J0J0 TURECKIE SHOTY PO POLSKU,Z JOJO

🐒🦧funny valemntine|men?man?

sraka

Błękit czystych ulic, coraz bardziej cię oślepia i sprawia, że wzdychasz z niecierpliwości. Okno taksówki jest uchylone, a ciepłe letnie powietrze przeszywa aż do szpiku kości. Przyprawia go o mdłości. Na dworze gorąco, w aucie dzięki wszystkim, klimatyzator cicho pracuje. Już wkrótce wyjdziesz, wiesz o tym i jeszcze bardziej skupiasz się na drodze, zwracając uwagę, na każdy szczegół. To nie pierwszy raz, kiedy jedziesz tą trasą, ale za każdym razem, gdy chcesz ją przedłużyć. I za każdym razem kończy się na najciekawszym.

Płynne zatrzymanie i niezręczna cisza. Wyciągasz rachunki i podajesz kierowcy gotową rękę: „Bez reszty". Gdybyś nie lubił kierowcy, brałbyś każdego grosza, ale ten milczał przez całą drogę i nawet nie patrzył w twoim kierunku, bez mylących myśli. Chwytając za klamkę i otwierając drzwi, z oczywistą przyjemnością pociera palcami pieniądze, w jakiś sposób je miażdży i chowa. Gdy tylko drzwi zamknęły się z cichym „kliknięciem", kierowca zażyczył sobie dobrego odpoczynku i ruszył.

Wydawało się, że zostałeś sam na ulicy pełnej ludzi. Każdy jest skupiony na własnych sprawach, takie jest prawo życia. Jeśli ta brunetka, z pokaźnym biustem, zwróci na ciebie uwagę, a nawet w głowie zechce cię poznać, nadal ponuro się odwróci i przejdzie obok.

Hotel, na który patrzysz spod przymkniętych powiek, nazwałbyś lepszym, niż przeciętny. Cztery pięciokątne gwiazdy obnosiły się pod niewielką nazwą, narysowaną szeroką kursywą, złotym kolorem. Wyróżniały się na tle cienkiego druku i najpierw przyciągały wzrok do siebie. Od dawna żadne gwiazdy nie podpowiadały Ci hotelu. Za każdym razem, gdy oczekiwania nie zostały spełnione, dobre lub złe. Wiesz, o czym mówisz, ponieważ byłeś zarówno w pięciogwiazdkowym, jak i zaniedbanym, bez cienia oceny. Wszystko zawsze zależy od personelu i jego stosunku do Ciebie.

Z melancholią wszedłeś po pomarańczowych schodach, otworzyłeś imponujące drzwi i jakby na sekundę zamarłeś w otworze. Nic oprócz zielonych roślin po bokach i nikogo, ludzi pędzących w oddali. Solidna mahoniowa recepcja znajdowała się zaledwie kilka kroków dalej. Cofnąłeś się - drzwi niechętnie się zamknęły. Nieco dalej popękana podłoga w złotą szachownicę. Nie było tak podczas ostatniej wizyty. Pęknięcie nieśmiało zakryte było napisem „mokra podłoga", ale długie krawędzie wyróżniały się z ogólnego obrazu smukłości.

Kierownik wydawał się zmęczony, ale uśmiechnęła się do ciebie szczerze. Zacząłeś pierwszy:

- Dzień dobry, rezerwacja na numer XXX, _____, - już odebrałeś klucz.

- Proszę bardzo! - Twoje imię prawdopodobnie wydało jej się bardzo znajome: szybko znalazła klucz, nawet nie sprawdzając go w katalogu. Jednak zdecydowanie spodziewała się, że zobaczy kogoś bardziej odpowiedniego do tego pokoju i nie zniknął z twoich oczu. - Mogę pomóc ci przynieść twoje rzeczy?

Mimowolnie kąciki ust uniosły się do góry. Masz ze sobą tylko plecak.

- Nie, dziękuję.

- Dobra, proszę iść na drugie piętro i w prawo. Winda jest tam, jak i schody - potwierdziła gestem każde słowo. - Nasz personel chętnie panu pomoże, jeśli będzie pan czegoś potrzebować. Miłego pobytu! - Natychmiast zerwała kontakt wzrokowy i pogrążyła się w innej pracy; uśmiech wydawał się na zawsze zastygły na jego twarzy. Wypełnianie dokumentów jest dla niej przyjemniejsze niż rozmowa z klientami.

Personel hotelu przywitał cię automatycznie, odpowiedziałeś powściągliwie w naturze.

Kiedy wspinałeś się po długich, serpentynowych schodach i szedłeś dalej wąskim korytarzem, po raz kolejny myśląc o tym, jak udało ci się zostać kochankiem samego prezydenta. Jak on cię w ogóle zauważył? Nie jesteś z najbogatszej rodziny, uczyłeś się jak wszyscy, nie wszedłeś do najbardziej prestiżowego zawodu. Nawet polityka cię nie interesowała, a każdą rozmowę polityczną popierałeś tylko skinieniem głowy i zamyślonymi westchnieniami. A opowieści o zwykłych dziewczynach i biznesmenach, którzy się w nich zakochali, wiosłując o pieniądze, kobiety i uwagę, były tylko bajkami.