Onlar....o-o-onlar....öpüşüyorlardı! Bir anda içimde bir şeyler koptu. Bu olabilir miydi?! En yakın arkadaşım ve....ve sevgilim....gözlerimi onlardan alamıyordum. O kadar mutlu görünüyorlardı ki! Onlardan nefret etmiştim! O anda....o saniyede onlardan tiksinmiş ve iğrenmiştim! Lanet olsun! Bu acı tarifsizdi....çok kötüydü... Ve birden Jane ile gözgöze geldik! Bana şaşkınlık ve korku ile bakıyordu...o anda ağzımın hafif açık olduğunu hatırladım ve hemen kapattım o anda gözlerimden yaşlar fışkırdı! Çok ama çok kötü hissediyordum. Sonrada Jeff bana döndü! A-artık dayanacak gücüm kalmamıştı. Dünyadaki tek dayanaklarım beni birden bırakmışlardı. Ben onlara ne yapmıştım ki? Ne yanlışımı görmüşlerdi? Bunu haketmemiştim. Hemen koşmaya başladım. Öyle hızlı koşuyordum ki nereye gittiğim önemli değildi. Koşuyordum... uzağa.... onlardan. Sokaklar ve evler umrumda değildi. Ve en sonunda yoruldum. Yağmur başlamıştı. Bir markete girdim ve hayatımda ilk kez bir sigara aldım. Ateşi yaktım, tek dalı ağzıma aldım ve yaktım. İçime çektim. Azda olsa rahatlamıştım...ama kızgınlığım ve üzüntüm hala geçmemişti. Eve gittim ve odama kilitledim kendimi. İşte o anda hayatımın en büyük 4. Hatasını yapmıştım.....
