Het Liefst Met Jou✔

Hoofdstuk 14

"Ha Jurgen, je bent mooi op tijd. Succes met je training!" een volwassen man van rond de veertig begroette het tweetal vrolijk. "Dank je, Edwin." glimlachte Jurgen. "En wie is deze vriendelijke dame die je hebt meegenomen?" vroeg hij.

"Hoi, ik ben Eva Verbrugge." Eva glimlachte verlegen naar de man. "Hoi Eva, ik ben Edwin van der Sar. Ik ben de directeur van deze prachtige club." stelde Edwin zich voor aan haar.

"We kunnen straks wel even kletsen maar ik ben bang, dat als we het nu doen, dat Jurgen te laat op zijn training komt." alle drie schoten ze in de lach. Ze namen afscheid van Edwin en liepen verder naar het trainingsveld. "Hij is een aardige man." vond Eva. "Zeker weten. Hij regelt alle transfers en geldzaken voor ons." legde Jurgen onderweg uit. "Handig, zo'n iemand." antwoordde Eva en Jurgen knikte instemmend.

"Ik zelf zou het echt niet kunnen hoor." "Dat kan ik begrijpen." zei ze en samen liepen ze langs de bewaking heen het veld op. Eva vond het alleen al spannend om met de, blijkbaar, directie van de club te praten en al die bewakers die overal stonden om hen heen.

"Eef? Kom je?" vroeg Jurgen. Ze schrok op uit haar gedachten en liep snel naar hem toe. Door Edwin was ze kort afgeleid maar nu begon ze weer aardig nerveus te worden.

Jurgen stopte Eva eventjes en keek haar kort aan. "Eva, ik weet dat je stijf staat van de zenuwen. Maar dat is nergens voor nodig, oké? Je kent Perr en Kjell al een beetje. Daarnaast zijn er nog een aantal andere meiden die je opvangen terwijl ik aan het trainen ben. Zij zijn ook hartstikke aardig en je kunt vast goed met ze opschieten." hij gaf haar een knuffel en deze peptalk was precies wat ze nodig had.

"Bedankt." fluisterde Eva en Jurgen glimlachte. "Ik ken je onderhand goed genoeg om te weten wanneer je zenuwachtig bent en wanneer niet." opnieuw gaf hij haar een knuffel en samen liepen ze naar de trainer van het team. Er waren al een aantal jongens met de warming-up begonnen en liepen rondjes over het veld. Aan de kant stonden nog drie andere meiden te kijken.

"Goedemorgen, Jurgen. Goed je te zien." glimlachte de kalige man. "Ik zie een nieuw gezicht." de trainer richtte zich tot Eva. "Ik ben Erik ten Hag." stelde hij zich voor en Eva schudde beleefd zijn hand.

"Ik ben Eva Verbrugge." antwoordde ze nogmaals maar dit keer tegen Erik. "Jurgen had je komst al gemeld. Ik geloof dat de drie andere dames het ook totaal niet erg vinden als je erbij komt staan." vriendelijk keek Erik haar aan en ze glimlachte naar hem.

"Kom." zei Jurgen en trok Eva mee. Glimlachend keek Erik de twee na. Werd het nou echt eens een keer serieus bij zijn speler? Tenminste, wat hij van anderen vaker gehoord had was dat Jurgen vaak op meiden jacht was in clubs. Maar de naam Eva had hij hem vaker horen zeggen als Erik het goed had.

"Ik zei het je toch." zei Jurgen toen ze richting de meiden liepen die langs de kant stonden. "Ja, ik ben alleen wat onzeker bij nieuwe mensen." verzuchtte Eva. "Dat snap ik." Jurgen gebaarde naar de meisjes dat ze moesten komen.

"Hoi, dit is Eva, een goede vriendin van mij. Vandaag komt ze voor het eerst bij de training kijken, anders zat ze alleen thuis bij mij." legde Jurgen hem uit.

"Hey! Ik ben Isis, de vrouw van Carel, welkom op sportcomplex De Toekomst!" zei Isis en gaf Eva een hand. Isis droeg een Ajax tenue met de achternaam Eiting erop. Eva vroeg zich af welke speler dit zou zijn maar daar zou ze gauw genoeg achter komen, bedacht ze zich.

"Bedankt, ik ben Eva Verbrugge, vriendin van Jurgen, dus." glimlachte ze verlegen. "Hai, ik ben Roos Ik heb nu voor twee jaar een relatie met Perr." voegde het meisje met blonde haren eraan toe. "Hey, ik ben Anna, de vriendin van Kjell. We hebben nu een jaar een relatie. Leuk je te leren kennen!"

Nadat Eva kennis met hen had gemaakt, gingen ze terug in de dug-out zitten. "Snap je een beetje hoe de training in zijn werk gaat?" vroeg Isis, die naast Eva zat en ze schudde haar hoofd. "Ik ben nog nooit op een training geweest." onzeker schoof ze met een voet over de grond. Isis, Roos en Anna begonnen haar van alles uit te leggen over de training van het eerste team van Ajax.

"Het is best veel informatie maar naderhand begin je het steeds beter te snappen." stelde Roos haar gerust en Eva glimlachte dankbaar naar haar.

"Dus, ben je "een goede" vriendin van Jur of dé vriendin van hem?" vroeg Anna nieuwsgierig. Verrast keek Eva haar aan. "Ik ben een goede vriendin van Jurgen." verduidelijkte ze de meiden.

"Ik zag jullie knuffelen net, zo schattig!" antwoordde Isis glimlachend en Eva werd rood. "Dus er speelt niets tussen jullie?" vroeg Roos geïnteresseerd.

"Wat? Nee! Tenminste, niet dat ik weet..." twijfelde Eva en werd lichtjes rood. "Hoe heb je Jurgen leren kennen?" vroeg Isis en ze schrok van de vraag.

"Sorry, ligt het gevoelig?" vroeg Isis schuldig. "Maakt niks uit. Maar een beetje. Ik kwam Jurgen tegen bij de voedselbank, met Kjell en Perr." antwoordde Eva zacht. "Zijn je ouders arm?" concludeerde Isis en ze knikte.

"Wat heftig." vond Anna. "Aan het begin wel. Maar je raakt er zo onderhand aangewend. En Jurgen helpt me veel." Eva kreeg een glimlach op haar gezicht terwijl ze hem opzocht tussen de andere spelers.

"Zo lief, volgens mij gaat het echt wel wat worden tussen die twee, hoor." hoorde Eva naast zich. Maar ze probeerde het te negeren. Waarom zei iedereen dat? Zij en Jurgen waren slechts heel goed bevriend met elkaar, toch?