The Reality (MSF book2)

Chapter Twenty-One

Dennise Michelle Lazaro

Flashback:

"Why do you need to do this Justine? I know you love her."

"But I know that you love her the most. Hindi matutumbasan ng pagmamahal ko ang pagmamahal mo sakanya."-Jus

"That was before."

"Dont be a liar ate."-Jus

"You're ruining my life!"

"No! Im doing the right thing to do. Matagal mo na dapat tong ginawa! Pero hinayaan mong mawala ang pagmamahal niya sayo!"-Jus

"Dahil yun ang tama! She needs to stop loving me!"

"You said that your dream was just a fantasy! Kaya hindi mauulit ang accidente sa huli! Ate naman!"-Jus

Napa-upo ako sa sahig at dun umiyak. "Im scared Justine. Natatakot akong mawala siya ng maaga saakin. Pinili kong itago ang nararamdaman ko dahil ayokong mapahamak siya."

"Ate you can change everything."-Jus

"Hindi ko alam..."

Lumuhod ito sa harapan ko at pilit na tinanggal ang kamay sa mukha ko. Tumitig ito sa mga mata ko. "Don't hurt yourself. Dont put yourself into limits. Mahal mo siya, at kailangan mong iparamdam yan sakanya."

"No. Please, ayoko."

Umiling ito bago yumuko. Nakita ko ang pagtulo ng luha niya kaya nag-iwas ako ng tingin. "Alam mong mas mahihirapan ako ngayon Jus. Lalo na ngayon na ikaw ang mahal niya."

"Mamahalin ka niya. Alam ko yan."-Jus

"Justine hindi mo alam. Hindi mo siya kilala."

"I know ate Aly is inlove with you. At hindi pwedeng mawala yun ng basta basta."-Jus

Napakagat labi ako sa sinabi niya. "Just change the names. I dont want to do this. Mahal ka niya, at alam kong masakit sayo ang mawala siya." Madiin at seryoso kong sabi bago tumayo at iwan siya doon.

After that day we tried to change the names, "we want to change it too Dennise, but based on your age. We see that you're more compatible with the work. Not like Justine na sobrang bata pa niya. Though Justine has a nice course, and she has a good experience hindi pa rin yun pwede. She's too young to be the president." Mahabang pahayag ni Mr. Valdez.

Napabuntong hininga nalang ako bago tumingin sa upuan. "I want to start then. I want to learn how to manage the company." Walang gana kong sabi.

That they we started working. They teach me how to manage board meetings and the rules. Everyday, i learned a lot of things.

The past two weeks, bahay, office at school lang ang ginagawa ko. Hindi ko rin hinahayaang wala ako sa mga practices. Time management lang ang kailangan jan. Sabi nga ni Jus.

"Think positive ate! Kaya mo yan." Sabi nito na may kasamang cheer. At pag umuuwi ako ng bahay, lagi niya akong pinapatawa. Kahit wala naman talaga akong gana.

"Im tired Justine." Mahinang sabi ko kasabay ng pagtulo ng luha sa mata ko. Kaagad kong pinunasan iyon at tumingin ulit sa librong hawak ko. "Paulit ulit nalang. Nakakapagod na."

Tahimik lang ito habang nakasandal saakin. "Ano ba tong pinasok natin?" Tanong ko sakanya. "Hindi ba pwedeng wala nalang ganito?"

"Everything has a purpose."-Jus