*Xander's point of view*
Halos mamilipit ako sa sakit at ikamatay kona sa sakit,nahihirapan ako sa paghinga,wala akong ibang marinig kundi ang sigaw ng doctor na"123".
Natapos ang lahat at hindi ko namalayan na nahimatay ako dahil sa isang tosok ng karayum sa braso ko at hindi kona maramdamn na lumabas na ang baby,kahit ang iyak diko naririnig,nahimatay ako.
*Ethan's point of view*
Nakatingin ako kay xander habang nagpapahinga ito,alam kung hindi madali sa kanya ang ganitong manganak dahil lalake parin ang katauhan nya,ngunit ang swerte nya kase my ganito syang pagkatao,kung anditu lng sana si Joshua.
Katabi ko si joan,rizah,manang Mercedes,habang ummiiyak silang lahat,natatakot kami na baka magising si xander na malamn ang masakit na nangyari,hindi namin alam kung pano ito sasabihin sa kanya,ayw kung masaktan si xander pero hindi namin ito mapipigilan dahil malalamn at malalamn nya ito...
Unti unting bumubuka ang mata ni xander,at natuwa kami na may kasamang lungkot,nagpatingin tingin sya sa paligid,halos di nya alam na nasa harapan nya kami,ngunit isa lng ang alam ko at yun ang masaya na sya kase tapos na ang masakit sa kanya dahil lumabas na ang baby nila ni joshua,pero kakayanin kaya nya kapag sinabe namin sa kanya kung ano nangyar?
"Asan baby ko?gusto ko syang makita!dali na tawagin nyo na doctor at nars sabik na akong makita baby ko! nalungkot ako sa sinabe nya parang dinudurog puso ko"xander anak huminahon ka muna,may kailangan kang malaman!"tugon na mn ni manang habang hinihimas ang likod ni xander.
"Anong oky lng ako,gusto ko ng makita baby ko bakit ganyan kayu,mabuti pa tawagin nyo na ang nars!"
"Sana sa sasabihin namin ay kayanin mo xander!"saad ni rizah habang si joan ay mogtok lng.
"A.ano bang sinasabe nyo,pupuntahan kona baby ko!"
"Wla na sya!wala na baby mo xander!"binalot kami ng katahimikan sa sinabe ni joan.
"Anong wala?buhay sya ano ba kayu?tara puntahan na natin,samahan nyo ako!"
Tumulo ang luha naming lahat,napahagugul sina manang habang nakayakap kay xander.
"Tama na anak!wala ni si baby AXL!bulung ni manang."sabihin nyo nagbibiro lng kayu manang!tumigil kayu jan!"tumutulo na ang luha ni xander,"sana nga nagbibiro lng kami pero yun ang totoo".
Sapagkakasabe ni manang sa katangang yun ay lumabas si xander sa,papunta sa mga doctor,nagwawala ito hinahanap nya ang anak nya,wala kaming magawa kase nanghihina kami dahil ramdam namin ang sakit na mawalan,sinundan namin sya papunta sa isang MORGUE,halos mamatay ako sa sakit ng makita nya ang mukha ng kanyang anak at umiyak ito na parang wala ng katapusan,halos di sya makahinga sa pag iyak,gayun din si manang na nakayakap kay xander at si Rizah na nakaupo sa sahig habang umiiyak,si joan na parang nalugmok din.
Lumayo ako doon,ayw kung makita ang pagtangis ni xander halos dinodurog ang puso ko kapag nakikita ko bawat patak ng luha nya,"MAHAL KONA SYA DATI PA AT MAS LALO KOPA SYANG MAMAHALIN HINDI NA MAGBABAGO YUN,GAGAWIN KO LAHAT PARA MAPASAYA SYA"sinuntok ko ang padir habang patuluy ang pag luha ko,kasalanan koto!dumugo ang kamay ko sa lakas ng mga suntok ko halos ika matay ko ang sakit na dinadamdam ni xander...
Natigilan kaming lahat ng isang malaki at malakas na putok ang tumunog galing sa hospital,dahilan ng pagkasunong sa itaas ng bahagi ng hospital,lahat ay nagsilabalasan naghuyawan sa takot,binalikan ko si Xander na umiiyak parin,wala syang pakialam sa mga nangyayar."Rizah umalis na kayu ako na bahala kay xander dali na lumalakas na yung apoy!!!!"
Agad naunang umalis sina Rizah,tumonog ng napakalakas ang hiyawan ng mga tao habang lumalakas lalo ang usok sa loob."xander tara na kailangan na nating umalis!"sabe ko kay xander na patuluy parin sa pagiyak yakap ang bangkay ng bata,hinila ko sya pero ayw nya,"iwan nyo mo na ako ditu,mamatay akong kasama ang anak ko!!"pagmamatigas nya,lalong lumakas ang apoy,walang akong pagpipilian kundi ang batokan sya nang subrang lakas para makatulug,nahimatay sya sa ginawa ko at binuhat ko sya palabas ng hospital,nanghihina sya at gayun din ako nagkasugatsugat ako......
*Asher's point of view*
Paunang patikim ko palang yan,sa darating na oras at araw masdadanasin nyo ang impyernong buhay!
*Joshua's point of view*
Pansin kung my pupuntahan si chimon at sinundan ko ito,nakasakay ako sa kotse at nakasunod ako sa sasakyan nya,mabilis ang takbo nya.
Dinala ako ng kotse ko sa isang malaking bahay,umakyat ako sa isang gate at pumasok,nagtago ako sa gilid ng pader,nakita kung my sumalobong kay chimon na isang babae,diko ito mamokhaan dahil na maskara ito na tinatakpan ang kanyang mukha.
Ilang minuto ang nakalipas ng my biglang pusok sa loob at dala dala ang isang malaking malita na my laman,dala dala ng dalawang lalake ang malita.
Nabigla ako ng my isang taong humawak sa braso ko,nagulat ako kase akala ko nahuli ako ngunit pagharap ko ay nakita ko ang babaeng tumulung sakin noon na akala ko ay lalake,at nagpakilala bilang jester,na nagpapangap lalake,hinila nya ako sa isang sulok at nangsabeng"balikan muna ang mahal mo kailangan kana nya ngayun,sapat na ang nalalamn mo para mahanap mo ang isa nyo pang kalaban,wag kayung magalala tutulungan ko kayu!"natahimik ako sa sinabe nya ngunit tama sya sapat na ang nalalamn ko para malamn kung sina talaga si ang isa pang kalaban namin,hindi ako nagtagal at umalis na.
Sabik na sabik na akong mayakap at mahalikan si xander,i miss him so much,at mahal na mahal ko parin sya...
Pinaharorot ko ang sasakyan ng mabilis,salamat sayu jester o amber,kung sino ka mn talaga malaki ang utang na loob ko sayu,salamat ng marami.
Habang nagmamaniho ay diko maiwasang isipin na bakit ayw ipakita ni jester ang mukha nya sakin?my screto din sya at malalamn ko rin yun pagdating ng panahon.
Pagdating ko sa bahay namin dati ni xander ay nagulat ako sa aking nakita,subrang gulo ng mga gamit nagkalat lng ng mga bagay bagay,animoy sinadyang gulohin ang,ngunit nakita ko ang mga marka sa dingding na agad kinalaglag ng panga ko....
"Baby!"
"Baby!"
"Baby!"Nakasulat sa bawat pader ang mga salitang yan,ASAN ANG BABY KO?I MISS YOU SO MUCH XANDER!
BINABASA MO ANG
Dangerous LOVE [Boys Love]
FanfictionPagmamahal na hindi maiibigay,dahilan upang madugong labanan ay masaksihan. maraming hadlang maraming sekreto. Di mo nalalaman kalaban mo'y nasa iyong harapan. maraming suliranin na kailangang lutasin. ngunit hanggang kailan kaya ito malulutas? It...