The Reality (MSF book2)

Chapter Fourthy-Six

SPG ALERT: ahm ahm! I think i will fail you with this capt guys :D. Please if you're not an innocent or not open minded person, you'll have a choice. To read this or not. Me im an innocent person (laughtrip), that's why.. I believe that you're going to poke me on my head after reading this chapter hahaha. Enjoy fellas!

---

"Pauwi na po ako. Saglit nalang to." Sabi ko sa kabilang linya habang inaayos ang mga gamit ko.

"Ok hon. Aleck and I misses you already. Uwi kana po please."-Aly

"Opo, ito na palabas na ng office. Kumain na kayo?"

"Im waiting for you, si Aleck pinagatas ko na rin."

"Eh bakit hindi ka pa kumain?"

"Hinihintay nga po kita. Gusto ko sabay tayo. Kaya uwi kana hon."

"Ito na nga eh. I love you hon. Kiss Aleck for me ok? I miss you. Bye na."

"I love you too mommy. Ingat ka po sa pag dadrive."

Ngumiti ako ng matamis bago i off ang phone ko. Pilit kong binuksan ang office ni Justine at nadatnan ko itong nakatulog sa couch. "Jus get up. Uuwi na tayo." Sabi ko sakanya habang hinihila ito patayo. Pupungas pungas itong sumandal saakin kaya napailing nalang ako.

"Aly called me, uwi na daw tayo."-Jus

"Yes i know. Kaya tara na, baka umiiyak na yung pamangkin mo."

"Hindi naman iyakin ang batang yun ate eh." Sagot ni Justine bago umayos ng tayo nang makapasok kami ng ellevator. "Congrats ate! 2 years had pass and nakikita kong masaya na talaga ang pamilya niyo. Palalayasin mo na ba ako?" Masiglang aniya. bipolar talaga tong kapatid ko, nahawaan na kay Alyssa.

"Of course not. Pero nasayo yan kung lilipat ka na ng bahay." Natatawang sagot ko sakanya.

2 years had pass and yet she's still with us. Two years had pass and my heart and mind are full of love and happiness. This was the happiest years of my life, and I know that this happiness and love will be endless.

Malaki na si baby Aleck, he's two years old, nakakapaglakad na ito at masaya ako pag nakikita siyang dinadaldal ang daddy niya pag busy ito sa work. Sigurado akong magulo ang bahay ngayon dahil sila lang dalawa ang naiwan doon, pag ang asawa ko kasi ang naiiwan doon magugulo at magugulo talaga ang bahay. Paano kasi kung saan saan sila naglalaro, kaya pag umuuwi ako galing work ayun! Pupunasan ko pa sila at lilinisin mga kalat nila. Night work ko na rin yun kaya nakasanayan ko na rin.

Im working as a doctor for monday to tuesday and a house wife for wednesday to friday-sunday , saturday naman ay sa company. I give up my career as a model while Alyssa is full time in our company and in her career as an actor/actress. Well, siya na talaga ang pumalit saakin simula nung nanganak ako. Im not regretting na siya ang pinakasalan ko, wala na akong mahihiling pa sa isang kagaya niya. Hard working, maalaga, mapag mahal... Nasakanya na lahat. Bonus nalang na dumating ang anak namin. I can say that they are my life now and I pray that in the future and to our next lives ay gusto kong kami pa rin.

"Gusto mo ba?"-Jus

"Of course not. But you still needs to, Justine." Sagot ko naman sakanya at nauna ng lumabas ng ellevator. Ayoko naman siyang umalis kasi sanay na sanay na talaga akong nakikita siya araw araw sa bahay. Pero wala din akong magagawa kasi, alam kong darating ang araw na magka-karoon na rin siya ng sarili niyang pamilya.

"6 months pa ate." Nakangiting sagot niya. Umakbay ako sakanya at sabay kaming naglakad patungo sa parking lot ng building, nagtetext lang ito kaya pilit kong sinisilip iyon. "Ate, chismosa ka na naman." Natatawang sita niya saakin. Tignan mo to! Akala mo naman hindi chismosa.