Öylece bana bakıyordu. Hissediyordum. Korku, şaşkınlık, ne yapacağını bilememe. Eli baltasına gitti. Bundan sonra olacaklar çok ama çok daha kötüydü. Arkamdaki kıza bakıp...
Toby: Clock... Kaç!
Birden bana saldırdı. İçimde ne kadar öfke, nefret, öldürme açlığı ne varsa şuan kuduruyordu. Ama kontrolümü kaybetmemeliydim. Toby o kızdan çok daha iyi dövüşüyordu. Sürekli onu ellerimle durduruyordum. Bian sol elimi yakaladı ve sok taraftan balta savurdu. Kaçamazdım sağ elimle baltanın sapına block koydum. Oda iki elimizin kilitlendiğini görünce eğildi ve ardan sol ayağıyla bir tekme attı. O nasıl bir hareketti. Sanki dengemi şaşırmıştım. Yere göt üstü düştüm. Bana baktı. İkinci baltasını kavradı. O çok güçlüydü onu engelleyemezdim, savaşmalıydım. Birden onun karnına omzumla girdim ve onu yere yapıştırdım. Yerdeyken karnına yumruk atarken bir ayağımla sol eline tekme atıp baltayı bıraktırdın. Tam onu etkisiz hale getirmişken... tam kalkarken elim bıçağıma gitti. Kontrol edemiyordum. Diğer elimle o elimi durdurmaya çalıştım. Hayır hayır bunun olmasını istemiyordum. Be onu öldürmek veya incitmek istemiyordum. Bunu gördüğünde bana baktı.
Toby: Ne oldu?....Adam?
Birden kafamın için öyle bir acı hissettimki çığlık atmaya başaldım. Ellerimle kafamı kavradım. Çığlıklarım heryerdeydi. Başım zonkluyordu. Artık dayanamayacaktım. Bu acının tarifi yoktu. Ve birden heryer karardı. Uyandığımda bir kız vardı. Kız garip şekilde tanıdık geliyordu. Çok tanıdık...
Jane: *uyandığını fark etmez* Adam. Seni hiç kırmak istemezdim. Veya bu hale gelmeni. Jeff i gerçekten seviyorum. Senide sevmiştim ama...o...bu çok karmaşık bir duygu. Umarım beni anlarsın.
Adam: Anlıyorum.
Jane: A-Adam....Uyandı çocuklar.
Masky: ohhh senin iyi olmana sevindim dostum.
Toby: Evet. Yanlışlıkla seni bayılttığım için üzgünüm.
Sanırım benim için yalan söylüyordu.
Bana göz kırptı.
Adam: Sorun değil dostum.
Masky: Dikkatli ol salak! *toby nin kafasına vurur*
Toby: Ama bebişim. Bilerek olmadı ki...
Masky: Senin bebişin falan değilim -,-
Toby: Evet öylesin :3
Slendy: Tamam yeter. Şimdi bizi yanlız bırakın.
*Herkes dışarı çıkar*
Slendy: Şimdi ilk olarak gördüğün gibi Jane bizim grubumuzda. Sana daha sonra söylemek için onları uzun bi göreve göndermiştim.
Adam: Benim için sorun değil. Tahminimce Jeff de burda.
Slendy: Evet... Şimdi asıl konuya gelelim. Nasıl olduda kontrolünü kaybettin? Savunmasız birini öldürdün?!
Adam: B-ben gerçekten bilmiyorum... Bir şekilde bir güç beni ele geçirmişti.
Slendy: Zalgo olabilir mi?
Adam: Hayır. Kesinlikle çok ama çok daha güçlüydü.
Slendy: Bunu araştıracağım...şimdilik dinlen ve görevden gelenlerle tanış... ve yeni birileri var.
Adam: Slendy...dostum senden gerçekten önemli bir şey istiyebilir miyim?
Slendy: Ne olursa dostum.
Adam: Bunlardan başka bu gruba hiç bir kızı alma.
Slendy gözümün içine baktı. Beni anlamaya çakışıyordu. Bakışlarını içimde hissediyordum. O çok iyi bir dosttu. Bunu ondan istemek istemezdim ama bu çok gerekli. Hissettirmesemde az önce Jane nin dedikleri beni çok yaralanıştı. Gerçekten canım acımıştı. Ama Jeff en yakın arkadaşım ve onun için sabretmem gerekirdi bu yüzden kanlı göz yaşlarımı içime akıtmalıydım.
