This Time It's Different

Hoofdstuk 4.

Het is al weer vrijdag. Ik heb een raar gevoel over vandaag. Ik ben nerveus en bang van wat er zal gaan gebeuren. Ik word uit mijn gedachtes gehaald als mijn moeder me roept.

"Ashley! Ik heb een broodje voor je gemaakt. Ik ga naar het atelier. Tot vanavond lieverd!" Nog voor ik gedag kan zeggen, hoor ik de deur al dichtgaan.

Ik pak mijn laatste dingetjes nog even en mijn broodje. De bel gaat. Dat is vast Melda. Af en toe gaan we samen naar school en vandaag is zo een dag. Ik doe snel mijn schoenen. En doe de deur open.

"Heeey", zeg ik en geef haar een snelle knuffel en doe de deur op slot.

-Aangekomen op school-

We zijn net op tijd dus we gaan snel naar onze kluisjes en gelijk naar de les. Onderweg zien we Jason weer. Hij lacht naar me. Ik negeer hem en loop door.

"Ik vind hem zo irritant. En dan wilt hij nog dat ik met hem mee ga. Wat moet ik nou doen?", vraag ik wanhopig aan Melda.

"Je moet hem gewoon negeren en als hij weer aan je zit, dan klap ik hem dit keer echt, ookal kom ik in de problemen", zegt ze om me te steunen. "O, en jij gaat helemaal nergens naartoe. Als we uit zijn gaan we zo snel mogelijk de school uit, zodat hij je niet ziet."

-14:55

De bel gaat. "Eindelijk" denk ik in mezelf. Ik trek Melda het lokaal uit en ren naar beneden. Ik pak mijn jas, Melda ook. En we lopen gelijk weg. Totdat er iemand me arm vastpakt.

"Ik zei dat we samen naar het veldje zouden gaan, toch? Of ben je dat vergeten, babe?", vraagt hij op een heel enge manier.

Ik probeer me los te trekken van zijn greep, maar hij is te sterk. Melda probeert hetzelfde, maar het lukt haar ook niet.

"Wat moet je van me?", vraag ik of eigenlijk schreeuw ik. "Laat me gewoon met rust. Zoek een ander meid om lastig te vallen. Blijf uit mijn buurt. Begrepen?"

Hij liet me los. "Het spijt me, dit was eigenlijk niet mijn bedoeling", zegt hij met zijn hoofd naar beneden. "Ik wilde gewoon samen met je zijn, maar ik had het anders moeten aanpakken." "Ja, je moest het zeker anders aanpakken. Je kon het ook vragen op een aardige manier, en niet meteen een bevel geven alsof ik een slaaf van je ben", probeer ik zo kalm mogelijk te zeggen.

Ik loop weg en zoek naar Melda, die ineens was verdwenen. Ze is nergens te bekennen. Ik voel een hand op mijn schouders. Ik draai me om en zie weer Jason voor. Hij liep dus blijkbaar achter me aan. Fijn...

"Het spijt me, het spijt me echt, kunnen we een nieuwe start maken? Kunnen we een keertje samen iets doen?", vraagt hij op een manier wat ik nooit van hem had verwacht. Het lijkt wel alsof hij een ander persoon is geworden.

"Ik heb dit soort dingen vaak meegemaakt. Ze doen eerst aardig en als ze hebben gekregen wat ze wilden dumpen ze je met een gebroken hart. Dus je moet er hard voor werken meneertje", ratel ik aan één stuk door. "Ik moet er over nadenken, of ik je wel echt vertrouw en of ik dit allemaal wel wil."

Hij kijkt me met een ik-begrijp-je-blik aan. "Ik zal er alles aan doen om je te winnen en zal er ook alles aan doen om je te houden", zegt hij terwijl hij mijn hand vastpakt en er een kus op geeft.

Ik krijg meteen een glimlach op mijn gezicht en voel dat ik rood word. Ik trek mijn hand weg. "Ehm, ik, ehm, ik moet gaan."

...........

Vierde hoofdstuk!!!! Ik heb ineens veel inspiratie gekregen dus nog een hoofdstuk voor jullie. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. Als jullie tips of ideeën hebben reageer of stuur een berichtje!!!

Lots of love,

Melda