AY IŞIĞININ KADERİ

29.BÖLÜM

Her şey hissettiklerimle başladı, yeni duygular, yeni hisler, bunları öğrendiğimde kalbimin varlığına şahit oldum, bunlar beni bu duruma getirdi hissetmek ne güzelmiş, birine karşı bir şeyler hissetmek hayatta vereceğin hiç bir şey olmazsa , karşındakine " al sana hislerimi veriyorum" diyebilirsin,bundan daha güzel ne hediye olabilir ki?

Bugün için hazırdım yüzleşecektim her şeyle anlatacaktım çünkü biz artık iki yabancı olmak istemiyorduk, beraber olup iki yabancı gibi davranmak ben bunu istemiyorum.

"Anne ben çıkıyorum"

"Ah senden bunları duymak ne hoş kızım"

"Anne beni seviyorsun dimi?"

"Kızım iyi misin?"

"İyiyim senden duymak istiyorum sadece"

"Sen benim bir tanecik kızımsın tabi ki seni çok seviyorum"

"Bende sizi seviyorum anne" dedim ve evden çıktım.

Ee ne olacaktı şimdi ben nereye gidicem gelip alacak mıydı acaba beni bunu hiç konuşmamıştık. Derken bir araba durdu kapının önünde, benim tarafımdaki camın indiğini gördüm, gözlüklerinin üstünden bana bakarak "hadi atla" demesiyle arabaya bindim.

"Sen böyle atla diyen herkezin arabasına atlıyor musun?"

"Hıı aynen Moon çünkü benim sosyal insan fobim yok herkeze kucak açıyorum böyle"

"Bu yüzden bu hastalığını seviyorum"

"Ne yüzden"

"Kimseye kucak açamazsın"

"Bir gün bu hastalıktan kurtulduğumda gör sen beni" bu söylediğime ben bile inanmamıştım çünkü sadece laf olsun diye diyordum.

"Bir gün bu hastalıklardan kurtulacaksın, fakat kucak açtığın kişi sadece ben olacağım "

Bu beni utandırmıştı biraz, ne o yanaklarım yanıyordu acaba kızardılar mı?

"Kızardılar"

"Ne?"

"Yanakların"

"Ya hadi sür gidelim"

"Güzelsin"

"Anlamadım, neden tek kelime kullanarak konuşuyorsun kafam karışıyor"

"Çünkü sana milyon kelime de etsem hiç birini güzelliğinin karşılığı olamıcak, o yüzden güzelsin"

Arabayı çalıştırdı ve sürdü, yolda ara sıra bana dönüp baktı bende gizli gizli ona bakmaya çalıştım fakat her seferinde beni bakarken yakaladı bu çok utanç verici oldu. Ben bu kadar utangaç biri miydim bunu onun yanındayken anlıyordum yada bu utangaçlık sadece onun yanında ortaya çıkıyordu.

Arabadan indiğimde ilk buluştuğunuz yere gelmiştik o falezin başına. Beni ilk öptüğü yerdi burası, yerde iki minder vardı önceden ayarlanmış bir yerdi.

"Neden buraya geldik"

"Anlarsın, hadi otur"

Oturdum ve manzarayı izlemeye başladım çok güzel deniz kokusu geliyordu hava da çok güzeldi güneş yoktu fakat yağmur yağmaması iyiye işaretti.

"Bugün buraya geldik çünkü burası her şeyin başladığı ilk yerdi benim için"

"Beni öptüğün ilk anda mı"

"Ben öyle varsayıyorum yani farklı biri olduğunu ,benim için sadece lanetten kurtulmama yardım eden kız olarak kalmayacağını anlamıştım"