Trapped In You

Chapter 48

  Chapter 48: Thank you

  KRISTEN's POV

    Huminga ako ng malalim habang tinitignan sila Dylan at Elyne na nag-uusap sa hindi kalayuan. It was heartbreaking to see him cry like that. Naisip ko na baka kulang pa rin talaga ako para sa kanya..But that was my best, if he can't love me, it means that we are not really for each other right?

  Tumalikod na ako at nagpunta sa kotse upang bumalik na sa bahay ni Dylan at kunin na ang mga gamit ko. His heart is not for me, he is not for me.

  Pagkarating ko ay kinuha ko ang malaking maleta at tiniklop ang mga damit ko at nagsimula ko nang kunin ang mga kinakailangan kong kunin dito. Napatingin ako sa picture namin na nasa side table ng kama.

  Napaupo ako sa edge. "Tanggap ko na.."

Bumaba na ako at palabas na sana ako ng bahay nung bigla kong nasalubong si Dylan sa gitna. Tumingin siya sa maletang dala-dala ko. "What's that..?"

  "I'm leaving."

  He looks confused at agad siyang lumapit sa'kin. "No, anong ibig mong sabihin? Ibalik mo yan sa taas." Inagaw niya ang maleta sa'kin at binuhat ito at nilagpasan ako ng lakad.

  "Don't act like I'm the one you love." Napatigil siya sa pag-akyat ng hagdan at lumingon sa'kin. "Dylan..Please, gusto kong umalis."

  "Why?"

  "Because I shouldn't be here! I know that I'm not the one you want to be with! Pakiramdam ko isa akong malaking pabigat dito kaya please, hayaan mo akong umalis. Let's give each other a space."

  Bumaba siya muli at lumapit sa'kin. "Space? Tingin mo ba papayag ako na hindi ko alam kung nasa'n ka? Na wala akong contact sa'yo? No! So stay here!"

  "Why are you not letting me go when I'm not the one you want?" Dahil ba naawa siya sa'kin and he feel that he needs to protect me dahil baka mabaliw ako katulad dati? I'm not wishing for someone who'll protect me! I need his love..Pero parang ang hirap niyang ibigay.

  "Nakita mo kami kanina..?" Tumango ako.

  Nakita ko ang kalungkutan at pagkagulo sa kanyang mga mata. Hindi siya makakapag-isip kung ano talagang gusto niya hanggang hindi niya ako sinusubukan bitawan. "It's okay. Hindi kita pinilit Dylan na piliin ako dati nung umalis ako, ikaw ang humanap sa'kin, ikaw ang nagsabi na ako ang mahal mo ako..Ikaw..Sana wag ako ang hanapin mo pag nawala ako, hanapin mo ang puso mo baka sakaling matagpuan mo ang sagot sa lahat."

   Lumapit ako sa kanya at hinila ang maleta ko papalapit sa'kin. Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya. "I'm sorry if I'm leaving for a while." I tiptoed to reach his lips and gave him a kiss. "Goodbye.." I whispered.

  Hindi na ako nagsalita pa at umalis na ako ng tuluyan.

  Bago ko maisara ang pinto, nakita ko siyang napaupo sa hagdan at hinawakan ang ulo niya. Suddenly, I saw him cried.

   Para sa'kin ba ang mga luhang yan? O sa ibang tao pa rin?

  ELYNE's POV

  Sinugod agad sa ER si Caleb at hindi ko namalayang pumasok rin ako sa loob dahil sa sobrang kaba.

  "His pulse rate is dropping!"

"We need an urgent operation."

  Tangina.. "Ma'am bawal po kayo dito sa loob!" Pinilit ako ng babae na lumabas at sinarhan niya ako ng pinto.