Het Liefst Met Jou✔

Hoofdstuk 17

Ben je een beetje zenuwachtig?" vroeg Isis met een speelse grijns op haar gezicht. 

"Houd je mond, het is verschrikkelijk." verzuchtte Eva en sloot haar handen om haar kop cappuccino. Isis schoot in de lach tot Eva haar chagrijnig aan keek. "Sorry, Eef. Maar het is zo duidelijk dat jullie elkaar leuk vinden.

Als je hem als vriend had gezien, was je lang niet zo zenuwachtig." vertelde Isis haar serieus. Dit zette Eva nog meer aan het denken dan ze al deed. "Ja, nee, ik weet het niet… Wat nou als hij mij niet ziet zitten?" vroeg Eva. 

"Jou niet ziet zitten?" herhaalde Isis en keek haar vreemd aan. "Die jongen is stapelgek op je, Eef. Jullie draaien nu al weken om elkaar heen. Ik vind dat hij een eerste stap moet gaan zetten. Wat houd jullie tegen?" vroeg ze. "Geen idee." mompelde Eva. De serveerster kwam hen broodjes brengen en de meiden bedankten haar. Ze zaten te lunchen bij lunchroom Van Dam. 

"We, hebben het er niet echt over. Misschien is het er wel maar…-" begon Eva. "Jullie zijn veel te blind om het te zien." onderbrak Isis haar. Daar dacht ze over na en knikte. "Ik in ieder geval dan." zei Eva resoluut. "Houd nou eens op. Jurgen vind jou echt wel leuk hoor, let op mijn woorden." antwoordde Isis streng. Eva schudde haar hoofd en nam een hapje van haar broodje zalm. 

"Zou ik je straks helpen met je outfit?" vroeg Isis terwijl ze terug reden naar Eva haar huis. "Als je wil, graag. Anders wil ik je tijd echt niet dwars zitten." vertelde ze. "Dat doe je niet. Ca is trainen en Milan is naar school. Ik heb tijd zat." stelde Isis Eva gerust. "Oké, is goed." knikte ze uiteindelijk en ze stapten uit de auto nadat Isis geparkeerd had. 

"Hallo mevrouw Verbrugge." het was inmiddels tegen drie uur gelopen toen ze Eva haar huis binnen liepen.

"Goedemiddag meisjes. Nou, heb je veel zin in vanavond?" vroeg Cynthia aan haar dochter. "Ja." glimlachte ze. "Maar ze is wel zenuwachtig hoor." grinnikte Isis en Eva gaf haar een stomp. "Ach, ik zie vanzelf wanneer ik een schoonzoon krijg." knipoogde Eva haar moeder.

"Mam." kreunde ze en sleurde Isis mee naar boven. 

"Je moeder is echt aardig." toen ze dat zei besefte Eva dat Isis nog nooit bij haar thuis was geweest sinds dat ze elkaar kende. "Soms kunnen ze wel irritant zijn." zuchtte Eva en Isis knikte.

"Dat zijn ouders gewoon af en toe." zei ze en Eva trok haar kast open. "Oké, over precies een uurtje komt Jurgen mij ophalen…" zei ze en liet haar ogen over de kledingstukken glijden. Ineens was alles stom of kinderachtig. 

"Laat mij is kijken." Isis kwam naast Eva bij de kleerkast staan.  "Doe dit, dit en dit." ze duwde Eva een setje in de handen. Het was een jurkje die ze meestal aan had bij speciale gelegenheden. "Ik weet het niet hoor…" twijfelde het meisje terwijl ze er naar keek. "Kom op, het is een keer iets anders. Ik wed dat Jurgen zijn ogen niet van je af kan houden." moedigde Isis haar aan. 

"Oké, vooruit." zuchtte Eva en Isis juichte kort. Het was een rode jurk die ze had gedragen toen haar ouders vijfentwintig jaar getrouwd waren. En gelijk ook haar laatste keer. Eva trok haar jurk aan en Isis haar ogen werden groot. "Jaaa!" ze klapte in haar handen.

"Zo leuk, en dan ook nog dit zwarte jasje." Isis gaf het jasje aan Eva die het aan trok. 

"Ik doe geen hakken aan, die heb ik trouwens ook niet." zei Eva nadat ze eventjes na had gedacht. "Nee snap ik, ik ook niet hoor, veel te lastig die dingen." zei Isis instemmend. Eva trok haar laarsjes eronder aan en Isis knikte. "Dit kan ook gewoon." zei ze.

"Dank je wel dat je wilde helpen. Ik zou het anders echt niet geweten hebben." Eva zuchtte opgelucht. 

"Jur weet niet wat hij ziet straks." zei Isis tevreden en Eva werd rood. "Hebben jullie al gezoend?" vroeg ze daarna vanuit het niets en grijnsde. "Ies!" kreunde Eva en sloeg haar ogen neer. "Nou?" afwachtend keek Isis haar aan. "Wel bijna." mompelde ze. "Oe! Wanneer?' vroeg Isis. "Zeg, is dit een overhoring ofzo?" grinnikte Eva.

"Misschien." gniffelde Isis. 

"Gisteravond voordat de anderen kwamen." glimlachte Eva verlegen. "Wat cute, ik hoop echt dat het wat wordt tussen jullie." antwoordde Isis oprecht. "Dank je wel." Eva bloosde en keek snel op haar telefoon. "We hebben nog wat tijd over, wil je iets drinken?" probeerde ze onder het gesprek uit te komen. "Ja is goed." gniffelde Isis en ze liepen naar beneden. 

"Alsjeblieft." Eva gaf Isis een kop koffie. Haar ouders waren gelukkig weg omdat ze Xem naar Yvette gingen brengen in Utrecht. Ze waren heel aardig maar Eva vond het altijd irritant als ze zich ergens de hele tijd mee gingen bemoeien.

"Wees gewoon jezelf straks, dan vinden jongens je vaak het leukste." knipoogde Isis en Eva knikte zenuwachtig. 

"Goed, ik ga er vandoor. Ik ga zometeen een paar boodschappen doen bij de Albert Heijn. Veel plezier jullie twee." Isis gaf haar een knuffel en ze namen afscheid van elkaar. Ze hadden net nog een poosje gepraat en koffie gedronken om de tijd te doden. Die ging verschrikkelijk langzaam momenteel.

"Doeg! Echt heel erg bedankt." riep Eva Isis na voor ze de deur achter zich sloot. 

Nu was het alleen nog even wachten op Jurgen en de zenuwen gierden opnieuw door haar lichaam…