AY IŞIĞININ KADERİ

3.BÖLÜM

Sesler duyuyorum kadın sesi telaşlı , ağlamaklı bir ses, bir de erkek sesi duydum kadına göre daha sakin kadını sakinleştirmeye çalışıyordu gözlerimi araladığımda beyaz aydınlık bir yerdeydim "ne bu şimdi öldüm mü ben"  gözlerimi daha çok açtığımda görüş alanıma annem ve babam girdi, annem saçımı okşuyor babam ise ellerimi öpüyordu.

"Kesin öldüm dimi ben" annemin gözündeki bi kaç damla saçlarıma değdi " kızım iyi misin ? Nasıl hissediyorsun"

ben iyi hissediyordum ama sanki iyi değildim neler oluyor anlamıyorum. İçeri bir doktor ve hemşire girdi. Doktor genç görünüyordu sarı saçları vardı parlıyor gibiydi yanındaki hemşire ise doktora göre biraz daha olgun görünüyordu ben bunları incelerken doktor annemlerle konuşuyordu durumunu anlatıyordu galiba yada ölüm haberi mi veriyordu " Öldüm mü ben"  sorduğum soruyla bütün gözler bana döndü söze doktor girdi " Hayır Glarey sadece astım krizinden ufak bi baygınlık geçirdin bir saat hava verdik sana şuan gayet iyisin test sonuçlarında iyi" doktorun açıklamasından sonra derin bi ohh çektim ölmediğim için sevinmiştim.

Ama tam o an neden bu hale geldiğim aklıma geldi balkondaki gölge beni tutan o soğuk el gördüğüm... aklıma dank etmişti evet ben orda birini gördüm hayal değildi beni kucağına almıştı beni hastaneye o mu getirmişti ama eve nasıl girmişti  , hayır Glarey  ne diyorsun sen hayal dünyasından çık hemen kendine gel , kafamda  bir sürü soru dönerken

" anne beni hastaneye kim getirdi"

" biz getirdik kızım kim getirecek, seni salonda baygın bulduk holdeki vazo kırılınca sese uyandık bir baktık baygın yerde yatıyorsun, seni öyle görünce başımdan aşağı kaynar sular döküldü, çok korktum annem."

Annemin anlattıklarını şaşkınlıkla dinlerken tek kelime edip hayır anne öyle olmadı ben balkonda bayıldım beni oraya birisi getirdi diyemedim , beni deli sanıcaklar diye tek kelime edemedim. Hastaneden çıkıp eve gelene kadar tek kelime etmedim , eve gelince de odama çıkıp uyumak istedim , odama çıkarken holde kırılan vazoyu gördüm hala kırıklar yerdeydi " kızım dikkat et ayağına batar" annemin uyarısıyla dikkatlice odama çıktım yatağıma girmeden önce balkonu kontrol ettim odamın geniş balkonu ormana bakıyordu güneş batarken ağaç aralarından odamı aydınlatan o ışıklar mükemmel bi manzara ortaya çıkarıyordu. Yatağıma geçip uzandım olanları düşündüm , yaşadığım şeyleri bunlarla daha fazla başa çıkamayıp uyumaya karar verdim.

"Günaydınnnn" odamın içinde duyduğum bağırışa uyandım.

"Kalksana be uykucu sen önceden bu kadar uyumazdın"

bağıran ses yönelip baktığımda "Jamesss" diyip ayakta duran abimin kucağına atladım.

"21 yaşında kızsın şu yaptığın hareketlere bak" gülerek bana baktığın da bacaklarımı daha sıkı sardım beline ve ona sıkıca sarıldım.

"Ne oluyor sana  wonder woman dün gece rahatsızlanmışsın" abimin sorusuyla kendimi ondan ayrıldım ve yer indim

"evet oldu öyle bir şey"

"düşürme yüzünü güzellik şimdi iyisin ya önemli olan o"

"sen mükemmel bi abisin"

" abi mi ? Bu lafı senden duymak şaşırtıcı"

"alt tarafı 4 yaş büyüksün benden sana abi dememi bekleme james"

" beklemiyorum zaten prenses sinirlenme"

"çok özelmişim seni"

" bende seni ufaklık"

önüme geçip yürümeye başlayan james'in arkasından koşup sırtına atladım ,ellerini yana açıp uçak gibi evde koşmaya başlayan james' e evdekilerle kahkahalarla güldük en çok ben güldüm uzun zamandır böyle mutlu olmamıştım. James le geçirdiğim mutlu dakikalardan sonra oturup hep birlikte yemek yedik böyle aile yemeklerini ,sohbetlerimi özlediğimi anladım , james beni mutlu ediyordu , abim olduğu için çok şanslıydım o bizimle yaşamıyordu biz kasabaya yeni taşınmıştık o ise şehir merkezinde daha doğrusu eğlencenin merkezi olan bir yerde yaşıyordu bazen kız arkadaşı olduğunda onu çok kıskanıyordum hepside güzel kızlar oluyordu ee james de yakışıklı biri abim diye değil gerçekten fiziksel olarak iyi görünüyordu uzun boy ,yapılı bi vücut , içeri batan iki yanak, sarı altın gibi saçlar ahh yine düşüncelere daldım çık ordan Glarey