Het Liefst Met Jou✔

Hoofdstuk 29

De tijd vloog sneller voorbij dan Eva werkelijk in de gaten had. Het was een paar maanden later en de Eredivisie was afgelopen. Ajax was kampioen geworden en dat had het team groots gevierd op het Museumplein met tienduizend supporters van de club. 

Eva en de meiden waren er natuurlijk ook bij en ze voelde hoe enorm trots ze was op Jurgen. Ze had hem zien feesten met de rest op het podium en een glimlach doorbrak op haar gezicht terwijl ze daar aan terug dacht. Alle spelers waren wat aangeschoten maar toen mochten ze eindelijk iets drinken van de trainer. De kranten en het nieuws hadden vol gestaan en Jurgen had er verbaast op gereageerd. 

Het kampioensfeest was een week geleden dus de stemming zat er nog aardig goed in. PSV had hun punten laten liggen in Utrecht dus de jongens waren erg goed gehumeurd geweest. Ajax zelf had met 3-2 gewonnen tegen SC Heerenveen, wie hun laatste tegenstander was. Het was erg spannend geweest omdat het voor lange tijd 2-2 had gestaan tot Dusan het winnende punt maakte. 

"Eva? Eva?" Jurgen zwaaide met een hand voor haar ogen en ze knipperde eventjes. "Sorry, ik was in gedachten." verontschuldigde ze zich tegenover hem. "Geeft niks, we gaan zometeen naar Schiphol." vertelde Jurgen en Eva knikte. Het was zes uur in de ochtend. Hun vliegtuig vertrok pas om tien uur maar ze moesten er drie uur van te voren zijn om zich aan te melden. 

Carel en Isis hadden taxi's gereserveerd voor deze dag zodat ze geen parkeergeld hoefden te betalen op Schiphol. Volgens Jurgen was dat hartstikke duur dus Eva begreep hun heel goed. De afgelopen weken had ze geprobeerd Carel en Isis over te halen om geld terug te betalen. Maar ze wilden er niets van weten en Jurgen had haar laten weten dat het goed zat. 

Eva rolde haar trolley de gang door naar buiten. Het was fris in Nederland dus ze kon niet wachten om eindelijk op Curaçao aan te komen. Ze had op internet gelezen dat het daar wel veertig graden kon worden. Ze had er heel veel zin in en keek hoe de jongens de taxichauffeurs hielpen om de koffers in te laden. 

Eva en Jurgen hadden de afgelopen dagen al afscheid genomen van hun families voor ze vertrokken. Ze moesten hun ouders laten weten of ze veilig waren aangekomen op het eiland. Hierbij had Eva ook Jurgen zijn familie ontmoet. Ze waren allemaal erg aardig en Eva kon het heel goed vinden met Kristel, Jurgens jongere zusje. Ze belde dan ook vaak met elkaar als Eva en hij ruzie hadden.

*

Na een kort ritje van een half uur kwamen de vrienden aan op Schiphol. Eva had door hoe hecht dit groepje met elkaar was en was blij dat ze er bij werd betrokken. Natuurlijk spraken ze ook af met de rest van het team maar dit groepje sprak net iets vaker af wanneer het kon. Eva stapte de taxi uit en bedankte de chauffeur toen hij haar koffer aan gaf. 

De taxirit was vooraf al betaald dus ze konden zo door lopen. Jurgen pakte haar vrije hand en met de andere rolde ze de koffer achter haar aan. Eva haar zenuwen begonnen weer op te lopen toen ze de aankomsthal binnen liepen. Ze had nog nooit gevlogen omdat dat veel te duur voor haar ouders was geweest. Eva probeerde haar zenuwen weg te slikken en liep achter de anderen aan. 

"Zullen we anders eerst een Starbucks halen? We hebben nog drie uur." zei Roos, die hand in hand met Perr achter hen liep. "We kunnen wel afspreken dat we los van elkaar door de winkels lopen. En dat we op tijd weer bij te goeie gate aankomen." de rest knikt instemmend en de groep week uit een. 

Samen met Roos en Perr gingen Jurgen en Eva een Starbucks halen. Carel, Isis, Anna en Kjell wilden koffie bestellen in het vliegtuig dus die liepen alvast naar de soort van kleine winkelstraat op het vliegveld. "Daar is een Starbucks." Perr wees naar een eind verderop en de anderen knikten. Op hun gemak liepen ze er heen terwijl Eva haar ogen uit keek door de aankomsthal. 

"Een latte caramel graag." zei ze tegen de serveerster achter de balie. "Komt eraan, wat is je naam?" vroeg ze. "Eva Verbrugge." glimlachte ze en de ogen van de serveerster werden groot. "Als in de vriendin van Jurgen Ekkelenkamp?" "Uhm, ja?" Eva reageerde net zo verbaast als de fan voor haar. 

"Wow, wat stom dat ik dat niet eerder gezien heb! Sorry!" het meisje werd rood. "Geeft niks, kan gebeuren, toch." antwoordde Jurgen nuchter en het meisje keek hen verlegen aan. "Zou ik misschien met jullie op de foto mogen? Ik ben echt een heel groot fan van jullie! Het spijt me als ik jullie vrije tijd belemmer." ratelde ze achter elkaar aan. 

"Geen zorgen, dat doe je niet, we hebben tijd zat. Ik haal Perr en Roos eventjes." haar ogen werden opnieuw groot en Eva moest bijna lachen. Het was zo schattig om te zien hoe nerveus fans waren maar ook wel weer zielig. "Zou je dat willen doen?" ze blikte eventjes naar Jurgen, die knikte. 

Perr en Roos waren voor hun geweest en hadden al een plekje gevonden. Eva seinde naar hen dat ze eventjes moesten komen en verrast kwamen ze hun kant op. Jurgen legde de situatie uit en Perr moest glimlachen. "Hoe heet je?" vroeg hij vriendelijk. 

"Amber." zei ze zenuwachtig en durfde hem niet aan te kijken. Met zijn allen maakte ze nog een foto en ze volgden haar op Instagram. "Helaas weten we momenteel niet waar Carel en Kjell lopen met hun vriendinnen.." zei Jurgen schuldig. "Dat geeft niets, dan ga ik binnenkort weer naar de Toekomst als jullie beginnen, maar ik ben nu al gelukkig." glimlachte Amber. 

Nadat Eva en Jurgen hun drankjes besteld hadden liepen ze weer terug naar hun plek. "Wat raar dat ze met mij op de foto wilde." zei Eva en had er versteld van gestaan. "Wen er maar vast aan, schat." Jurgen gaf haar glimlachend een kus. "Dat gaat nog heel lang duren." zuchtte Eva en ze moesten allemaal lachen. 

"Nou, cheers, op een hele gezellige vakantie!" en lachend proostte ze met hun Starbucks.