar met gemak in. "Het spijt me, ik wil je gewoon niet kwijt raken, oké?" ze zuchtte toen Jurgen dat zei. "Dat weet ik ook wel. Mag ik nog wel mee naar Carel?" grapte ze half en allebei moesten ze lachen.

"Sorry lieverd." Jurgen drukte een kus op haar lippen en ze zuchtte opgelucht uit.

"HEY, TORTELDUIFJES, KOMEN JULLIE NOG?!" riep Carel door de lege gang. De twee moesten lachen en liepen snel naar Carel en Isis om vervolgens naar de auto's te gaan. Alle spanning tussen Eva en Jurgen was gelukkig al snel weer verdwenen naar het kleine misverstand van net. Eva klikte haar gordel vast en ze reden richting het appartement van de twee Eitings te gaan.