Trapped In You

Chapter 21

  Chapter 21: Three years and seven months

-DYLAN ALFORD's POV-

"I can't believe she left me just like that." Tinungga ko yung isang boteng hawak ko. This drink is freakingly good! Medyo nahihilo na ako, nakarami na yata ako ng inom but the pain won't leave me so I think I need to drink some more! Drink till I can't remember the pain, till I can't feel it. "I know, Dylan!" Kainuman ko 'tong kumag na may gusto kay Elyne, at alam kong lasing na din siya, walanghiyang 'to, hinatian pa ako sa alak. Binatukan ko siya.

"Chef! Chef ang itawag mo sa'kin *hik* gago ka ah."

Hinimas niya ang ulo niya at nginitian ako. "Oosh ngash palash." Hindi ko na maidilat ng husto yung mata ko pero alam kong kaya ko pa! Kaya ko pa 'to!

"Kung hanapin ko kaya si Elyne ngayon? Malay mo nagtatago lang yun!" Natatawa kong sabi but at the same time it hurts me so much. "Chef D," Umiling-iling si Andrew. "Tsk,tsk, tsk, pa'no mo siya mahahanap? Alas-dose na oh atsaka iniwan ka niya sa Batanes kaya impossibleng nandito siya sa Palawan ngayon, nasa magkabilang dulo kayo ng Pilipinas!"

"Tama ka diyan." Tinapik-tapik ko yung ulo niya. "Ginagamit mo rin pala 'to paminsan-minsan no?"

"Ehehehe *hik* Konti lang." Nag-hand gestures pa siya at bigla na lang siyang tumungo at humilik. Inuntog ko ang noo ko sa ulo ni Andrew. "Hey wag mo akong tulugang gago ka gumising..ka..ZZZzzzzzz.."

Naalipungatan ako when I feel someone unbuttoning my polo. Is it Elyne? "Elyne?"

"No, I'm not Elyne." Medyo nalinawagan ang paningin ko and I saw Nathalie. Napa-upo ako. "What are you doing?"

"Nawalan ka ng malay doon sa labas, you're so drunk so dinala kita rito sa kwarto mo, papalitan sana kita ng damit dahil pawis na pawis ka, gosh! Ang bigat mo kaya!" Before I knew it, I was kissing Nathalie, pero natatandaan ko pa rin ang halik ni Elyne. God, what did you do to me, Elyne? I want you so much.

Lumayo ako sa kanya. "I don't think I can do this, Nathalie..I'm sorry, nasasaktan ako. Gusto ko siyang bumalik, gustong-gusto."

"Ang sakit ha, na sabihin mong you want another woman in front of me." Natawa siya. "But it's okay, pasensya ka na kung nagawa ko 'to, hindi ko akalain na magkakaganito ka, you can do what you want from now on," Hinubad niya yung singsing. "Actually ako talaga ang bumili nito para sa sarili ko, parang naging self-proposal nga but I want to give this to you."

"Nathalie.."

"I'm cancelling the marriage, Dylan. I let you go, like duh~! Kaya kitang pakawalan no, hindi lang ikaw ang gwapo sa mundo.. But hey, you're charm is an exception." Tumawa siya.

"What about your Dad?"

"Ako ng bahala, maghahanap ako ng right timing para sabihin sa kanila and I'm sure hindi babawiin ng Dad mo ang career na pinangarap mo sa sarili mo. I love you, Dylan. I love you, hindi kita malilimutan." She lend her hands and I grab it. "Thank you for everything, ako na yata ang pinakamataray na mabait!"

Napangisi ako. "Yeah, I know."

"Teka pa'no na si Elyne? Yung The one mo?"

"I think..I'm going through with this, moving on is hard but I have no choice, she left." Napangiti ako ng mapait. "Okay, I understand. I'm leaving." Tumayo si Nathalie and palabas na sana siya kaso tumigil siya sa paglalakad.

"I hope ako rin mahanap ko yung 'the one' you're talking about." Then she finally leave.

-ELYNE FERRER's POV-