Het Liefst Met Jou✔

Hoofdstuk 7

a/n:

De uploaddag van dit boek gaat naar de dinsdag! Aangezien mijn woensdagen altijd vrij druk zijn is dit een veel fijnere dag. Dus vanaf nu iedere dinsdag een upload! :)

liefs, missingvampsajax.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Heel erg bedankt voor alles." zei Eva toen Jurgen zijn auto hun straat in draaide. Na lang tegenstribbelen had Jurgen het voor elkaar gekregen om haar ook thuis te brengen. "Graag gedaan. Ik vind het leuk om je te leren kennen." glimlachte hij. "Van hetzelfde." beantwoordde Eva met een lachje en speelde met haar vingers. 

"Je hebt echt geen zin om terug te gaan, hé?" vroeg Jurgen, haar gedachten radend. "Nope." verzuchtte Eva. "Ik snap het. Maar ik verzeker je dat we contact blijven houden." antwoordde Jurgen. Het liefste wilde ze dat hij mee naar binnen ging maar dat zou heel erg ongemakkelijk of kinderachtig worden. En ze hadden het net zo gezellig samen. 

"Ik ben blij dat ik je ben komen halen vannacht. Tot snel, Eva." Jurgen gaf haar een knuffel. Voor het eerst, naast haar ouders dan, voelde Eva zich veilig in iemands armen. Jurgen maakte een bepaald ding los bij haar, wat wist ze nog niet precies maar ze zou er snel achter komen. Ze maakte zich totaal geen zorgen over iets als ze bij hem was.

"Ik ook. Eigenlijk was het veel gezelliger bij jou thuis dan bij Jimmy." grinnikte Eva en nam zijn knuffel met beide handen aan. "Je ziet er ook stukken beter uit dan toen ik je kwam halen." meende Jurgen oprecht en ze glimlachte naar hem. Nu was het echt tijd om afscheid te nemen en moest Eva weer terug naar haar oude leventje. 

Eva bedankte Jurgen nogmaals en was van plan om straks iets te verzinnen om de jongen te bedanken. Jurgen stak zijn hand naar haar op en reed hun straat weer uit. Ze bleef staan kijken tot hij weg was en liep toen naar binnen. In de gang trok ze haar jas meteen uit en gooide haar tasje neer. 

Daarna liep Eva naar de woonkamer. Het eerste wat ze zag waren de armen van haar moeder en haar vader volgde al snel. "Meisje, wat hebben wij ons zorgen om jou gemaakt." sprak Joris naar een tijdje stilte. Het was zaterdag en Xem was zoals gewoonlijk naar hun tante Yvette in Utrecht zodat Eva haar ouders even tijd voor zichzelf hadden.

"Dat had niet gehoeven, pap, Jurgen heeft me goed opgevangen." glimlachte Eva. "Dat zei je al eerder, ja. Daar zijn we ook heel blij mee. Nodig hem maar eens hier uit, dan kunnen we hem persoonlijk bedanken." glimlachte Cynthia. "Ik zal het eens bespreken met hem." antwoordde Eva en haar moeder glimlachte naar haar. 

"Wat wil je gaan doen met Luna en Chiara?" vroeg Joris en gaf haar een warme kop chocolademelk. "Ik weet het nog niet, pap. Ik laat ze in ieder geval zelf naar me toe komen. Tot die tijd, als ze niet komen weet ik wat voor vriendschap het was geweest." Eva voelde tranen prikken in haar ogen. Haar ouders knikte begrijpend. 

"Ga nu maar lekker douchen en doen wat jij wil, schat. Na afgelopen uren heb je dat hard nodig, zo te zien. Roep maar als je iets nodig hebt." zei Cynthia zorgelijk. Eva knikte, dronk haar chocolade op en vertrok naar boven. Ze was heel blij toen ze haar eigen vertrouwde slaapkamer zag. 

Eva legde haar telefoon aan de oplader en begon kleding bij elkaar te zoeken. Ze had een enorme behoefte aan een lange warme douche. De trui van Jurgen en de gaten broek van Chiara gooide ze in de was. Gelukkig was er genoeg zwarte was in de mand zodat Jurgen weer snel zijn trui terug zou krijgen. Vervolgens liep Eva naar de badkamer en legde haar kleding netjes over de badrand.

Toen Eva eenmaal onder de warme stralen stond te genieten dacht ze na over de afgelopen vierentwintig uur. Wat zou er met haar gebeurt zijn als Jurgen er niet was geweest? Dat bedacht ze zich voor de zoveelste keer. Waarschijnlijk was ze gaan lopen naar het station en met de trein terug naar huis gegaan. Maar overnachten in Jurgen zijn appartement klonk op dat moment veel aantrekkelijker. 

Eva droogde zich een kwartier later af en trok haar eigen warme kleding aan. Het bestond uit een oversized trui samen met een trainingsbroek. Ze liep terug naar haar slaapkamer waar ze op bed neer plofte. Jurgen vroeg of Eva kon videobellen. Met een glimlach beantwoordde ze zijn appje en niet veel later verscheen zijn vrolijke hoofd in beeld. 

"Hey!" zei ze enthousiast en hij moest lachen. "Hoe gaat het?" vroeg Jurgen zorgelijk. "Veel beter dan gisteravond. Ik heb net lekker gedoucht." antwoordde Eva. "Fijn om te horen! En je ouders?" vroeg Jurgen. "Die vonden het fijn dat jij mij zo goed opgevangen had. Daarover gesproken trouwens, ze zouden het erg gezellig vinden als je eens langs kwam." antwoordde ze. 

"Echt?" vroeg Jurgen en ze knikte. "Ik zal kijken wanneer het past in mijn planning. Maar ik denk dat donderdagavond wel gaat lukken." zei hij, nadat hij zijn agenda er even bij had gepakt. "Leuk! Dan zal ik het hier doorgeven." antwoordde Eva. "Prima, doen we dat." knikte Jurgen en daarna kletste ze nog een poosje over van alles en nog wat. 

"Maar ik moet gaan. Ik heb straks middag training en Kjell komt mij oppikken zo. Mijn auto staat in de garage voor een keuring." verzuchtte Jurgen. "Ah, wat balen! Dus het was niet jouw eigen auto? Veel sterkte op je training." "Nee, die van de garage. En dank je, zal ik nodig hebben." grinnikte hij en lachend sloten ze het gesprek af.