AY IŞIĞININ KADERİ

25.BÖLÜM

Durdum düşündüm...nasıldım şu an ne hissediyordum ne yapmalıydım,ne yapacaktım. Moon gideli saatler olmuştu bir gram uyuyamamıştım heyecandan sanırım o gittiğinden beri sadece düşünüyorum ne yapacaktım ben şimdi? Öyle bir his ki hem korkuyorum hem çok mutluyum ama ağır basan korku...hayır kimseden korkmuyorum sadece kaybetmekten korkuyorum ya onu kaybedersem bir gün bu duygu beni yiyip bitirecek. İnsan bir kere yara aldı mı aynı yarayı yeniden almaktan çok korkuyor hiç bir şeyden emin olamıyor , güvenemiyor...

"Kızım,Glarey" kapı sesi beni düşüncelerimden çekip çıkardı.

"Efendim anne"

"Kızım kapıyı açsana müsait değil misin? kapıyı açtığımda güler yüzüyle annem karşıladı beni

"Efendim annecin"

"Nasılsın kızım"

"İyiyim anne"

"Ee hazır değilsin hala"

"Ne için anne"

"Kızım doktor kontrolün var ya" aklımdan nasıl çıkmış doğru ya kontrolüm vardı bugün

"Hemen hazırlanıyorum" dolabımı açtım ve giyecek bir şey baktım kot pantolon üstüne siyah düz renk bi tişört giydim sonra gözüme yatağımın üstündeki Moon'un hırkası çarptı elime alıp baktım ve koklamak için eğildim daha önce farketmemiştim ama mükemmel kokuyordu parfüm gibi değildi çok daha doğal bir koku bu hafif bir çiçek kokusu gibi çok güzel bir erkek nasıl böyle güzel kokar. Hırkayı aldım ve aşağı indim kahvaltı ettikten sonra çıktık ve hastaneye geldik. Sıramın gelmesini beklemeye başladım bugün yine hastahane kalabalık değildi fakat ben yine de insanları görmekten rahatsız olmamak için başım yerde gözlerim kapalı duruyordum ve üstümde Moon'un hırkası vardı.

Her zaman gördüğüm çocuk bu sefer gelmemişti acaba randevusu başka güne mi alınmıştı. Sıram gelince doktorun odasına girdim.

"Merhaba, hoşgeldin Glarey"

"Hoş buldum"

"Nasılsın bakalım"

"Ben iyiyim teşekkürler"

"Evet... annen bana bir kaç şeyden bahsetti Glarey onlar hakkında konuşmaya ne dersin?"

"Ne gibi?"

"Annen bana birinden hoşlandığını söyledi, bu doğru mu?" Ah anne ya ne yaptın sen içimden anneme söylenirken ne cevap vereceğimi düşündüm doğruyu söylesem ne olacak ki hem gerçekten biriyle konuşmaya ihtiyacım var birinin düşüncesini almalıyım artık.

Utanarak "doğru" dedim.

"Utanmana gerek yok bu çok normal bir şey ayrıca gerçekten şu an mutluluğumu sana ifade edemem buna çok sevindim Glarey"

"Neden bu kadar sevindiniz ki?"

"Glarey farkında değil misin artık sen duvarlarını yıkmaya başlıyorsun hayatına birini alarak hiç tanımadığın biri ve sen artık hiç tanımadığın birilerine güvenebiliyorsun hayatına yeni birini alıyorsun bu senin için iyileşmen için çok büyük bir adım"

"Böyle düşünmemiştim"

"Anlat nasıl biri oda senden hoşlanıyor mu ?"

"Bilmiyorum"

"Anladım şimdilik uzaktan diyorsun olur bu da çok iyi"