Het Liefst Met Jou✔

Hoofdstuk 5

Eva was al een half uur lang aan het zoeken maar ze had Chiara en Luna nog steeds niet gevonden. Ondertussen liep het tegen tweeën. Ze zuchtte en keek nog één keer de zaal rond voor ze concludeerde dat de twee meisjes zonder haar weg waren gegaan. 

Het had ook geen zin om verder te gaan zoeken in deze drukte. Eva had via de zijkant  van de club rond gelopen en over de mensen heen gekeken. Maar er was geen spoor te bekennen van haar vriendinnen. Eva liet zich zakken langs de muur bij de uitgang van de Jimmy Woo. Ze besefte dat ze nu helemaal geen vervoer meer had, hoe moest ze nu terug? 

Eva dacht koortsachtig na terwijl ze haar tranen voelde prikken. Haar ouders waren allang aan het slapen. Xem was veel te klein om het te kunnen begrijpen dat ze niet meer weg kon. Waren ze bewust weg gegaan? Wat een rotstreek, dacht Eva. Vele vragen kwamen nu in haar op en ze kreeg er hoofdpijn van. Wie kon ze nu nog bellen?

Eva ontgrendelde haar telefoon voor de zoveelste keer en zag dat het apparaat nog open stond op het contact van Jurgen. Heel even schoot het haar te binnen maar ze schudde haar hoofd. Ze wilde hem niet lastig vallen. De laatste trein naar Amstelveen ging rond half drie misschien kon ze die nog redden. Eva zette haar Google maps aan en begon te lopen naar het station.

Onderweg trilde haar telefoon. Verbaast keek ze op. Wie stuurde haar zo laat nog een berichtje? Eva ontgrendelde opnieuw haar telefoon en stond even stil. Het was Jurgen. Ze had niet verwacht dat hij haar daadwerkelijk zo snel een bericht zou sturen. Eva fronste en opende het appje van Jurgen. 

Jurgen Ekkelenkamp 

Hey Eva, 

Ik heb Perr en Kjell net afgezet en ben nu onderweg naar huis. Gaat alles goed bij jou? 

Eva slikte. Wat moest ze nu antwoorden? Jurgen reageerde zo aardig vanavond. Ze kon niet liegen tegen hem ook al kende ze hem na vanavond pas echt. Ze voelde de tranen stromen terwijl ze het hele verhaal begon te schrijven naar Jurgen. 

Eva Verbrugge 

Dat is mooi! Mijn avond wordt steeds leuker. Ik ben aan het lopen naar het station om de laatste trein naar Amstelveen te kunnen halen. 

Jurgen Ekkelenkamp 

Huh? Maar je was toch met twee vriendinnen? 

Eva Verbrugge 

Ja, maar die zijn een uur geleden blijkbaar al weg gegaan. 

Jurgen Ekkelenkamp 

Zonder jou?! 

Eva Verbrugge 

Jep 

Jurgen Ekkelenkamp 

Oké, stuur me je locatie en blijf alsjeblieft waar je bent. 

Eva Verbrugge 

Nee joh, ga lekker slapen, ik red me wel!

Jurgen Ekkelenkamp 

Ik ben al onderweg naar mijn auto. Ik laat jou niet alleen over straat lopen. Dan maar een boete. Ik heb daar een reden toe. 

Eva zuchtte en beantwoordde de jongen dat ze op haar plek van bleef wachten. Ze liet zich op het dichtstbijzijnde bankje zitten en staarde voor zich uit. Eva wist niet waar Jurgen vandaan moest komen dus ze kon ook niet uitrekenen hoe lang het nog kon duren voordat hij bij haar kwam.

Een kwartier later kwam er een matzwarte Mercedes aangereden. Dat moest Jurgen zijn want verder was er niemand op de straat. Iedereen lag natuurlijk allang te slapen. De auto stopte en Jurgen stapte meteen uit. "Eva!" hij gaf haar gelijk een knuffel. Precies wat ze nodig had en ze liet het maar gebeuren. 

"Bedankt dat je me kwam halen maar het had echt niet gehoeven." zei Eva terwijl ze de auto instapte. "Het is half drie in de nacht, natuurlijk kom ik je wel halen." reageerde Jurgen en Eva glimlachte naar hem. "Goed, waar moet je heen?" vroeg hij daarna en keek haar aan. 

"Ik uhm, wil eigenlijk niet naar huis. Mijn ouders gaan dan vast allerlei vragen stellen. Ik wil eerst zelf even nadenken. En anders moet jij helemaal naar Amstelveen." zuchtte Eva. "Nogmaals, dat maakt mij niks uit. Ik doe het graag voor je." Jurgen glimlachte naar haar en verlegen keek ze naar haar handen.   

"Ik heb thuis een logeerkamer waar je wel kan slapen vannacht." bood Jurgen na een tijdje aan. "Dat zou heel fijn zijn. Maar ik wil je niet lastig vallen. Je bent me al komen halen terwijl je thuis was." antwoordde Eva. 

"Eva, je hoeft je niet te blijven verontschuldigen. Ik vind het echt niet erg als je bij mij komt overnachten." zei Jurgen serieus en keek haar aan. "Oké, is goed." gaf Eva toe terwijl ze zich realiseerde dat ze nergens anders heen kon. "Het komt goed." Jurgen glimlachte naar haar terwijl ze haar ouders een berichtje sturen. Hij startte de motoren en ze reden de straat uit richting zijn huis. 

"Rust eerst maar lekker uit, dan haal ik kleding voor je." zei Jurgen terwijl ze zijn appartement in liepen. Hij wees haar de bank en zelf liep hij de trap op naar boven. Wat ongemakkelijk ging Eva op de bank zitten en keek zijn appartement rond. Het was knus en gezellig ingericht. Eva had een enorme ruimte verwacht maar dat viel hartstikke mee. 

"Alsjeblieft." Eva schrok op uit haar gedachten en pakte het setje kleding aan van Jurgen. "Bedankt, voor alles." voegde ze eraan toe. "Geen probleem. Ik doe het graag, je vriendinnen hebben je een rotstreek bezorgd. Althans, vriendinnen…" die zin van Jurgen zette Eva ook aan het denken. 

"Ach ja, ik spreek ze later wel eventjes." zei ze met een zucht. "Als je wil, kan ik er ook bij zitten om er iets van te zeggen." bood Jurgen aan. "Dat is lief van je. Daar denk ik morgen over na." zei Eva en hij knikte begrijpend. "Het is inmiddels al drie uur. Laten we maar gaan slapen." Eva knikte en voelde plotseling hoe moe ze was. Haar benen voelden dan ook zwaar aan. 

"Hier is de logeerkamer, maak het jezelf gemakkelijk, zou ik zeggen." wees Jurgen. Ze wensten elkaar welterusten en hij liep weg. Eva kleedde zich om, ging in bed liggen en viel als een blok in slaap.