Trapped In You

Chapter 39

  Chapter 39: Band-aid

  As expected, nangitim ang ilalim ng mata ko dahil sa sobrang kaba at itong si Caleb ay nakuha pang humilik. Umaga na at wala akong tulog! Lechugas!

  Sinamaan ko ng tingin ang tulog na si Caleb habang humihilik pa. Pinisil ko ang pisngi niya. "Talagang ang himbing pa ng tulog mo ah." Hindi man lang nagising kahit pinisil ko na ang pisngi.

  CALEB's POV

  Uminat ako sa liwanag na tumatagos sa glass wall. Napaupo ako sa kama at tumingin ako sa gilid ko and I don't see any sign of Elyne.

  Tumayo ako and I wore my slippers. "Umalis na ba siya?" Pinisil ko pa ang mata ko at naghikab.

  Pumunta ako ng banyo para magmumog pero nagulantang ako sa nakita ko sa salamin. "Old-school prank huh? Is she a kid?"

  Sinulatan niya ang mukha ko at pinalibutan ng itim ang mata ko at may dalawa pang malaking bilong sa pingi ko at may star pa sa baba ko pati na rin noo ko ay nilagyan niya ng heart.

  Napatakip ako sa mukha at napahawak sa sink habang tumatawa. "Pa'no ako maiinis kung ganito siya ka-cute?" Natatawa talaga ako.

She even drew a heart and she even kissed me back yesterday.

Nagmumog na ako at tinanggal na yung mga drawing sa mukha ko at kinuskos ko na ng sobrang diin yung mukha ko, wala pa rin masyadong improvement at nandoon pa rin ang sinulat niya.

  "Wait," Don't tell me.."Permanent marker ba 'to?"

  Where the hell did she get a permanent marker!?

  ELYNE's POV

   Hindi ko mapigilang matawa t'wing maaalala ko yung ginawa ko kanina kay Caleb. Sana hindi matanggal yung balat niya. I know I'm a meanie pero ang cute kasi ng mukha niya at masyado siyang gwapo kaya ang sarap sulatan.

  Face vandalism is not a crime after all. Hehe.

   Nandito ako sa stock room at pilit kong inaabot yung harina pero sadyang mataas at mabigat pa ito. Baka mabagsakan ako.

  "Here." I was shocked when Dylan showed up behind me at siya na ang kumuha ng harina.

  "Thank you." Humarap ako sa kanya at binigay sa'kin yung harina. "If you need help, just call me."

  I gave him a small smile.

"Anyway..May susundo ba sa'yo?"

"Hmm? Wala naman." Hindi ko lang alam pag biglang lumitaw si Caleb. "Pwede bang ako na ang maghatid sa'yo?" Nginitian ako ni Dylan.

  I was hesitant to say yes at first but in the end, I agreed. "S-Sige..Balik na ako sa kusina." At lumabas na ako sa staff room.

  Sa tingin ko hindi niya ginagawa 'to dahil gusto niyang makipagbalikan sa'kin. I think he wants to have a complete closure between us because in one way or another, mas gusto ko yun because now..I know that I'm slowly moving forward.

   Minsan ay napapatingin ako kay Dylan pag bumibisita siya dito sa kusina.

  And..I feel normal, no heart attacks, no stingy feelings, just a little bit of awkwardness pero yung dati kong nararamdaman..? Parang biglang nabura, hindi siguro nabura, sadyang hindi na siguro para sa kanya.

  Dumaan ang out ko at inalalayan ako ni Dylan papuntang kotse niya at pinasakay ako. Nagsimula na siyang magmaneho.

  "Why don't we have dinner first before I send you home?"