Golden Twins on The Dark Side

Część 16.

-Czy ty nie mogłaś sobie wybrać łatwiejszej do znalezienia osoby, Potter?- warknął Draco.

-A ty nie mogłeś odłożyć tej książki w miejsce, które zapamiętasz?- odburknęła z nosem w księdze.- Może szukasz w nie tym dziale co potrzeba, co?

-Doskonale widziałaś, gdzie ją odkładałem! Nie mogła po prostu wyparować!

-Może twoi rodzice jej potrzebowali do czegoś- zasugerowała, zamykając księgę.

-Kpisz sobie ze mnie? Obydwoje mają powiązania między rodzinami w małych palcach!- Dla potwierdzenia swoich słów, uniósł w górę dłoń z wysuniętym małym palcem.- To nie ma sensu. Nie ma jej. Zniknęła. Skrzaty ją zjadły.

-Powiedziałeś skrzaty?

-Tak, co tym dziwnego?

-Nic dziwnego- warknęła.- Czy nie przyszło ci do głowy, żeby zapytać o tą księgę skrzaty?

Draco zarumienił się, a potem zawołał jednego ze skrzatów. Małe stworzonko w białej sukieneczce pojawiło się z cichym pyknięciem.

-Czym może państwu służyć Śnieżka?- zapiszczała, bawiąc się spiczastymi palcami u rąk.

-Szukamy księgi o genealogii czarodziejów- odparł Malfoy.

-Chodzi nam o księgę, która po wypowiedzeniu zaklęcia pokazuje wszystkich przodków danego czarodzieja- dopowiedziała Roxanne, posyłając skrzatce uśmiech.

-J-ja nie m-mogę- zająknęła się, kładąc po sobie uszy- Pani zakazała...

Gdy skrzatka uświadomiła sobie co powiedziała, zaczęła uderzać głową w pobliski regał. Nastolatkowie spojrzeli na siebie zdezorientowani.

-Masz natychmiast przestać Śnieżko!- rozkazał Dracon. Skrzatka posłusznie przestała i spojrzała na młodego Malfoya ze łzami w wyłupiastych oczach.

-J-ja nie powinna- załkała.- Mi nie wolno...

-Kto ci zakazał Śnieżko?- zapytała łagodnie Roxanne, kucając, aby znaleźć się z nią na jednym poziomie. Skrzatka milczała, zerkając co chwilę na Draco.

-Odpowiedz- dodał blondyn.

-Matka p-panicza- zaskrzeczała cicho, roniąc kilka łez.

-Dobrze się spisałaś Śnieżko- pochwaliła ją Roxanne.

-Możesz odejść- dodał Draco, a kiedy Śnieżka zniknęła mruknął:- Tego się nie spodziewałem.

-Moja matka nam pomoże- sparodiowała go wściekle Roxanne.- Twoja matka kazała schować księgę, która mogła nam pomóc do jasnej cholery!- Zamilkła na chwilę, oparłszy głowę o regał. Jak za sprawą uroku w jednej chwili postarzała się o kilkanaście lat i nawet dziecięce rysy twarzy tego nie zniwelowały. Zimne spojrzenie szmaragdowych oczu wbiła w regał tak, jakby chciała go roztrzaskać w drobny mak.- Brawo Draco, właśnie tak pomaga nam twoja matka... Musimy szukać w innych miejscach.

-A może sobie odpuścimy? To i tak nie ma sensu...- zaproponował.

-Zmarnowaliśmy na to tyle czasu! Nie możemy teraz dać sobie spokoju- powiedziała stanowczo, mrużąc na niego oczy.

-Właśnie. Poświęciliśmy na to zbyt dużo czasu. Moglibyśmy robić sto innych bardziej produktywnych rzeczy! Mam tego dosyć. I tak nie znajdziemy w żadnej innej książce informacji o twojej matce. To szukanie nie ma żadnego sensu!

-Zamknij się przez chwilę, dobra?- warknęła do niego. Wkurzało ją jojoczenie Dracona, który zachowywał się jak przestraszony puchon, a nie sprytny ślizgon.- Mam pomysł... Wydaje mi się, że dobrym rozwiązaniem będzie porozmawianie z twoją matką. Nie powiedziałam ci o tym, ale zanim weszłyśmy do dworu to powiedziała mi, że bardzo dobrze znała moją mamę. Zdziwiła mnie, ale skoro tak stwierdziła to może czas to wykorzystać?